Μόνο η παγκόσμια Συνεργασία μπορεί να φρενάρει την Κλιματική Αλλαγή

Εκτιμώ πως θα πρέπει να συμβούν «θαύματα» για τον καταλυτικά αποτελεσματικό έλεγχο των κλιματικών εξελίξεων μέσα στον 21ο αιώνα. Πιστεύω πως, για μια τέτοια ελπίδα στον απόλυτο βαθμό, θα πρέπει -παράλληλα με την οικονομική και γεωπολιτική ηρεμία- να αναδομηθεί εκ βάθρων η βιωματική σχέση μεταξύ ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος: από την ουσιαστική περιβαλλοντική κουλτούρα αναφοράς μέχρι τις αποτελεσματικά φιλικές πρακτικές προς το περιβάλλον, ως τρόπο ζωής.Σχέση, που είναι άγνωστη (με αδιόρατα σχεδόν, ελάχιστα σημεία επαφής) για το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει στο πλασματικό/κατασκευασμένο περιβάλλον των μεγαλουπόλεων. Ταυτόχρονα, η σχέση ανθρώπου - φυσικού περιβάλλοντος στις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη χαρακτηρίζεται από την αδυναμία ουσιαστικής παρέμβασης των κατοίκων τους για την ανάσχεση των καταστροφικών αλλαγών, μολονότι η ζωή τους είναι εντεταγμένη στον φυσικό κόσμο, ζουν από τους πόρους του και γι’ αυτό τον σέβονται απεριόριστα (μέχρι θεοποιήσεως).

Ωστόσο, με αφορμή την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Βιώσιμης Ανάπτυξης (20-26 Σεπτεμβρίου), θα υπογραμμίσω ότι αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει να αποθαρρύνει οποιαδήποτε προσπάθεια απαιτείται να αναλάβουν οι κυβερνήσεις των δύσκαμπτων μεγάλων κρατών - ρυπαντών πρωτίστως αλλά και όλων των άλλων «αναπτυγμένων», καθώς και των διεθνών θεσμικών κέντρων για το περιβάλλον και το κλίμα. Πολύ περισσότερο σε αυτή τη συγκυρία της ενεργειακής κρίσης και της αναπόφευκτης επιστροφής (για πόσο χρόνο…;) στον καταδικασμένο άνθρακα. Χρειάζεται ακόμη και η συμμετοχή των επιχειρήσεων ήπιας επίδρασης στο κλίμα - π.χ. χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, τραπεζών - ασφαλιστικών κ.λπ., προκειμένου να επιτύχουν μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα (φαίνεται σαν κόκκος άμμου, αλλά έχει τη σημασία του για την καθολική συνεισφορά όλων των δυνάμεων του επιχειρηματικού κόσμου).

Η «θεραπευτική αγωγή» συνοψίζεται στις ελπίδες που δίνει μόνο μια λέξη: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, στη βάση ομόθυμης, αποφασιστικής δράσης. Άλλωστε, η Συνεργασία συνιστά τον 17ο Στόχο των UN Sustainable Development Goals - #SDGs, ο οποίος βρίσκεται στον κοινό παρονομαστή όλων των υπολοίπων (16) Στόχων.

Παραθέτω το παράδειγμα μιας ανάλογης προσδοκίας, που η πραγματοποίησή της αποδείχθηκε εφικτή. Συμπληρώνονται φέτος 35 χρόνια από την υιοθέτηση του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ για τη μείωση των ουσιών οι οποίες καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος στην ατμόσφαιρα.

Οι ουσίες αυτές έχουν, πλέον, καταργηθεί σε ποσοστό 99%, όπως μας ενημερώνει ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός - WMO με σταδιακή αποκατάσταση του στρώματος όζοντος και αναμενόμενη την πλήρη αποκατάστασή του περί το 2050. Αν αυτό δεν είχε συμβεί, ως αποτέλεσμα μιας μεγάλης συνεργασίας, η επιτάχυνση αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη θα ήταν, ήδη, πολύ μεγαλύτερη. Πολλά οικοσυστήματα θα είχαν εξαφανιστεί και είναι βέβαιο πως θα ζούσαμε τις τραγικές συνέπειες της καταστροφής της στοιβάδας του όζοντος και της κλιματικής αλλαγής σε πολύ μεγαλύτερη ένταση από τη σημερινή.