The King’s Speech: Ο CEO που αισθανόταν βασιλικότερος του βασιλέως

Για σήμερα, σας έχω ένα απόσπασμα από μια δημόσια ομιλία ενός CEO, ενός σύγχρονου βασιλιά, ο οποίος αν και δεν τραύλιζε, κατάφερε να κάνει τους παρευρισκόμενους, να ανταλλάσσουν συνωμοτικά βλέμματα, ματιές γεμάτες απορία και ειρωνικά μειδιάματα. Αν μπορούσαν να μιλήσουν, θα έλεγαν κάτι σαν «τι μας λέει ρε ο άνθρωπος! Δεν πιάνεται!», «γίνονται αυτά τα πράγματα;» Δεν γράφω περισσότερα, θα καταλάβετε.

Πάρτε μια γεύση

«…Η επιχείρηση έχει καταφέρει να εισέλθει στην ψηφιακή εποχή. Και είναι η πρώτη στο χώρο που ασχολήθηκε συστηματικά με το digital transformation, καταφέρνοντας να πείσει τους ανθρώπους της να ευθυγραμμιστούν με το όραμα που πρέπει να είναι κοινό προκειμένου να ανταποκριθούμε στις νέες συνθήκες. Για να είμαι πιο ακριβής, θα σας έλεγα ότι δεν είμαστε εμείς που προσαρμοστήκαμε στις νέες συνθήκες. Εμείς ήμασταν αυτοί που τις διαμόρφωσαν. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναγνωρίσω ότι τα εύσημα πηγαίνουν στο τμήμα ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο διαδραμάτισε έναν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία αυτού του τεράστιου εγχειρήματος. Επενδύσαμε σε εξειδικευμένα προγράμματα reskilling και upskilling των ανθρώπων μας. Ο στόχος μας ήταν σαφής: Να διαμορφώσουμε μια νέα κουλτούρα όπου θα μας επέτρεπε να πετύχουμε business transformation μέσω του digital transformation.

Είμαι βέβαιος ότι χωρίς την εκπαίδευση δεν θα ήμασταν σε θέση να δημιουργήσουμε εκείνες τις βάσεις που θα μας επέτρεπαν να μεγαλώσουμε, να διαφοροποιηθούμε και να εξελιχθούμε σε έναν σύγχρονο οργανισμό, επιτυγχάνοντας εξαιρετικά υψηλά επίπεδα απόδοσης, ώστε σήμερα να μας αναγνωρίζουν ως ένα παράδειγμα επιχείρησης που χαρακτηρίζεται από sustainability.

Δώσαμε μεγάλη έμφαση στο στάδιο του recruitment και εν συνεχεία στην εκπαίδευση τους. Το στοίχημα ήταν τόσο οι παλιοί όσο και οι νέοι συνάδελφοι τους να μιλάνε την ίδια γλώσσα, να έχουν τις ίδιες ευαισθησίες και να κτίσουμε ένα νέο πρότυπο μιας σύγχρονης και εξελιγμένης και πολλά υποσχόμενης επιχείρησης. Για να το πω απλά: Φέραμε το μέλλον στο σήμερα. Καταφέραμε να διακρίνουμε ποια είναι τα μελλοντικά skills και competencies, να τα αναδείξουμε και να τα μεταβολίσουμε στις διαφορετικές ομάδες των εργαζομένων μας.

Υιοθετήσαμε ένα Lean-Agile Mindset, αγκαλιάζοντας concepts Agile Manifesto και Lean thinking, εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους μας, υπό συνθήκες πίεσης, για να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις, για να είναι ευέλικτοι και προσαρμοστικο, ενώ παράλληλα θέσαμε τα θεμέλια για employee engagement...»

Εντυπωσιαστήκατε;

Να προσθέσω ότι δεν ήταν μόνο το γλωσσολογικό κομμάτι της ομιλίας, με αυτό το καταπληκτικό κράμα ελληνικών και αγγλικών όρων. Δεν ήταν μόνο αυτές οι γενικεύσεις που εσείς διαβάσατε και εμείς υπομείναμε, ούτε η έλλειψη συνειρμού και συνδέσεων μεταξύ των όσων έλεγε. Ήταν και κάτι άλλο. Αυτός ο στόμφος και η αλαζονεία, μια γλώσσα σώματος που έφερνε σε καρικατούρα αυτοκράτορα, με Μουσολινικού τύπου κινησιολογία. Ο άνθρωπος αισθανόταν βασιλικότερος του βασιλέως. Για δεκαπέντε λεπτά έζησε στιγμές δόξας και ύψιστης αυτοεκπλήρωσης.

Ευτυχώς δεν υπήρξαν, από το κοινό, ερωτήσεις του τύπου:

• Ποια είναι τα μελλοντικά competencies στα οποία αναφερθήκατε;
• Πώς καταφέρατε, μέσω της εκπαίδευσης, να επιτύχετε αλλαγή κουλτούρας;
• Σε ποιους τομείς χρειάστηκε να κάνετε reskilling και upskilling;
• Τι ακριβώς κάνατε για να δημιουργήσετε συνθήκες employee engagement;
• Όταν λέτε ότι δώσατε έμφαση στο recruitment, τι διαφορετικό κάνατε σε σχέση με το παρελθόν;

Αποτέλεσμα: Οι πιο πολλοί μείναμε με ανοικτό το στόμα αλλά όχι επειδή εντυπωσιαστήκαμε από τα λεγόμενα του αλλά επειδή αναρωτιόμασταν για το τι ακριβώς ήθελε να πει, ποιο ήταν το συμπέρασμα και ΠΩΣ επιτελέστηκε αυτό το θαύμα για το οποίο μας μιλούσε… και τελικά ποιο στην ευχή ήταν αυτό το θαύμα.