Το να κοιτάς την Αθήνα καθημερινά από τον Λυκαβηττό ενέχει μια ιδιαίτερη δυναμική. Το να περπατάς για τη δουλειά σου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας έχει μια γοητεία. Και το να έχεις σπουδάσει και εργαστεί ως αρχιτέκτονας μπορεί να είναι η μαγιά που δημιουργεί κάτι νέο από την σύνδεση όλων των παραπάνω…
Ο Δημήτρης Καγκελάρης από το ατελιέ στον Λυκαβηττό “βλέπει” την Αθήνα. Παράλληλα κατεβαίνει στο κέντρο της το περπατά σε καθημερινή βάση και δείχνει τα αγαπημένα του σημεία και τα στέκια, τα ταβερνάκια και τα παντοπωλεία στους τουρίστες της πόλης μέσω των food tours στα οποία είναι οικοδεσπότης. Αφήνοντας τις σπουδές και την εργασία πάνω στην αρχιτεκτονική συνειδητά πίσω του, ζωγραφίζει το “δικό του κάδρο”.
Επιστροφή στην καθημερινότητα με άλλη “ματιά”
Αθήνα, Κεφαλονιά, Αλεξάνδρεια, Αγγλία, Γερμανία, Ισλαμαμπάντ… Το να έχεις ζήσει ως παιδί σε πολλές διαφορετικές χώρες, πόλεις και νησιά είναι σίγουρα ένα γεγονός που καλλιεργεί τη “ματιά” σου. Η “περιπατητική συνήθεια” σε διαφορετικές πόλεις σε κάνει αναπόφευκτα να παρατηρείς, τα κτήρια, την αρχιτεκτονική, τις μικρές και τις μεγαλύτερες αλλαγές. Σε κάνει να εμπνέεσαι.
Μετά τις σπουδές αρχιτεκτονικής αλλά και φουτουριστικής αρχιτεκτονικής και την εργασία του πάνω στο αντικείμενο στην Αγγλία και την Αυστρία, ο Δημήτρης Καγκελάρης έχει επιστρέψει εδώ και λίγα χρόνια στην Αθήνα μαζί με την συνειδητοποίηση ότι θέλει να είναι ζωγράφος.
Καθημερινά περπατά στην πόλη, στο κέντρο της Αθήνας, στη Βαρβάκειο Αγορά, στην Αιόλου, περνά και να χαιρετά στο αλλαντοπωλείο του κυριου Αλέκου και της κυρίας Βούλας στην Ευριπίδου αλλά και στην περιοχή γύρω από τη Γεννάδειο Σχολή. Του αρέσει να παρατηρεί το ψηλό μέρος των κτιρίων στην Πατριάρχου Ιωακείμ και τα κολωνακιώτικα σπίτια στην οδό Σταδίου.
Και όλα αυτά μετατρέπονται με μια δόση “φουτουριστικής υπερβολής” στα έργα του, μερικά από τα οποία διακοσμούν πλέον δωμάτια σε οικίες από την Νέα Υόρκη, τo Λονδίνο, τη Λειψία και τη Βιέννη ως την Ζάκυνθο, την Αθήνα και την Κεφαλονιά.
Κάπου ανάμεσα στην εναλλαγή της καθημερινότητας, στην υπερβολή, σε ένα φαινομενικό χάος βρίσκεται η ευκαιρία να “δούμε” κάτι διαφορετικά, να δούμε κάτι νέο.
Έτσι φαντάζεται και εκείνος ότι οι νέοι ιδιοκτήτες που θα βλέπουν καθημερινά τους πίνακες του στο σαλόνι τους, μια μέρα θα ανακαλύψουν ξαφνικά μια ομπρέλα στην ταράτσα ενός εικονιζόμενου κτιρίου, μια γάτα σε ένα παράθυρο ή την επιγραφή από ένα ταβερνάκι…
Σχόλια