Μάθε να μουγκρίζεις

Tώρα έχουμε soft skills και nurturing management, περάσαμε σε άλλο επίπεδο και ταΐζουμε ο ένας τον άλλον στο στόμα από την πολλή ενσυναίσθηση. Τώρα έχουμε οικολογικές ευαισθησίες και βίγκαν ακτιβιστές να μάχονται για τα δικαιώματα των burgers. Τώρα έχουμε αυτοκίνητα που τα βάζεις στην μπρίζα, διαστημικό τουρισμό και οικιακές συσκευές τόσο έξυπνες που πιάνουν κουβέντα μεταξύ τους για την χτεσινή αποχώρηση στο Masterchef.

Όλα πλέον γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού. Άκοπα. Ακούραστα. Χαμογελαστά. Πατάς το κουμπί και ψηφίζεις στο Big Brother. Πατάς το κουμπί και παραγγέλνεις φαγητό. Πατάς το κουμπί και υπογράφεις το petition για την προστασία του ασιατικού μυρμηγκοφάγου. Όλη η ζωή μας ένα app. Θες σύντροφο; Tinder. Θες λεφτά; Κράτος! Θες κρέας; Σορυ φίλος, το κρέας ξεπεράστηκε, έχουμε μόνο simulation σπαλο-μπριζόλα από 3d printer.

Ω τι χαριτωμένη εικόνα! Εργάσθηκε ο άνθρωπος 6 μέρες για να δαμάσει τον κόσμο και την έβδομη ημέρα άραξε να φχαριστηθεί τον πολιτισμό του πίνοντας ένα λάτε καπουτσίνο μακιάτο από γάλα καρύδας και κανέλα χωρίς γλουτένη. Και πίστεψε ο άνθρωπος ότι πέρασε χαλινάρι στην δυσκολία κι ότι η ζωή τώρα θα του είναι σκλάβα. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…!

Τα πάντα αλλάζουν!

Κάστρα απόρθητα πέσανε, αυτοκρατορίες γκρεμίστηκαν, πλούσιοι επτώχευσαν, βασιλιάδες ναυάγησαν, φτωχαδάκια ευφράνθησαν και Δαυίδ θριάμβευσαν. Εκείνος που πίστεψε τον μύθο του, καταστράφηκε. Κι ο ναυαγός που δεν τα παράτησε έγινε ξανά βασιλιάς! Και φτου κι απ’ την αρχή! Κάθε εμπόδιο που απαλείφθηκε γεννάει ένα καινούριο. Κάθε ευκολία αφαιρεί ένα στρες, και κάθε στρες που φεύγει παίρνει μαζί του και μια ικανότητα. Κάθε φορά που ο άνθρωπος δημιούργησε ευημερία, την κατέστρεψε ο ίδιος λίγο αργότερα. Και από τις στάχτες του πάλι ξεκινάει τον ίδιο αγώνα. Ακμή, παρακμή, στάχτη, αναγέννηση. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτόν τον κύκλο. Η ζωή είναι Οδύσσεια κι εμείς είμαστε φτιαγμένοι για μάχη! Όντα που ανταγωνίζονται για πόρους και μια θέση στην αγέλη.

Κάπου όμως βαθιά μέσα μας η ανάγκη για ασφάλεια μας κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα. Αυτή η ανάγκη για ασφάλεια άλλοτε μας κάνει φοβικούς αγαθιάρηδες χωρίς δόντια που ποζάρουν για ενσυναισθητικοί ευγενικούληδες. Και άλλοτε μας επαναπαύει στις δάφνες μας και μας κάνει να πιστεύουμε ότι «τώρα» δεν είναι όπως παλιά, «τώρα» δεν χρειάζεται να δαγκώνουμε, «τώρα» έχουμε το τάδε και το δείνα, «τώρα» καταφέραμε να αλλάξουμε…. Τίποτα δεν καταφέραμε! Απλά φτιάξαμε καινούριες ηδονές για να αράζουμε και νέους τρόπους για να ρημάζουμε ό,τι νωρίτερα μας τάισε.

