Η θεατρική παράσταση που παρακολουθούσε ο Lincoln όταν δολοφονήθηκε

Στις 22:15, το έργο βρίσκεται στην τελευταία πράξη του. Στις προεδρικές θέσεις, σε ένα θεωρείο, ο Lincoln, η σύζυγος του Mary και οι καλεσμένοι τους, ο Ταγματάρχης Henry Rathbone και η αρραβωνιαστικιά του Clara Harris, γελούν βλέποντας την παράσταση - χωρίς να γνωρίζουν ότι ο Booth βρίσκεται ακριβώς έξω από την πόρτα τους.

Ο Booth μπαίνει στο θεωρείο, βγάζει το πιστόλι του και πυροβολεί. Το χτύπημα βρίσκει τον Lincoln, που γέρνει προς τα εμπρός. Ο δολοφόνος ρίχνει το πιστόλι και πιάνει ένα στιλέτο. Ο Rathbone πέφτει πάνω του και, παρόλο που δέχεται ένα χτύπημα στο χέρι, αναγκάζει τον δολοφόνο να περιοριστεί στο κιγκλίδωμα. Ο δολοφόνος πηδά, το πόδι του πιάνεται σε μια σημαία και σπάει ένα κόκαλο πέφτοντας. Αν και τραυματισμένος, ορμά έξω από την πίσω πόρτα και εξαφανίζεται έφιππος μέσα στη νύχτα.

Ένας γιατρός στο ακροατήριο, ο Δρ Charles Leale, ανεβαίνει αμέσως στο σημείο που βρίσκεται χτυπημένος ο Lincoln. Η σφαίρα είχε μπει από το αριστερό αυτί του και είχε μείνει πίσω από το δεξί του μάτι. Δεν μπορεί να κινηθεί και μετά βίας αναπνέει. Μεταφέρεται σε ένα οικοτροφείο απέναντι από το θέατρο, αλλά οι προσπάθειες των γιατρών αποτυγχάνουν. Εννέα ώρες αργότερα, στις 7:22 π.μ. της 15ης Απριλίου, ο Lincoln πεθαίνει.

Οι Αρχές θα εξαπολύσουν ανθρωποκυνηγητό και ο δολοφόνος θα εντοπιστεί σε έναν αχυρώνα στη Virginia, μετά από 12 μέρες, όπου θα τραυματιστεί από πυροβολισμό. Θα πεθάνει λίγο αργότερα.

Ο ξάδελφος από την Αμερική

Όπως διαβάζουμε σε ειδικό αφιέρωμα στην ιστοσελίδα του θεάτρου, το έργο που παρακολουθούσε ο Lincoln και η παρέα του ήταν το «Our American Cousin», μια κωμωδία που αποτελούσε σάτιρα για τη ζωή και τον πολιτισμό της Αμερικής, γραμμένη από τον θεατρικό συγγραφέα Tom Taylor τη δεκαετία του 1850. Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός Αμερικανού ονόματι Asa Trenchard που ταξιδεύει μέχρι την Αγγλία για να διεκδικήσει μια κληρονομιά και καταλήγει να σώσει τους συγγενείς του από έναν κακόβουλο δικηγόρο.

Το σενάριο είχε φτάσει στα χέρια της ηθοποιού Laura Keene, στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1850. Η Keene θεωρούσε ότι το κείμενο δεν ήταν υψηλής ποιότητας και σκεφτόταν ότι ο μόνος τρόπος για να έχει επιτυχία θα ήταν να παίξουν πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί της εποχής. Δύο διάσημοι που στρατολόγησε ήταν ο Joseph Jefferson και ο Edward Askew Southern. Ο Southern συμφώνησε να παίξει το ρόλο του Άγγλου αριστοκράτη, Λόρδου Dundreary, αλλά μόνο εάν του επιτρεπόταν να αυτοσχεδιάσει. Ο Joseph Jefferson, που έπαιζε τον ρόλο του Trenchard, υποτίθεται ότι θα ήταν ο πρωταγωνιστής, αλλά αντ 'αυτού ο ρόλος του Southern πήρε αυτή τη θέση, μετατρέποντας το μελόδραμα σε φάρσα.

