Η ιστορία της Αντασφάλισης και ο ρόλος της στις επιχειρήσεις

Χρηματοοικονομικοί κίνδυνοι είναι: ο κίνδυνος της ρευστότητας, ο πιστωτικός κίνδυνος, ο λειτουργικός, ο κίνδυνος της αγοράς, ο νομικός κίνδυνος, ο πολιτικός κίνδυνος (έχει να κάνει με το θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο που λειτουργεί μια επιχείρηση), ο κίνδυνος του πληθωρισμού, ο φορολογικός και ο συναλλαγματικός κίνδυνος.

Οι επιχειρηματικοί κίνδυνοι είναι ενδογενείς (επενδύσεις, χρηματοδότηση, διαφήμιση, πωλήσεις – μάρκετινγκ) και εξωγενείς (μακροοικονομικό, κοινωνικό περιβάλλον, νόρμες, ήθη) και έχουν να κάνουν με τον κλάδο που ανήκει η επιχείρηση και σε ποια /ποιες αγορές δραστηριοποιείται.

Οι ασφαλιστικές, ασφαλίζοντας τον κίνδυνο με συμβόλαιο που συνυπογράφουν με τον πελάτη τους, ένα μέρος του κινδύνου το κρατούν οι ίδιες και ένα μέρος το μεταφέρουν στους αντασφαλιστές για να αποζημιώσουν ασφαλιστές και αυτοί με την σειρά τους, τους πελάτες τους.

Είναι απαραίτητη η ασφάλιση ή όχι;

Η ασφάλιση βοηθά επιχειρήσεις και ιδιώτες να μειώσουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν, άρα και λειτουργεί προς όφελος των δικαιούχων, αφού μέσα από την καταβολή ενός μικρού ασφαλίστρου θα τους καταβληθεί το ποσό της ζημιάς που υπέστησαν από ένα απρόοπτο συμβάν.

Πώς δουλεύει ο μηχανισμός της Αντασφάλισης

Στην αντασφάλιση, ο ασφαλιστής μεταβιβάζει ένα μέρος του κινδύνου ή όλο το κίνδυνο στην αντασφαλιστική έναντι αντιτίμου, για να μειώσει ή να αποφύγει τις τελικές απώλειες. Με άλλα λόγια η ασφαλιστική επιχείρηση που αγοράζει αντασφάλιση εκχωρεί τον κίνδυνο στην αντασφαλιστική.

Η συμφωνία αντασφάλισης συμβολαίου ή συμβολαίων μίας ασφαλιστικής μπορεί να γίνει σε αναλογική βάση ή μεταξύ άλλων για την υπερβάλλουσα ζημιά. Μία τέτοια συμφωνία η οποία καταμερίζει το ρίσκο προστατεύει τον ιδιώτη ή την επιχείρηση από τις συνέπειες πολύ μεγάλων αποζημιώσεων. Αυτές οι συμφωνίες γίνονται με τις αντασφαλιστικές στο εξωτερικό, τα Συνδικάτα των Lloyds και τους μεσίτες αντασφαλίσεων.

Τα βασικά είδη αντασφάλισης

Σήμερα δύο είναι τα κύρια είδη αντασφάλισης: Η Προαιρετική αντασφάλιση (Facultative Reinsurance) και Συμβατική Αντασφάλιση (Treaty Reinsurance). Στις Συμβατικές αντασφαλίσεις ανήκει η Αναλογική και μη Αναλογική Αντασφάλιση (Proportional και Non Proportional Reinsurance) Στην Αναλογική Αντασφάλιση ανήκει η Απλή αναλογική (Quota share) και Υπερβάλλοντος κεφαλαίου (Surplus). Στην μη Αναλογική Αντασφάλιση, ηΥπερβάλλοντος Ζημίας (Excess of loss και η αντασφάλιση για τον Περιορισμό της Ζημιάς (Stop loss).

Σε γενικές γραμμές η Προαιρετική Αντασφάλιση αφορά μεμονωμένους κινδύνους. Κάθε κίνδυνος αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση, υπόκειται σε underwriting και ο αντασφαλιστής έχει το δικαίωμα να πάρει ή να απορρίψει τον κίνδυνο που του δίνει ο ασφαλιστής.

Οι Συμβατικές Αντασφαλίσεις σε γενικές γραμμές αφορούν συμφωνίες πλαίσιο των οποίων οι όροι αντασφάλιση προβλέπονται. Σύμφωνα με τις διατάξεις της σύμβασης, μια αντασφαλιστική εταιρεία υποχρεούται να αποζημιώσει για το σύνολο ή μέρος των ζημιών που πραγματοποιήθηκαν εντός συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Η Αναλογική κάλυψη είναι ένας τύπος σύμβασης που διασφαλίζει ότι η ασφαλιστική εταιρεία και η αντασφαλιστική εταιρεία εργάζονται ως εταίροι. Σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, μια ασφαλιστική εταιρεία πρέπει να καταβάλει μέρος της πριμοδότησης που της έχει εισπράξει στην αντασφαλιστική εταιρεία.

Η μη Αναλογική σε γενικές γραμμές προβλέπει την κάλυψη του ασφαλιστή σε μία περίπτωση καταστροφής. Συνήθως και βάσει σύμβασης η ασφαλιστική καταβάλλει μία μικρή αμοιβή στην αντασφαλιστική για να καλύψει τις ζημιές εφόσον έχει υπερβεί το όριο ενός ορισμένου ποσού.

Ιστορική αναδρομή στον κόσμο της αντασφάλισης

Η πρώτη Σύμβαση Αντασφάλισης φέρεται να έχει γίνει σε θαλάσσιες μεταφορές στο τέλος του Μεσαίωνα για την ανάπτυξη του εμπορικών συναλλαγών. Η σύμβαση αυτή φέρεται να ήταν το επόμενο βήμα της σύμβασης δανείου για να καλυφθεί ο κίνδυνος της μεταφοράς εμπορευμάτων όπου για τον εγγυητή αποτελούσε επένδυση το χρηματικό ποσό του δανείου.

Οι Βαβυλώνιοι το 3000 π.Χ. φτιάχνουν το σύστημα δανείων στις θαλάσσιες μεταφορές. Στην συνέχεια από το 1343 και μετά υπέγραφησαν αλληλασφαλιστικές συμβάσεις στην Ιταλία ενώ η πρώτη σύμβαση αντασφάλισης θεωρείται ότι υπεγράφη το 1370 στη Γένοβα.

Ο θεσμός της αντασφάλισης αναπτύχθηκε τον 17ο αιώνα στην Βρετανία ενώ το 1688 ιδρύεται το Coffee House του Edward Lloyd. Αργότερα το 1846 ιδρύεται η Koelnische Rueck - η πρώτη αντασφαλισιτκή, λίγο αργότερα η Aachener Rueck, η Swiss Re το 1863, η Munich Re το 1880, η Hannover Re και άλλες.