Η ζωή μοιάζει με έναν ψυχοπαθή bully

Eννιά μέρες σε δέρνει αλύπητα, την δέκατη μέρα σου δίνει το δώρο σου. Εσύ όμως είσαι πολύ σακατεμένος από τα «γιατί» που δεν το παίρνεις χαμπάρι. Αδικία εδώ, ανισότητα εκεί, φτου χάσαμε την ευκαιρία, α ρε Θεέ με αδίκησες, άτιμε κόσμε κακούργα κοινωνία! Σακατεύεσαι επειδή δεν κατάλαβες το παιχνίδι. Δεν το θες. Το διώχνεις. Γκρινιάζεις. Αντιδράς. Κι εσύ ψυχοπαθής είσαι. Την μια μέρα διαβάζεις ιστορίες κατάκτησης, την άλλη μέρα τσιρίζεις στο κράτος για περισσότερα επιδόματα. Την μια θαυμάζεις τους ήρωες της ζωής που δραπέτευσαν από ναυάγια, την άλλη γκαρίζεις σε πορείες για μονιμότητα και 3 χιλιάρικα βασικό μισθό για όλους. Την μέρα που σου άνοιξε ένα παράθυρο η ζωή, εσύ ακόμα γλύφεις τις χτεσινές πληγές! Τι μου ποζάρεις για game changer βρε κλάψα που χαίρεσαι να μιζεριάζεις και να δείχνεις σε όλους τα σημάδια σου; Τι διάολο έμαθες από τα σκοτάδια της ζωής σου; Πως θα αλλάξεις τον κόσμο που δεν έμαθες καν πως δουλεύει;

Ο bully θα ξανάρθει!

Αφού θες να παλέψεις με τα στοιχειά της φύσης, πώς θα νικήσεις χωρίς να μουγκρίζει η ψυχή σου για κυριαρχία; Τι σημαίνει να μουγκρίζεις; Να βράζουν τα μέσα σου! Πως σιγοβράζει μια κατσαρόλα με φασολάδα πάνω στην σόμπα; Έτσι να κοχλάζει το μέσα σου όταν σηκώνει κάποιος το καπάκι σου. Να ακούει εκείνο το απειλητικό γρύλισμα του σκυλιού όταν πλησιάζεις τον φράχτη του. Να κάνει θόρυβο η ψυχή σου ρε! Αυτό που θες να είναι φωτιά που σε καίει. Να ψάχνεσαι, να τρώγεσαι με τα ρούχα σου, να φοβάσαι και να τρέμεις μη τυχόν θάψεις έστω και μισό χάρισμα απ’ αυτά που έχεις. Να είσαι ανικανοποίητος με τον εαυτό σου.

Τα κατάφερες στην ζωή σου; Τότε στήσε ένα πανηγύρι για το αύριο, όχι μνημόσυνο για το χτες. Θες κατόρθωμα; Τότε πέτα την ψευτο-ευγένεια στα σκουπίδια και μούγκρισε! Αυτό που θες στην ζωή σου να κάνει θόρυβο! Να πάρει φυσική υπόσταση. Να μην μείνει καμμία αμφιβολία στο αντικείμενο της επιθυμίας σου ότι όλη σου η ύπαρξη είναι δοσμένη εκεί. Τι θες; Τι λαχταράει η ψυχή σου; Ποιος είναι ο μικρόκοσμος μέσα στο οποίο θέλεις να στήσεις τον θρόνο σου; Πρέπει να μουγκρίζεις τόσο πολύ που αυτό που κυνηγάς να τρέμει από το πόσο πολύ το θέλεις. Να μαραίνεται το χόρτο κάτω από τα πόδια σου! Δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να το καταφέρεις αν το θες λιγότερο. Μάθε να μουγκρίζεις γιατί η μάχη δεν τελειώνει ποτέ. Και μην εύχεσαι ποτέ να ήτανε αλλιώς. Την μέρα που όλα πλέον θα είναι τσάμπα κι εύκολα, την επαύριο ο κόσμος θα καταστραφεί.