Ο Mad Max είναι Έλληνας και κατάγεται από τα Κύθηρα

Έχουμε μεταφερθεί σε ένα δυστοπικό μέλλον, μια κατάσταση που έχει προκύψει μετά από κάποια καταστροφή - δεν έχει και πολύ σημασία ποια είναι αυτή, αφού δεν μπορεί να διορθωθεί. Τα αποθέματα είναι περιορισμένα και δύσκολα μπορεί, κανείς, να βρει βενζίνη για το αυτοκίνητο του. Κάτι που είναι σχεδόν απαραίτητο, καθώς ο καυτός ήλιος που χτυπάει την αυστραλιανή έρημο κάνει σχεδόν αδύνατο το περπάτημα σε αυτήν. Μα, πως στο καλό βρεθήκαμε να ψάχνουμε βενζίνη σε μια έρημο, κάτω από τον ήλιο και χωρίς να έχουμε τρόπο να φορτίσουμε το νέο μας iPhone;

Η απάντηση ακούει στο όνομα Mad Max. Η γνωστή σειρά ταινιών, με πρωταγωνιστή αρχικά τον Mel Gibson και στη συνέχεια τον Tom Hardy, μας έχει μεταφέρει, μέσω της κινηματογραφικής οθόνης, σε ένα μέλλον όπου τα αποθέματα κάθε προϊόντος είναι εξαιρετικά περιορισμένα και ο κόσμος οδηγεί «πειραγμένα» αυτοκίνητα ακούγοντας δυνατή metal μουσική. Ή κάπως έτσι, τέλος πάντων. Εμείς εδώ, δεν θα επικεντρώσουμε σε αυτό το δυστοπικό «timeline» -που είμαστε βέβαιοι πως, στον χωρίς πολέμους κόσμο στον οποίο ζούμε, δεν κινδυνεύουμε να βιώσουμε- αλλά στον Έλληνα που το δημιούργησε.

Για να τον συναντήσουμε, θα πρέπει να «ταξιδέψουμε» πολλές δεκαετίες πριν, τότε που οι μετανάστες αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Θα βρούμε εκεί τον 9χρονο Δημήτρη Καστρίσιο – Μιλιώτη, μετανάστη στη μακρινή Αυστραλία, εκεί όπου έχει μεταφερθεί η οικογένεια του. Ο Μιλιώτης θα γεννηθεί στα Κύθηρα και το πατρικό του σπίτι είναι στα Σκλαβιάνικα, του χωριού Μητάτα. Αργότερα, θα αποφασίσει να αλλάξει το όνομα του. Ψάχνει, προφανώς, κάτι που να ηχεί καλύτερα στα αυτιά των Αυστραλών - που δεν ξέρουν λέξη ελληνικά. Και κάπως έτσι, τους λέει «τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε» και το Μιλιώτης γίνεται Miller.

Βέβαια, στην πραγματικότητα, το Μιλιώτης δεν είναι ακριβώς επώνυμο, αλλά παρατσούκλι. Ο Δημήτρης θα τηρήσει την παράδοση της οικογένειας του και αυτό που του είχε αφήσει ο πατέρας του, ο Γιώργος, υιοθετώντας το Μιλιώτης, το οποίο είχε προκύψει από το γεγονός ότι η οικογένεια του λειτουργούσε έναν μύλο - έτσι, άλλωστε, έχουν γεννηθεί πολλά ελληνικά επώνυμα. Σε κάθε περίπτωση, ο Δημήτρης θα γνωρίσει και θα παντρευτεί την Ευαγγελία Μπαλογιούλου, η οποία είχε γεννηθεί το 1921 στη Μικρά Ασία. Η Ευαγγελία θα φτάσει στην Αυστραλία το 1925, έπειτα από τη Μικρασιατική καταστροφή και τρία χρόνια στη Μυτιλήνη.

H οικογένεια των Miller θα λειτουργήσει το παντοπωλείο Miller General Store, πουλώντας διάφορα προϊόντα, όπως εφημερίδες και φρούτα, με το κατάστημα να λειτουργεί ακόμη και ως καφέ. Το ζευγάρι θα αποκτήσει τέσσερα παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον George, που γεννιέται το 1945 και είναι δίδυμος με τον John. Ο George θα καλλιεργήσει την φαντασία του ακούγοντας εκπομπές στο ραδιόφωνο, βλέποντας κινηματογραφικές ταινίες στα σινεμά της εποχής και παίζοντας ινδιάνοι και καουμπόηδες με τους φίλους του. Μετά το λύκειο, θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ιατρική.

Στο τελευταίο του έτος στην ιατρική σχολή, στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο George και ο μικρότερος αδερφός του, Chris, θα γυρίσουν το St. Vincent's Revue Film, μια ταινία μικρού μήκους που θα κερδίσει το πρώτο βραβείο σε φοιτητικό διαγωνισμό. Το 1971, θα παρακολουθήσει ένα εργαστήριο κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης όπου θα συναντήσει τον συμφοιτητή του, Byron Kennedy, με τον οποία θα αναπτύξει μια μοναδική φιλία - μέχρι τον πρόωρο θάνατο του τελευταίου. Το 1972 θα κάνει την πρακτική του στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών ενός δημόσιου νοσοκομείου.

Εργαζόμενος εκεί, θα δει πολλούς τραυματισμούς και θανάτους. Θα νιώσει, εκείνη την εποχή, ότι το κοινό δεν θα πιστεύει ότι συνέβαιναν τέτοια πράγματα στα σύγχρονα νοσοκομεία, γι' αυτό θα αποφασίσει να γράψει μια ιστορία σαν να διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον. Αυτό θα τον οδηγήσει στη δημιουργία του Violence in the Cinema: Part 1. Λίγα χρόνια μετά, θα δημιουργηθεί η Kennedy Miller Production και θα φτάσουμε στο πρώτο Mad Max. Η ταινία θα μπει στα ρεκόρ ως η πιο φθηνή παραγωγή που πέτυχε τα μεγαλύτερα κέρδη. Δίδαγμα, ίσως, για την επιτυχία που μπορείς να έχεις ακόμη και όταν οι συνθήκες -ή τα αποθέματα- δεν το επιτρέπουν.

Και αν βρεθείς κάπου στις αυστραλιανές ερήμους και ρωτήσεις τον βραβευμένο με όσκαρ Γιώργο Μηλιώτη -ή George Miller- ποιο είναι ένα από τα θέματα που δημιουργούν προβληματισμό στην εποχή μας, μπορεί να μαρσάρει το ανακατασκευασμένο αυτοκίνητο του, να βάλει δυνατά τη μουσική -που μπορεί να είναι το «Ταξίδι στα Κύθηρα», από την ομώνυμη ταινία του Αγγελόπουλου- και να σου πει την ατάκα από το ξεκίνημα του Mad Max: Fury Road: «είναι το πετρέλαιο, ηλίθιε».