Να προσέχετε τι γράφετε. Εκτίθεστε!

Ο λόγος για όλα εκείνα τα posts στο LinkedIn, ευτυχώς δεν είναι πολλά αλλά πολλαπλασιάζονται επικινδύνως, τα οποία με τον τρόπο που γράφονται καταδεικνύουν ότι είτε αυτός που τα γράφει θεωρεί τον εαυτό του πολύ σημαντικό και ό,τι ανεβάζει είναι θέσφατο, σαν να έχει ειπωθεί από θεό, είτε ότι είναι παράφρων και δεν αντιλαμβάνεται ότι το κείμενο του μπορεί να το διαβάζουν άνθρωποι του χώρου που έχουν εμπειρία και γνώση και το κυριότερο ότι έχουν κρίση και μπορούν να φιλτράρουν αν αυτό που γράφεται έχει βάση ή είναι προϊόν παροξυσμικής διάθεσης. Βεβαίως, η πρώτη από την δεύτερη περίπτωση δεν απέχουν και πολύ. Σας έχω τρία σύντομα περιστατικά.

Διαβάζω ένα post… ντόπιου manager αλλά γραμμένο στα αγγλικά. «Not everyone at your workplace is your friend. Do your job, get paid, go home.» Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν το ξεσήκωσε από κάπου και το αναπαρήγαγε επειδή του άρεσε ή αν το έγραψε ο ίδιος. Τώρα, κάντε αυτό τον άνθρωπο εικόνα. Τι βλέπετε; Σας φαίνεται ότι αγαπάει τη δουλειά που κάνει; Μήπως την κάνει καθαρά και μόνο για να παίρνει ένα μισθό και αυτό είναι όλο; (απολύτως σεβαστό. Ωστόσο είναι manager. Ενδεχομένως να έχει τη δική του ομάδα ή να αποκτήσει στο μέλλον. Ποιο μήνυμα ακριβώς τους μεταφέρει); Σας φαίνεται να αντλεί ικανοποίηση από την εργασία του; Η πρώτη πρόταση εμπεριέχει μια αλήθεια η οποία χάνεται από την επόμενη. Αυτόν τον manager, εσείς θα τον θεωρούσατε team player; Πιστεύετε ότι θα είναι ο πιο «επικοινωνιακός» άνθρωπος που θα έχετε γνωρίσει ή σας φαίνεται ότι είναι μίζερος και μουντρούχος; Να το θέσω απλά. Θα θέλατε να τον είχατε προϊστάμενο ή συνάδελφο;

Σε άλλο post διάβαζα από κάποιον σύμβουλο πωλήσεων ο οποίος έγραφε με περισπούδαστο ύφος ότι δεν χρειάζεται οι πωλητές να έχουν ενσυναίσθηση, ότι οι πολλές ευγένειες και φιοριτούρες με πελάτες δεν φέρνουν αποτέλεσμα, ότι το να «διαβάζεις» τον πελάτη που έχεις μπροστά σου με βάση τι λέει το σώμα του, το πρόσωπο του και η γλώσσα του, είναι όλα περιττά. Και κατέληγε κάπως έτσι: ο πωλητής είναι εκεί για να πουλάει, όλα τα υπόλοιπα είναι για «φλώρους» (την τελευταία λέξη την θυμάμαι. Δεν ξεχνιέται.) Ήθελα να τον ρωτήσω πώς αυτός πουλάει για να μάθω και εγώ. Κάτι ξέρει που εγώ δεν ξέρω. Κάποια δικά του μαγικά θα κάνει. Άλλος ένας επικίνδυνος ξερόλας που εκθέτει την εταιρία του με αυτά που γράφει. Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε ο διευθυντής του ή κάποιος ακόμα πιο ψηλά αν διάβαζε τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Δεν θέλω να πιστέψω ότι όλοι θα είναι όμοιοι του.

Σε μια άλλη περίπτωση, διάβαζα την απάντηση ενός στελέχους σε κάποιο άλλο που η χυδαιότητα περίσσευε. Ήθελε να εκφράσει την αντίθεση του αλλά το μόνο που έκανε ήταν να ξεσπάει σε αυτόν που είχε κάνει την αρχική ανάρτηση, χωρίς να εκφράζει κάποιο αντεπιχείρημα ή να διατυπώνει με καθαρότητα τη δική του σκέψη. Δεν θυμάμαι το θέμα της διαφωνίας και δεν νομίζω πως έχει σημασία. Όποιο και να ήταν, η γλώσσα και ο τόνος ξεπερνούσαν κάθε όριο. Αγένεια και αντιεπαγγελματισμός σε όλο τους το μεγαλείο.

Επίλογος. Έχετε το δικαίωμα να γράφετε οτιδήποτε θέλετε όπως και αυτοί που τα διαβάζουν έχουν την επιλογή να τα κρίνουν και να τα αξιολογούν. Ωστόσο, είμαι της γνώμης ότι αν δεν έχετε σκεφτεί να γράψετε κάτι που να προσφέρει κάποια αξία σε όσους το διαβάζουν, μη γράφετε καθόλου. Αν, πάλι, γράφετε με στόχο να μειώνετε τους άλλους και να δείχνετε ότι είστε τιτάνες και παντογνώστες, κατανοούμε τον πόνο σας και το πιεσμένο σας εγώ αλλά μη μας κουράζετε, χορτάσαμε.

Be good, καλές διακοπές και μην εκτίθεστε… στον ήλιο.