Πανευρωπαϊκό χρηματιστηριακό πάρτι - Η μεγαλύτερη «ευφορία» των τελευταίων 50 ετών​

Οι μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές ξεκίνησαν ένα ράλι από το 2017 και πλέον εδραιώνονται οι χρηματιστηριακοί δείκτες πέριξ των ιστορικών τους υψηλών παρά τις όποιες -καλοδεχούμενες- μικρές διορθώσεις. Αιτία της μεγάλης χρηματιστηριακής ανόδου ήταν οι χρηματοδοτικές παρεμβάσεις της ΕΚΤ από το 2016 και εντεύθεν μέσα από το QE (ποσοτική χαλάρωση) των ομολόγων -που δεν πρόλαβε η Ελλάδα- οι αναδιαρθρώσεις των κρατικών δανεισμών, οι μοχλεύσεις των τραπεζικών ισολογισμών και βέβαια οι μειώσεις των επιτοκίων σε καταθέσεις και ομόλογα.

Το παράδειγμα ανόδου του γερμανικού χρηματιστηρίου

Για παράδειγμα οι Γερμανοί θεσμικοί επενδυτές (ειδικά τα ασφαλιστικά ταμεία) που ήταν προσηλωμένοι στον τραπεζικό δανεισμό και στις επενδύσεις στα ομόλογα υπέστησαν σημαντική μείωση αποδόσεων στις επενδύσεις τους. Υπενθυμίζεται ότι οι τοπικές στεγαστικές τράπεζες στη Γερμανία (οι γνωστές ως Landesbank) βρέθηκαν να καταγράφουν μειώσεις ενεργητικού λόγω των γερμανικών αρνητικών αποδόσεων της τάξης του (-10%) που για στεγαστικές τράπεζες ήταν τεράστια υποχώρηση κεφαλαίων. Το ίδιο ισχύει για τις επενδυτικές τράπεζες που είχαν πάνω από 1 τρισ. ευρώ γερμανικά ομόλογα στα χαρτοφυλάκιά τους. Στην ίδια κατηγορία ήταν και οι γερμανικοί ασφαλιστικοί και αντασφαλιστικοί όμιλοι.

Έτσι σταδιακά, οι Γερμανοί θεσμικοί επενδυτές στράφηκαν προς μετοχές μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων δημιουργώντας μία «αλυσίδα αλληλοτροφοδούμενης ανόδου». Ο γερμανικός χρηματιστηριακός δείκτης DAX βρέθηκε μέσα σε 5 χρόνια από τα επίπεδα των 10.500 μονάδων στα επίπεδα των 15.800 μονάδων με τις κεφαλαιοποιήσεις των γερμανικών εισηγμένων επιχειρήσεων να εκτοξεύονται.

Πανευρωπαϊκό χρηματιστηριακό πάρτι

Οι συντηρητικοί Γερμανοί επενδυτές είχαν δείξει το δρόμο και στους πιο ριψοκίνδυνους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ο γαλλικός CAC ανέβηκε από τις 4.500 μονάδες προς τις 6.500 μονάδες και κινείται πλέον προς τις 7.000 μονάδες, ο ιταλικός MIB βρίσκεται προς τις 26.000 μονάδες (από 17.000 μονάδες προ 5ετίας), ενώ αντίστοιχες ανοδικές κινήσεις έχουν ο ολλανδικός AEX και ο ισπανικός IBEX. Οι 5 αυτοί δείκτες είναι οι μεγαλύτεροι χρηματιστηριακοί δείκτες στην Ευρώπη και μαζί με τον βρετανικό FTSE 100, που και αυτός ανέβηκε πάνω από τις 7.200 μονάδες, εκπροσωπούν το 30% - 40% της παγκόσμιας χρηματιστηριακής κεφαλαιοποίησης.

«Οι Κασσάνδρες» της μεγάλης διόρθωσης

Εκτός από τους αισιόδοξους όμως υπάρχουν και οι απαισιόδοξοι , οι «αρκούδες» των αγορών που βλέπουν ότι η μεγάλη ευρωπαϊκή χρηματιστηριακή άνοδος δεν είναι φυσιολογική και επομένως θα ακολουθήσει μία βίαια διόρθωση. Σαφέστατα, ισχυρίζονται, υπάρχει ένα «ντοπάρισμα» στα ομόλογα. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, το ελληνικό 10ετές ομόλογο μίας χώρας με τεράστιο χρέος (180% επί του ΑΕΠ το 2019 και 207% το 2020) να διαπραγματεύεται κάτω από το 1% ή χαμηλότερα από τα ιταλικά και αμερικανικά ομόλογα. Οι «Κασσάνδρες» όμως έβλεπαν διόρθωση από τις αρχές του 2020, αλλά αυτό το σενάριο δεν επαληθεύεται όσο συνεχίζεται η υποστηρικτική πολιτική της ΕΚΤ. Αν σταματήσει, ανταπαντούν οι αισιόδοξοι, οι ρυθμοί εταιρικής ανάπτυξης θα είναι τόσο μεγάλοι που θα συνεχιστεί το χρηματιστηριακό ράλι έστω με μεγάλα διαλείμματα διορθώσεων.

Το ελληνικό χρηματιστηριακό προσκλητήριο που διακόπηκε από τον covid 19

Στο ελληνικό χρηματιστήριο, μετά την περίοδο των «ισχνών αγελάδων» της οικονομικής κρίσης από το 2015-2016 , όπου ο Γενικός Δείκτης έφτασε μέχρι τα χαμηλά των 480 μονάδων το 2015 μετά από υποχώρηση από τις 1.200 μονάδες το 2014, ξεκίνησε από το 2018 μέχρι και το 2019 ένα παρατεταμένο ράλι που τον έφερε πάνω από τις 1.000 εν μέσω προσδοκιών για μία διαφορετική οικονομική πολιτική. Το ράλι αυτό διακόπηκε βίαια τον Φεβρουάριο και Μάρτιο 2020, όταν ο Γενικός Δείκτης υποχώρησε προς τις 650 μονάδες για να ακολουθήσει από τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο 2020 ένα ράλι από τις 700 μονάδες περίπου μέχρι τα σημερινά επίπεδα.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η ανάκαμψη των ελληνικών επιχειρήσεων μετά το σοκ του covid 19 το 2020 είναι έντονη και η αγορά ακολούθησε πορεία «V» παρά τις όποιες μεμψιμοιρίες, τις πολιτικές αβελτηρίες και τα μακροοικονομικά προβλήματα. Ποντάρουν ευθέως στην συνέχιση της στήριξης από την ΕΚΤ με τις επαναγορές ομολόγων και μεσοσταθμικά (consensus) βλέπουν ρυθμούς ανάπτυξης το 2022 της τάξης του 4%-5% εάν βέβαια δεν αλλάξει το διεθνές οικονομικό σκηνικό. Αυτό θα σημάνει πιθανότατα επιστροφή του Γ.Δ προς τις 1.000 μονάδες και μία πολύ καλύτερη πορεία των τραπεζικών μετοχών.