H «Mεγάλη Παραίτηση» δημιουργεί και αλλαγές σε μισθούς και management στις επιχειρήσεις

Σύμφωνα μάλιστα με δύο ερευνητές οικονομολόγους της Bank of America, η τάση για παραιτήσεις στις ΗΠΑ θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμη. Πιο συγκεκριμένα, η Michelle Meyer και ο Stephen Juneau προβλέπουν ότι η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό, δηλαδή το ποσοστό των ανθρώπων που είτε εργάζεται είτε αναζητεί ενεργά για θέση εργασίας, θα ανέβει στο 62,6% μέχρι το τέλος του 2022. Στη συνέχεια όμως, εκτιμούν ότι θα παραμείνει σταθερό σε εκείνο το σημείο και το 2023. Συνεπώς, η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό θα είναι χαμηλότερη από τα επίπεδα προ πανδημίας του 63,3%.

Παρότι ακούγεται σαν μικρή μόνο διαφορά, αποτελεί μία από τις πολλές δομικές αλλαγές που επέφερε η «Μεγάλη Παραίτηση» στο εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο, η συμμετοχή ανερχόταν στο 61,6%, ελαφρώς χαμηλότερα από το 61,7 του Αυγούστου.

Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη έρευνα από την Joblist, μεταξύ 2.099 ερωτηθέντων, το 73% σκεφτόταν να παραιτηθεί, ενώ ένα τέταρτο αυτών παραδεχόταν ότι είναι διατεθειμένο να παραιτηθεί χωρίς να έχει προοπτική για επόμενη δουλειά.

Η έλλειψη ανθρωπίνου δυναμικού και η τάση των παραιτήσεων συνεχίζονται ενδεχομένως διότι ο κόσμος ψάχνει αυτό που πραγματικά επιθυμεί από μία δουλειά και στην πορεία ανακαλύπτει ότι η θέση εργασίας που έχει ή οι εργασιακές συνθήκες δεν τον ευχαριστούν.

Αύξηση μισθών και πληθωριστικά φαινόμενα

Ως αποτέλεσμα της Μεγάλης Παραίτησης, υπήρξε ταχύτατη αύξηση στους μισθούς, σύμφωνα με τους οικονομολόγους της BofA. Πράγματι, οι μισθοί αυξάνονται συνεχώς τους τελευταίους μήνες στις ΗΠΑ, κατά 0,6% τον Σεπτέμβριο σε σχέση με τον Αύγουστο και κατά 4,6% σε ετήσια βάση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της BofA μεγαλύτερη πιθανότητα παραίτησης υπάρχει για τους χαμηλόμισθους εργαζομένους. Έρευνα της Fed του Σικάγο καταδεικνύει επίσης ότι οι περισσότεροι από αυτούς που παραιτούνται πηγαίνουν σε θέσεις όπου πληρώνονται καλύτερα.

Η ουσία είναι ότι η «Μεγάλη Παραίτηση» επαναφέρει στο προσκήνιο , παλιές (και ίσως ξεχασμένες θεωρίες) όπως για παράδειγμα την ισορροπία προσφοράς και ζήτησης εργασίας (equilibrium) που καθορίζει τους μισθούς αλλά και θέματα ευρύτερης αλλαγής στο management επιχειρήσεων.

Το κύμα της «Μεγάλης παραίτησης» μπορεί να ευδοκιμεί στις ΗΠΑ και ίσως σε ορισμένα άλλα αναπτυγμένα κράτη αλλά δυστυχώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να ευδοκιμήσουν στα ευρωπαϊκά κράτη. Το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες (πλην της Βρετανίας) διαμορφώνουν συγκεκριμένες μορφές προσφοράς και ζήτησης εργασίας που είναι ανελαστικές και δεν μπορούν να επηρεάσουν μισθούς προς όφελος των εργαζομένων. Δεύτερον, στις ΗΠΑ υπάρχει μεγάλη «εργασιακή κινητικότητα» , δηλαδή μπορεί να μεταπηδήσει κάποιος εύκολα από την μία δουλειά στην άλλη ακόμη και εάν δεν είναι κοντά στην περιοχή διαμονής του. Αυτό βοηθά στον περιορισμό της ανεργίας. Αντίθετα σε χώρες όπως η Ελλάδα αλλά και άλλα ευρωπαϊκά κράτη, στελέχη χωρίς ιδιαίτερα υψηλές επαγγελματικές δυνατότητες είναι πολύ δύσκολο να μετακομίσουν για εργασία είτε μέσα στην χώρα είτε (ακόμη περισσότερο) σε άλλες χώρες. Το γεγονός ότι υπάρχει brain drain τα τελευταία 10 χρόνια δεν επιβεβαιώνει τον κανόνα που αφορά κυρίως ανειδίκευτο προσωπικό.

Αλλαγές στο Management

Η «Μεγάλη παραίτηση» φέρνει μεγάλες αλλαγές στη διοίκηση των επιχειρήσεων. Πλέον, οι διοικήσεις στρέφονται πάλι σε παλιές θεωρίες που αφορούν το Empowerment (εμψύχωση), το Motivation ( παροχή κινήτρων). Οι επιχειρήσεις πλέον πέρα από τις μισθολογικές αυξήσεις στρέφονται και σε τρόπους να κάνουν τους εργαζόμενους μέλη μίας ‘ επιχειρηματικής οικογένειας’ που θα τους προσφέρει προστασία σε δύσκολες ώρες.