Πριν από ένα μήνα περίπου είχα ανακοινώσει τον ερχομό της αμερικανικής Uber στην ελληνική αγορά καθώς η ίδια είχε δημοσιεύσει Αγγελία για Operations & Logistics Manager και General Manager.
Η παραπάνω εταιρεία δραστηριοποιείται στον τομέα της μίσθωσης ιδιωτικών οχημάτων και συνδέει επιβάτες με εγγεγραμμένους οδηγούς ιδιωτικών οχημάτων που ενδιαφέρονται να τους μετακινήσουν επ" αμοιβή, μέσω μία εφαρμογής για κινητά.
Πρακτικά πρόκειται για μια Peer-To-Peer (P2P) αυτοματοποιημένη πλατφόρμα συναλλαγών αλγοριθμικού λογισμικού, η οποία έχει ενσωματώσει στο επιχειρηματικό μοντέλο της διάφορα υποδείγματα επιχειρηματικών μοντέλων, μεταξύ των οποίων και το επιχειρηματικό μοντέλο του συνεργατικού εμπορίου – συνεργατικής κατανάλωσης (Collaborative (Sharing) Commerce).
Ο ερχομός της σίγουρα θα ταρακουνήσει την αγορά των ταξί και ενοικίασης αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Ενώ η δυναμική της αποτυπώνεται με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ύψους 300% και με εκτιμώμενο τζίρο για τα τέλη του 2015 στα 10 δις. δολάρια!
Όπως με την περίπτωση της taxibeat, έτσι και στην περίπτωση της Uber, το διαδίκτυο ως ανατρεπτική καινοτομία δεν αντικαθιστά απλώς ένα κανάλι διανομής αλλά το συγκριτικό πλεονέκτημα των παικτών των αγορών. Έτσι, στην περίπτωση της Uber, αποσπά τα αποκλειστικά δικαιώματα των επαγγελματιών οδηγών ταξί που έχουν επίσημη άδεια ταξί. Ενώ η ίδια δίνει στους ερασιτέχνες – ιδιώτες οδηγούς τη δυνατότητα να κερδίσουν εισόδημα με την ιδιότητα αυτών ως (part time) σοφέρ, με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς δηλ. της προσφοράς και της ζήτησης (από πολύ φτηνές μέχρι πολύ ακριβές κούρσες).
Ενώ ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η Uber συνεργάζεται με τα ταξί καθώς τους προμηθεύει με κούρσες, εντούτοις, όχι με τους κανόνες του παιχνιδιού των ραδιοταξί, αλλά με τους δικούς της!
Στις συναντήσεις μου με τους διευθύνοντες συμβούλους διαφόρων επιχειρήσεων αλλά και στα διάφορα συνέδρια και σεμινάρια, κάνω συχνά αναφορά στο φαινόμενο OTT (Over-The-Top). Βάσει αυτού, η ανατρεπτική καινοτομία του διαδικτύου δίνει τη δυνατότητα στους επιτιθέμενους νέους παίκτες σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, μεταξύ αυτών και του κλάδου των ταξί, να παρέχουν προϊόντα ή υπηρεσίες, κάνοντας χρήση υποδομών που δεν τους ανήκουν και που δεν κατέχουν τον διαχειριστικό έλεγχό τους.
Με τη νέα διαδικτυακή διαδικασία, η εξουσία στις αποφάσεις αγοράς των πελατών μεταβιβάζεται σε αυτές τις επιχειρήσεις οι οποίες κατέχουν τα δεδομένα των πελατών. Ενώ μέσω της χρήσης αλγοριθμικού λογισμικού, μπορούν να προσφέρουν στους πελάτες τους προϊόντα ή υπηρεσίες προσαρμόσιμες απολύτως στις ανάγκες τους. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι επιτιθέμενοι αποκόπτουν το επιχειρηματικό μοντέλο δηλ. την εξουσία των πελατών από τις υποδομές!
Τι σημαίνουν τα παραπάνω για άλλους κλάδους; Αναλογιστείτε, τι επιπλέον μπορούμε να «μοιραστούμε» συνεργατικά, με άλλα άτομα στο άμεσο μέλλον; Μήπως τις αγορές μας, τις επισκευές μας, τη μέριμνα των παιδιών μας, τον καθαρισμό των χώρων μας, τα ρούχα μας, τη μαγειρική μας, τα εργαλεία μας, τους επαγγελματικούς – ιδιωτικούς χώρους μας, την εκπαίδευσή μας, την ασφάλιση της υγείας και της περιουσίας μας, τα δάνεια μας, τις επενδύσεις μας, τα ταξίδια μας, τις ιδέες μας ή ακόμα και τους πελάτες μας;
Το σίγουρο είναι ότι σύντομα θα δούμε ένα πλήθος από νέα επιχειρηματικά μοντέλα (αόρατων) Longtail αγορών, τα οποία θα βασίζονται τόσο στις βάσεις δεδομένων πελατών, οι οποίες όπως αναφέρει ο Andrew Keen είναι το «πετρέλαιο» της ψηφιακής κοινωνίας, όσο και στους αλγόριθμους. Αυτοί, άλλωστε, είναι και τα «πραγματικά» ψηφιακά επιχειρηματικά μοντέλα του μέλλοντος!
Σχόλια