Έντονο, γοητευτικό, κίτρινο και τιγρέ. Είναι τα στοιχεία που κάνουν το ολοκαίνουργιο “Τιγρέ” -που μετρά μέρες ζωής στα δάχτυλα του ενός χεριού- επί της οδού Μαυρομιχάλη, στη γειτονιά της Νεάπολης να θυμίζει απροσδιόριστα αιλουροειδές… κάτι σαν τίγρη.
Για τον Λευτέρη Μαθιουδάκη, το Τιγρέ, ήταν ένα όνειρο ετών. Ο Λευτέρης για χρόνια εργαζόταν στο καφεκοπτείο Λουμίδη στην Κηφισιά και η ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα με τους πελάτες, ήταν το στοιχείο που θέλησε να μεταφέρει.
Τις καλημέρες, τα νέα ημέρας και τα χαμόγελα που μοιράζονται. Ενώ ο Μιχάλης Σίας, ο οποίος, καθόλου τυχαία, προέρχεται από τον κατασκευαστικό κλάδο και είναι ιδιοκτήτης και των καταστημάτων παγωτού Morris Brown, ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε το όνομα του καφέ και όχι μόνο.
Menu, της... κάθε ώρας
Στην ουσία το Τιγρέ φιλοδοξεί να γίνει ένα στέκι για όλη την ημέρα διαθέτοντας όλα τα φόντα. Ένα στέκι για πρωινο, μεσημεριανο, βραδιανό και αν και ο ορισμός all day θα μας είχε εξοικονομήσει περίπου μιάμιση πρόταση έως εδώ, οι ιδιοκτήτες του δεν θέλουν να τον χρησιμοποιήσω. Και για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ.
Η κάθε ώρα στο Τιγρέ έχει τα δικά της σνακς και τριτς… Και επειδή αστειευόμαστε με τη χρήση των δύο προηγούμενων “ελληνικοποιημένων” λέξεων, επαναλαμβάνουμε λέγοντας με μια πιο σωστή ροή λέξεων και σκέψεων, ότι η κάθε ώρα στο Τιγρέ έχει τα δικά της “καλούδια”.
Καφές από τους Cafeistas, ελληνικά ροφήματα, φρέσκοι χυμοί, πρωινό αλλά και δεκατιανό, μεσημεριανό με ελληνικές πρώτες ύλες, σούπες ημέρες, φακές, τραχανά, ανοιχτά και κλειστά sandwiches, αλλά και κεφτεδάκια με συνταγές από τη Μαρία Κρασσά καθως και “βραδινά” πλατό τυριών και αλλαντικών για να κάνουν παρέα στις επιλογές κρασιού από Έλληνες παραγωγούς.
Η ουσία του μενού του Τιγρέ είναι να ναι “δικό μας”, οικείο, με τρόπους πολλαπλούς, για αυτό και η αρχική μικρή μας εμμονή στο άρθρο αυτό, με την επιλογή των λέξεων.
Θέα σε μια "Νέα", παλιά και όμορφη "πόλη"
Ο Μιχάλης Σίας, ο συνέταιρος του Λευτερη είναι που βάφτισε το Τιγρέ από την πρώτη στιγμή που αντίκρυσε το ακίνητο με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα. Τον οποίο και σεβάστηκαν διατηρώντας πολλά από τα αρχικά του στοιχεία.
Χρώματα, πρόσοψη, παλιές τέντες θα τα βρείτε ακόμα εδώ μαζί με μερικά κρυμμένα props από τίγρεις, λίγη από την παιδική και την εφηβική σας ηλικία και μια εσάνς από τα παλιά στην ατμόσφαιρα, στον τρόπο επικοινωνίας, στα χαμόγελα αλλά κυρίως στον χρόνο που εδώ φαίνεται να κυλά, λίγο πιο αργα.
Η θέα στις βεράντες των απέναντι σπιτιών θα επιβραδύνει λίγο τις συζητήσεις σας αφού ασυνείδητα μπορεί κανείς να νιώσει πως βρίσκεται σε ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως “παλιά Αθήνα”.
Και πάλι σκοπίμως δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη “πολυκατοικιών” και το γιατί μια ματιά μέσα από τη τζαμαρία στην ημικυκλική βεράντα με τις γλάστρες στα αριστερά, μπορεί να σας το εξηγήσει πολύ καλύτερα από εμένα.
Σχόλια