Υπάρχει μια γκαλερί στην καρδιά της Αθήνας όπου μπορείτε να μυρίσετε το άρωμα της Αικατερίνης των Μεδίκων ή εκείνο που ευωδιάζει όταν βρισκόμαστε κοντά στις στήλες του Ολυμπίου Διός.
Και αν, με την πρώτη πρόταση αυτού του άρθρου πήρατε... μια μυρωδιά, θα συνεχίσουμε λέγοντας ότι σε ένα άλλο δωμάτιο της ίδιας γκαλερί, τον δρόμο θα σας δείξει μια σειρά από ιδιότυπα κολιέ φτιαγμένα από αλυσίδες τοποθετημένες ακριβώς όπως είναι ενωμένοι και οι δρόμοι στους χάρτες γνωστών πόλεων.
Πέτρινα θεμέλια και φωτεινό “ταβάνι”
Είναι η γκαλερί της Ελένης Μαρνιέρη που εδώ και λίγες μέρες έχει μετακινηθεί ή καλύτερα έχει ήδη “γειωθεί” σε μια νέα τοποθεσία. Σε ένα μαγευτικό νεοκλασικό κτήριο στο νούμερο 8 της οδού Πιττακού στην Πλάκα.
Η γκαλερί βρίσκεται στα θεμέλια ενός νεοκλασικού σπιτιού που χτίστηκε το 1910 και ο χώρος τη στιγμή που χωρίζεται στα δύο ταυτόχρονα ενώνει, αντιθετικούς φαινομενικά, χώρους.
Ο διαχωρισμός του δεν αφορά στα δωμάτια, αφού όλα έχουν διατηρηθεί, αλλά στο ύψος και το βάθος, το χθες και το σήμερα, στη γη, την ύλη και την έμπνευση. Ο τοίχος σε όλα τα δωμάτια αποτελείται από ογκώδεις πέτρες μέχρι τη μέση, ενώ ο υπόλοιπος τοίχος είναι απόλυτα σημερινός με σύγχρονο φωτισμό στο ταβάνι. Η αίσθηση από τα εμφανή θεμέλια μιας άλλης εποχής σε συνδυασμό με τη σύγχρονη έμπνευση είναι και η βάση που διατρέχει όλα τα επιμέρους δωμάτια, αλλά και την αύρα της γκαλερί.
Προθήκες, ιστορίες και εμπειρίες
Τέχνη, μοναδικότητα, ιστορία, έμπνευση… Αν προσπαθήσουμε να αποκρυσταλλώσουμε τα στοιχεία που συνθέτουν μια γκαλερί, ποια θα ήταν αυτά;
Και αν τα αντικαταστήσουμε με τη μυρωδιά από κήπους σπιτιών στην επαρχία, από αστικές ανθισμένες νεραντζιές, τη μυρωδιά της θάλασσας, αλλά και με πετρώματα και λίθους, τότε το αποτέλεσμα θα είναι μία ή παραπάνω αίθουσες τέχνης με πιο φυσική υφή και παράλληλα με αίσθηση σημερινή.
Ο νέος χώρος είναι της Eleni Marneri είναι σχεδιασμένος σε δωμάτια, τα δωμάτια ενός παλιού αρχοντικού. Κάθε δωμάτιο και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.
Στην πρώτη σάλα βρίσκουμε τα αρώματα Santa Μaria Νovella έναν οίκο από την Φλωρεντία που η παράδοση του ξεκινά με τη δημιουργία χειροποίητων σαπουνιών από μοναχούς το μακρινό 1221. Ελαφριά αρώματα από πούδρα, ροδόνερο, ισοδυναμούν με ένα ταξίδι στην περιποίηση του παρελθόντος ενώ μπορείτε να μυρίσετε μέσα από μια μικρή καμπάνα το ελαφρύ και φρέσκο άρωμα της Αικατερίνης των Μεδίκων.
Ενώ η κουζίνα του σπιτιού φιλοξενεί πλέον τα οργανικά κεριά και τα diffusers Geodesis από την Προβηγκία με έντονο και πάλι το στοιχείο της φυσικότητας και μυρωδιές από περγαμόντο, λουίζα, άνθη νεραντζιάς, μιμόζα και γιασεμί. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά η Ελένη Μαρνιέρη το άρωμα με το ελληνικό όνομα Elichrisos μυρίζει ακριβώς όπως οι πλαγιές της Πάρου αλλά και το σημείο κοντά στις στήλες στήλες του Ολυμπίου Διός.
Ορισμένα μικτά πετρώματα όπως έχουν βρεθεί στη γη μας ενώνουν με τα επόμενα δωμάτια, με τους χώρους των κοσμημάτων. Καθώς η Έρση ανοίγει συρταρωτές προθήκες οι εικόνες είναι πολυποίκιλες. Χρυσός με χαριτωμένα φινιρίσματα, ορυκτές λεπτομέρειες, διαμάντια, λευκόχρυσος, ημιπολύτιμοι λίθοι, διαφορετικά στυλ. Κάθε συρταράκι και ένας συνεργάτης σχεδιαστής από την Ελλάδα ή το εξωτερικό. Έθνικ, statement, εικαστικά αλλά φορέσιμα κομμάτια, δαχτυλίδια από γυαλί μουράνο και μοναδικότητα.
Περνώντας όλα τα δωμάτια και φτάνοντας ξανά στο όμορφο σαλονάκι σκέφτομαι πόσο κοντά μπορεί να βρίσκεται η έννοια ενός μουσείου με μιας σύγχρονης γκαλερί, και μιας σύγχρονης γκαλερί με ένα παραδοσιακό σπίτι. Φεύγοντας, έχω πάρει "μυρωδιά".
Σχόλια