Το γιατί κάποιες περιοχές, δρόμοι ακόμη και πλατείες ξαφνικά μετατρέπονται σε “places to be”, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει τόσο εύκολα. Σίγουρα οι εικασίες και οι αναλύσεις μπορεί να δίνουν και να παίρνουν.
Ωστόσο, όταν κάποιο μέρος αλλάζει ο κάθε flaneur ή κάτοικος μιας περιοχής ακόμα και οι περαστικοί βιώνουν αυτό το, συνήθως σταδιακό, αποτέλεσμα, σαν μια διαφορετική, κάθε φορά, εμπειρία. Την εμπειρία του να παρατηρείς τις αλλαγές, ακόμη και τις πιο ανεπαίσθητες ή απλά με κάποιον απροσδιόριστο τρόπο να σου γίνεται αντιληπτό πως “κάτι” σε ένα μέρος άλλαζει.
Πολλές φορές η διαδικασία αυτή είναι άκρως γοητευτική, μας συνεπαίρνει και συχνά αφηνόμαστε στο να γίνουμε κομμάτι της εξέλιξης ενός μέρους, μιας περιοχής, μιας πόλης. Περπατάμε σε ένα νέο πεζόδρομο, κάνουμε ποδήλατο σε έναν φρέσκο ασφαλτοστρωμένο δρόμο, παίρνουμε μια γλάστρα από ένα ανθοπωλείο νέας γενιάς και καθόμαστε στο νέο cafe που η ψαγμένη του ποικιλία μας έχει τραβήξει από τη μύτη.
Τη “ζωή” για παράδειγμα στην Πλατεία Μαβίλη ή στην οδό Αρχελάου στο Παγκράτι την θεωρούμε δεδομένη. Στους πρόποδες των Ιλισίων όμως, υπάρχει μια πλατεία που πολλοί μέχρι πρόσφατα δεν την είχαν επισκεφθεί ή παρατηρήσει, μέχρι που το γνωστό πλέον Lot 51 να την μετατρέψει στην πιο γνωστή πλατεία της Αθήνας με το όνομα που μας παραπέμπει στην Λατινική Αμερική. Την πλατεία Βραζιλίας.
Τα τραπεζάκια πάνω στην πλατεία είναι γεμάτα κάθε στιγμή της ημέρας, από το πρωί που τα λούζει το φως και όλοι χρησιμοποιούν τα γυαλιά ηλίου τους μέχρι το βράδυ που εξακολουθεί να υπάρχει έντονη κινητικότητα. Και η εικόνα αυτή δεν θυμίζει σε τίποτα την εποχή μετά την εγκατάλειψη των γραφείων του ΔΟΛ, οπότε οποιαδήποτε επιχείρηση εστίασης κι αν άνοιγε στην συγκεκριμένη πλατεία δεν είχε διάρκεια ζωής μεγαλύτερη των λίγων μηνών.
Η πλατεία Βραζιλίας αλλάζει
Μπορεί λοιπόν η πλατεία Βραζιλίας τα τελευταία χρόνια, κυρίως με την εμφάνιση του Lot το 2018, να έχει τον δικό της παλμό. Όμως πρόσφατα έχει κάτι παραπάνω: Πολλές νέες επιχειρήσεις εστίασης που δεν έχουν αλλοιώσει τον αρχικό της χαρακτήρα, ενώ παράλληλα της έχουν δώσει ζωή.
Για παράδειγμα το “Τρομερό Παιδί” ο φούρνος νέας γενιάς που έχει συγκινήσει κάθε foodie αυτής της πόλης δημιουργεί συχνά μεγάλη ουρά ώσπου να διαθέσει όλα του τα προϊόντα. Αλλά και στις πιο φρέσκιες προσθήκες συγκαταλέγονται νέες επιχειρήσεις εστίασης, όπως το all day bar-resto Iguazu και το άρτι αφιχθέν ”Passagio Etien Pizza Bar”, το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο του επιβλητικού κτιρίου του πρώην ΔΟΛ.
Με αφορμή το συγκεκριμένο αφιέρωμα μάλιστα συνομιλήσαμε με τον Λευτέρη Ακριτίδη ενός εκ των συνιδρυτών της νέας, ομολογουμένως ενδιαφέρουσας, προσθήκης της πλατείας Βραζιλίας.
To ”Passagio Etien Pizza Bar” είναι ένα μέρος όπου η πίτσα δημιουργείται με φροντίδα, αγάπη και μεράκι, ώστε ο πελάτης να γευτεί την αυθεντική ναπολιτάνικη εκδοχή της. Η συνεργασία έρχεται και φέρνει μία νότα ανανέωσης.
Το καινούργιο μας project στεγάζεται σε ένα από τα πλέον ιστορικά κτίρια της Αθήνας. Μιλάμε για το μέγαρο που άλλοτε στέγαζε το υπουργείο Βιομηχανίας και μέχρι πριν μερικά χρόνια τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, όταν αυτός μεταστεγάστηκε από τη Χρήστου Λαδά. Το κτήριο αυτό αποτελεί και έναν πολύ σημαντικό λόγο που μας ώθησε στην επιλογή του συγκεκριμένου σημείου. Επίσης, αποτελεί μία πολυσύχναστη τοποθεσία, στην καρδιά της Αθήνας, που καθημερινά σφύζει από ζωή.
Το «Passaggio – Etien» συνδυάζει ένα στέκι για καφέ, brunch και cocktails ταυτόχρονα με ένα υψηλής αισθητικής ιταλικό εστιατόριο με wine bar.
Και όπως ο ίδιος μας είπε “The best is jet to come”...
Σχόλια