Πολλά μέρη στην Πάρο σήμερα μοιάζουν περισσότερο τουριστικά και δύσκολα μπορούν να στηρίξουν μια αυθεντική κυκλαδίτικη εμπειρία. Όχι όμως το χωριό αυτό, το ορεινότερο χωριό του νησιού, που πήρε το όνομά του από το πλήθος των ομώνυμων δέντρων που ακόμα συναντώνται σε διάφορα σημεία του. Αφήνοντας το αμάξι στο μόνο άχαρο, ψηλότερο σημείο του χωριού, στο πάρκινγκ, κατευθυνόμαστε σε μια… άλλη πραγματικότητα.
Το κατηφορικό περπάτημα, οι στάσεις και οι βαθιές αναπνοές, το άκουσμα των ντόπιων που χαιρετιούνται, των παιδιών που τρέχουν ελεύθερα και παίζουν στα σοκάκια, το βλέμμα που ψηλώνει για να χωρέσει όλη την εικόνα και η μυρωδιά φρεσκοφουρνισμένου ψωμιού που κυριαρχεί στην κεντρική πλατεία του χωριού. Όλα μα όλα γίνονται απρόσκοπτα όταν βρίσκεσαι στις Λεύκες. Όλα μοιάζουν με μια καλοστημένη VR εμπειρία.
Το χωριό είναι μικρό. Μην βιαστείτε να το δείτε όλο μαζί. Αγοράστε ψωμί από τον φούρνο του Στρατή στην κεντρική πλατεία, είναι άλλωστε αναπόφευκτο, γιατί η μυρωδιά θα σας σπάσει τη μύτη. Πιείτε καφεδάκι και παίξτε τάβλι στο καφενεδάκι Αγγελαντώνης. Χωράει ίσα ίσα στα τραπέζια του, ενώ ο ήχος των ζαριών προσθέτει ένα ακόμα λιθαράκι στο ηχητικό background του χωριού. Γιορτάστε τη νίκη ή ξεχάστε την ήττα σας, συνεχίζοντας το περπάτημα και κατηφορίζοντας για να δείτε το υπόλοιπο χωριό.
Μην υιοθετήσετε γρήγορο ρυθμό στο περπάτημα. Άλλωστε, πιθανότατα αν επισκεφθείτε τις Λεύκες ένα από τα επόμενα, ανοιξιάτικα Σαββατοκύριακα, οι κάτοικοι του χωριού θα «υπογραμμίζουν» τα όρια από τις πλάκες στα σοκάκια του χωριού για να το προετοιμάσουν για το Πάσχα, τους επισκέπτες και την φετινή σεζόν. Αν έχετε όρεξη, θα δεχθούν πρόθυμα να τους βοηθήσετε δοκιμάζοντας και εσείς το ταλέντο σας με λίγη λευκή μπογιά.
Για την ιστορία, το χωριό χτίστηκε τον 15ο αιώνα και ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού. Καθώς το λευκό θα κάνει αντίθεση με το μπλε, χαζέψτε τα μαγαζάκια που βρίσκονται στα σοκάκια, το Λαογραφικό Μουσείο, αν το πετύχετε ανοιχτό ώσπου το μωβ της πιο ίσως χαρακτηριστικής βουκαμβίλιας του νησιού να ξεπροβάλλει. Η βουκαμβίλια μοιάζει με γιρλάντα πάνω σε ένα κυκλαδίτικο σπιτάκι με προσεγμένα γλαστράκια και ένα τραπεζάκι και δυο καρεκλίτσες μόνιμα έξω από την πόρτα του.
Στρίψτε το βλέμμα σας δεξιά και αφήστε το να σηκωθεί για να χωρέσει τη μεγαλοπρέπεια της Αγίας Τριάδας με το παριανό μάρμαρο και… τις λεύκες που την συνοδεύουν. Μόλις φτάσατε στην άλλη άκρη του χωριού. Επιβραβεύστε τον εαυτό σας βγάζοντας… τα γυαλιά σας και δοκιμάζοντας την ασυναγώνιστη πορτοκαλόπιτα, στο πανέμορφο καφενεδάκι της Μαριγώς στην τελευταία πλατεία του χωριού. Η εμπειρία σας μόλις ολοκληρώθηκε. Αλλά μπορεί να επαναληφθεί.
Σχόλια