Ήδη θα έχετε αντιληφθεί ότι η λέξη «επικοινωνιακός» δεν είναι από τις πιο αγαπημένες μου. Για να είμαι ειλικρινής απέναντι σε σας αλλά και τον εαυτό μου, αντιλαμβάνομαι ότι δεν φταίει σε τίποτα η λέξη αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται. Σχεδόν από όλους. Είναι λέει «εξαιρετικά επικοινωνιακός» σαν χαρακτήρας. Όταν ρωτάς αυτόν που λέει κάτι τέτοιο «τι εννοείς με το επικοινωνιακός;», η απάντηση είναι «ξέρεις τώρα». Λυπάμαι αλλά δεν ξέρω τίποτα αν δεν μου πείτε.
Και επειδή άλλωστε ποιος είμαι εγώ για να γνωρίζω καλύτερα, κάνω υποθέσεις, ενδεχομένως και αυθαίρετες. Υποθέτω λοιπόν ότι εσείς όταν λέτε επικοινωνιακός, εννοείτε εκείνο τον τύπο ο οποίος δεν κωλώνει να πιάσει κουβέντα ακόμα και με ανθρώπους που δεν γνωρίζει. Αισθάνεται πολύ άνετα ακόμα και αν τον αφήσετε σε οποιαδήποτε περίσταση και στον οποιοδήποτε χώρο με ξένους διότι δεν θα μείνει μόνος για πολύ χρόνο. Σε ελάχιστα λεπτά, θα έχει κάνει τις γνωριμίες του και θα έχει δημιουργήσει το δικό του πηγαδάκι. Υποθέτω ότι επικοινωνιακός είναι αυτός που όταν μιλάει, ξεχνάει να βάλει τελεία, άνω τελεία και κόμμα. Όταν αρχίσει, δεν λέει να τελειώσει. Όταν τολμήσει κάποιος να τον διακόψει τότε δυσαρεστείται, ενοχλείται ενώ είναι εξαιρετικά πιθανό να χάσει τον ειρμό του και να ξεκινήσει από την αρχή. Βεβαίως, υπάρχει και μια ιδιαίτερη ράτσα επικοινωνιακών, εκείνη που από την αρχή δηλώνουν ευθαρσώς ότι «θέλω να πω κάτι και δεν θέλω να με διακόψεις». Σαφές και κατανοητό, δεν θέλει ο άνθρωπος να τον διακόπτετε. Τι το κακό βρίσκετε σε αυτό;
Άλλη μια υπόθεση που κάνω είναι ότι ο επικοινωνιακός, έτσι όπως εσείς μπορεί να τον ορίζετε, σημαίνει και γρήγορος, εύστροφος, ότι «πιάνει πουλιά στον αέρα» -που έλεγαν και οι πιο παλιοί από μένα- ότι πριν εσείς του πείτε ή τον ρωτήσετε κάτι, αυτός έχει ήδη έτοιμη την απάντηση του. Δεν χρειάζεται καν να ολοκληρώσετε τη φράση σας, ο τύπος σας έχει ήδη «διαβάσει» και ξέρει πριν από σας για σας.
Επίσης, να υποθέσω ότι στους επικοινωνιακούς έχετε κατατάξει και όλους εκείνους τους τύπους που είναι πολύ loud, που τους αρέσει να ακούγονται, να γίνονται το επίκεντρο των πάντων, που είναι παντού με την αέρινη παρουσία τους, που είναι η «ψυχή της παρέας», που επιβάλλονται με τα decibel της φωνής τους και του γέλιου τους, που παίρνουν πολύ θάρρος κατά το «δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ’ ανέβει στο κρεβάτι».
Και αφού έχω κάνει όλες αυτές τις υποθέσεις, ας κάνω και μια τελευταία. Αν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αφορούν στους επικοινωνιακούς τύπους, τότε όσοι έχουν ακριβώς το αντίθετο προφίλ δεν μπορεί να θεωρούνται, κατά την άποψη σας, ως επικοινωνιακοί. Και ας ξέρουν να ακούνε και να σέβονται τον συνομιλητή τους, ας έχουν καλύτερα επιχειρήματα, ας έχει ο λόγος τους δομή, ουσία και βαρύτητα, ας γνωρίζουν πότε ακριβώς να μιλήσουν και πότε να σωπάσουν, ας κάνουν τις κατάλληλες ερωτήσεις για να διευκολύνουν μια συζήτηση για να φέρουν στην επιφάνεια ζητήματα και σκέψεις που αξίζει να ληφθούν υπόψη στη λήψη κάποιων αποφάσεων, ας είναι πιο καίριοι και σαφείς στις διατυπώσεις τους, ας δίνουν βαρύτητα στα λεγόμενα των άλλων, κτίζοντας σε όσα ακούγονται και δημιουργώντας προστιθέμενη αξία, ας καταλήγουν σε συμπεράσματα και ενέργειες που παράγουν αποτελέσματα.
Οι «επικοινωνιακοί» άνθρωποι, όπως έχουμε καταλήξει να τους θεωρούμε, δεν έχουν απαραίτητα σχέση με εκείνους που έχουν αναπτύξει τις ικανότητες επικοινωνίας τους σε υψηλό βαθμό. «Το ίδιο πράγμα λέμε» υποστηρίζετε. Το ίδιο πράγμα θα έπρεπε να λέμε αλλά δεν το λέμε. Όσο για πολλούς από εσάς που αναζητάτε προσωπικό και βάζετε αγγελίες, ζητώντας μεταξύ άλλων επικοινωνιακούς υποψηφίους, όποτε σας ρωτάω «πώς θα ξεχωρίσετε έναν λιγότερο επικοινωνιακό από έναν περισσότερο επικοινωνιακό και τι θα τον ρωτήσετε για να τον αξιολογήσετε;» αρχίζετε να τα μασάτε γιατί κατά βάθος ούτε εσείς έχετε αποσαφηνίσει ποιες είναι οι συγκεκριμένες ικανότητες επικοινωνίας που θα θέλατε να έχουν, γιατί τι θεωρείτε σημαντικές και πώς ακριβώς οι άνθρωποι που θα προσλάβετε θα τις αξιοποιήσουν.
Σχόλια