Το έργο θα σημειώσει τεράστια επιτυχία στη Νέα Υόρκη το 1858 και στη συνέχεια στο Λονδίνο, το 1861. Θα οδηγήσει, επίσης, σε μια έκρηξη της ζήτησης για εμπορεύματα που σχετίζονταν με τον χαρακτήρα του Dundreary. Παράλληλα, θα εκτοξεύσει τις καριέρες των Laura Keene, Joseph Jefferson και E.A. Southern, καθένας από τους οποίους θα δημιουργήσει ξεχωριστούς θιάσους του μέχρι το 1865. Ο Lincolnc παρακολουθούσε την παραγωγή της Laura Keene τη νύχτα της δολοφονίας του.

Τα τελευταία λόγια του Αμερικανού Προέδρου δεν είχαν σχέση ούτε με το έργο, ούτε με τη δολοφονία. Λίγο πριν το χτύπημα, θα πει «δεν θα σκεφτεί τίποτα γι' αυτό». Οι Lincoln είχαν πλησιάσει μεταξύ τους και κρατιόνταν χέρι - χέρι. Τα τελευταία λόγια του ήταν απάντηση στη γυναίκα του Mary που τον είχε ρωτήσει: «Τι θα σκεφτεί η δεσποινίς Harris που σε κρατάω έτσι;» Πέντε λεπτά αργότερα, ο John Wilkes Booth θα έμπαινε στο προεδρικό θεωρείο.

Οι προσκεκλημένοι

Η Clara Harris και ο Major Rathbone θα παντρεύουν και θα αποκτήσουν τρία παιδιά. Θα μετακομίσουν στο Αννόβερο το 1882, όταν ο Rathbone θα διοριστεί διπλωματικός πρόξενος. Ο ίδιος δεν θα συνέλθει ποτέ από το συναισθηματικό τραύμα εκείνης της βραδιάς στο Ford's Theatre και η συμπεριφορά του γινόταν όλο και πιο ασταθής. Το 1883, ο Rathbone θα πυροβολήσει τη γυναίκα του σε μια κρίση τρέλας, αφήνοντας τρία μικρά παιδιά στα χέρια της νύφης του. Θα κλειστεί σε άσυλο και θα παραμείνει εκεί μέχρι το θάνατό του, το 1911.

Η τελευταία παράσταση

Στις 22 Απριλίου 1865, μια ομάδα ηθοποιών ανέβασε μια ασυνήθιστη παράσταση στη σκηνή του Ford's Theatre. Αντί να εμφανιστούν μπροστά σε ένα γεμάτο θέατρο, εκείνη τη μέρα στάθηκαν μπροστά σε λίγους ανθρώπους.

Οι ηθοποιοί ανέβηκαν στη σκηνή στις 22 Απριλίου 1865, παίζοντας το έργο «Our American Cousin» σε ένα κοινό που αποτελούνταν από τον τότε Αμερικανό Υπουργό Πολέμου, Edwin Stanton, και πλήθος ερευνητών.

Ο Stanton και οι ερευνητές είχαν σκοπό να ερευνήσουν τις κινήσεις του δολοφόνου John Wilkes Booth στο θέατρο, που είχαν λάβει χώρα οκτώ ημέρες νωρίτερα - σε μια παράσταση που είχε πραγματοποιηθεί σε ένα κατάμεστο θέατρο, σχεδόν 2.000 ατόμων.

Μετά από μια σειρά ανατροπών, καμία θεατρική παράσταση δεν θα κοσμούσε ξανά τη σκηνή του Ford's Theatre για 103 χρόνια. Στις 22 Απριλίου 1865, ήταν και η τελευταία φορά που το Our American Cousin παίχτηκε εκεί, καθώς το θέατρο αρνείται να ανεβάσει ξανά την παράσταση.