Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις, είναι να ρωτάς (ακόμα και χαζά πράγματα)

Ας πάρουμε για παράδειγμα τους περισσότερους ανθρώπους που επισκέπτονται ένα σούπερ μάρκετ για να κάνουν τα ψώνια τους. Ξοδεύουν 15 λεπτά αναζητώντας το προϊόν που ψάχνουν. Είναι οι φρυγανιές μαζί με τα είδη πρωινού ή μαζί με τα ψωμιά; Που είναι το Χ; Έχουν σε αυτό το σούπερ μάρκετ την μάρκα Ψ; Ουπς, που είναι το τυρί, στην άλλη άκρη του μαγαζιού;

Φυσικά και είναι. Και αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχουν στο κατάστημα υπάλληλοι που είναι μέρος της δουλειάς τους να σε κατευθύνουν ανάλογα. Μπορείς να περιπλανιέσαι στους ορόφους του ΙΚΕΑ, παριστάνοντας ότι ξέρεις τι κάνεις, ή μπορείς να αποφασίσεις να ρωτήσεις κάποιον υπάλληλο να σου δείξει και να σου προτείνει την καλύτερη επιλογή.

Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Για τον ίδιο λόγο που δεν ζητούν και οδηγίες στους δρόμους. Ή που δεν ζητούν από κάποιον άλλο να τους δείξει πως γίνεται κάτι. Και χάνουν, ο Θεός ξέρει, πόσο χρόνο στη διαδικασία.

Αυτό που γνωρίζω είναι πως οποτεδήποτε επισκέπτομαι ένα κατάστημα μπαίνω και βγαίνω γρήγορα. Γιατί ρωτάω, βρίσκω αυτό που θέλω και φεύγω. Δεν περιπλανιέμαι, δεν μαντεύω, δεν περιμένω. Και αυτό δεν με κάνει χαζό ή αδύναμο. Είμαι πολύ φορτωμένος με άλλα πράγματα για να με νοιάξει τι θα σκεφτούν οι άλλοι.

Αν δεν γνωρίζω που είμαι, θα ρωτήσω κάποιον (ακόμα κι αν είναι το Google Maps). Το να χαθείς δε σημαίνει ότι είσαι χαζός. Στο κάτω κάτω, δεν είσαι εσύ που σχεδίασες αυτό το μπερδεμένο κτίριο. Δεν είσαι αυτός που δεν έβαλε ταμπέλες.

Αν όμως παραμείνεις χαμένος, αν χάσεις περισσότερο χρόνο από αυτόν που χρειάζεται για να κάνεις τη δουλειά σου, τότε, ναι, είναι δικό σου φταίξιμο.

Οκ, οι ερωτήσεις μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι δεν γνωρίζεις τι γίνεται. Ο οποίος είναι και ο βασικός λόγος που πρέπει να ρωτήσεις. Και φρόντισε να ρωτήσεις εγκαίρως, προτού ξεκινήσεις, προτού προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι η ελπίδα είναι σωστή στρατηγική και θα βρεις τι πρέπει να κάνεις καθώς προχωράς.

Γιατί να πιστεύεις ότι πηγαίνεις προς τη σωστή κατεύθυνση; Γιατί να είσαι σίγουρος ότι η Λεωφόρος Χ είναι από εκεί; Το «νομίζω ότι θυμάμαι» χρησιμοποιείται συχνά, αλλά άσκοπα.

Είναι δουλειά των ανθρώπων να βοηθούν ο ένας τον άλλο (και σε πολλές περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά η δουλειά κάποιου να σε βοηθήσει). Όπως αντίστοιχα είναι και δική σου υποχρέωση να είσαι ευγενικός, φιλικός και με σεβασμό.

Και τελικά αυτός είναι ο λόγος που δεν ντρέπομαι καθόλου να ρωτάω. Ρωτάω τα πάντα. Παντού.

Το ίδιο ισχύει και στην εργασία σου

Και αυτό ισχύει όχι μόνο στα ψώνια και στο δρόμο, αλλά εξίσου και στη δουλειά.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο αποκαρδιωτικό για έναν manager ή προϊστάμενο από το να αναθέσει κάτι σε κάποιον, και εβδομάδες αργότερα, να λάβει μια ερώτηση που κάνει απίστευτα ξεκάθαρο ότι το άτομο αυτό είτε δεν έχει ξεκινήσει καν, είτε αρχίζει να το σκέφτεται μόλις τότε για πρώτη φορά.

Ίσως υπάρχει και κάτι χειρότερο: όταν δεν ακούς καθόλου από τον άλλο μέχρι να τελειώσει το project, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν μοιάζει καθόλου με αυτό που ζήτησες. Και αυτό γιατί το άτομο που είχε αναλάβει ήταν πολύ υπερήφανο, ντροπαλό ή πολυάσχολο για να σταματήσει, να σκεφτεί και να ρωτήσει. Πίστευε ότι γνώριζε τι του ζήτησες.

Όταν βλέπω ανθρώπους να φέρονται έτσι, τους φαντάζομαι να περνούν τριάντα έξτρα λεπτά από τη ζωή τους μέσα στο σούπερ μάρκετ, ξεχνώντας ότι το κατάστημα θέλει και κάπως να σε μπερδέψει για να αγοράσεις περισσότερα πράγματα.

Ο μόνος τρόπος να μάθεις είναι να ρωτάς

Όταν προσπαθώ να μάθω κάτι, ρωτάω.

Ακόμα και τώρα, όταν εργάζομαι σε project πελατών, κάνω ένα σωρό ερωτήσεις. Τι επιδιώκεις να πετύχεις; Πες μου περισσότερα για το πώς μοιάζει; Πότε θες να το έχεις ολοκληρωμένο; Μοιάζει αυτό με αυτό που έχεις κατά νου; Πες μου, τι πιστεύεις για αυτό;

Αυτή είναι και η φιλοσοφία του γνωστού συμβούλου επιχειρήσεων Peter Drucker. Όπως έλεγε: «Η μεγαλύτερη δύναμή μου ως σύμβουλος είναι ότι γνωρίζω ότι αγνοώ πολλά πράγματα και για αυτό κάνω ερωτήσεις. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι ερωτήσεις. Οι απαντήσεις πρέπει να είναι δικές σου».

Και σαν μαθητευόμενος να κάνεις το ίδιο και να ρωτάς. Μπορείς να μου δείξεις ένα παράδειγμα; Εννοείς κάπως έτσι; Να πως το ξεκίνησα, είμαι κοντά; Κάνω καλή δουλειά; Τι άλλο μπορώ να κάνω;

Οι δουλειές και οι μέντορες που ήμουν τυχερός να έχω, προέκυψαν επειδή αναζήτησα έξυπνους ανθρώπους για να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου.

Σε όλες τις περιπτώσεις, είναι το ίδιο πράγμα. Κάνω ερωτήσεις. Μαθαίνω. Ανακαλύπτω. Επιβεβαιώνω. Πλησιάζω το στόχο. Γιατί το να προσπαθείς να μαντέψεις και να ελπίζεις να σταθείς τυχερός είναι χαζό.

Υπάρχει πάντα ένας πιο εύκολος τρόπος από τον τρόπο που υποθέτεις. Απλά ρώτα. Πάντα να ρωτάς. Και έτσι θα βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις.