Νησί με πρασινογάλανα νερά, δαντελωτές παραλίες, γευστικό φαγητό, ένα νησί που μπορείς να απαλλαγείς από τις σκοτούρες του αυτοκινήτου, αφού μπορείς να το αφήσεις πίσω σου στην Πάρο και να περάσεις σε αυτό ελεύθερος, έτοιμος να αφεθείς στην απόλαυση που απλόχερα σου προσφέρει. Ένα νησί που αιχμαλωτίζει το βλέμμα και έχει καταφέρει να έχει μόνιμους εραστές. Το εμπιστεύεται το διεθνές jet set, Έλληνες μεγιστάνες και όλοι όσοι επιλέγουν να ταξιδεύουν με στιλ και να ζητούν την ποιότητα.
Αφήνοντας λοιπόν πίσω μου κάθε τι που ερμηνεύεται σε ρουτίνα, κάθε συνήθεια που φέρει σφραγίδα πόλης και σε οδηγεί σε κουραστικές επαναλήψεις, άρχισα την εξερεύνηση, έχοντας αποπλεύσει από την Πάρο και έχοντας περάσει στην αντιπέρα όχθη, στην Αντίπαρο ή Ωλιαρό.
Aντίπαρος ή Ωλιαρός ονομάζονταν το νησί μέχρι τον 13ο αιώνα. Ωστόσο μέχρι και τον 19ο αιώνα κράτησε και τις δύο ονομασίες του. Το νησί έχει τριγωνικό σχήμα στο μέσο του οποίου υψώνεται το βουνό Προφήτης Ηλίας, ύψους 301 μέτρων. Βρίσκεται στα Νοτιοδυτικά της Πάρου και μεταξύ τους σχηματίζεται το Στενό ή Δίαυλος της Αντιπάρου με μήκος από από το λιμάνι της Πούντας στην Πάρο 1452 μέτρα.
Το πλακόστρωτο που οδηγεί στο Κάστρο
Το φως του ηλίου στο νησί της Αντιπάρου είναι τόσο δυνατό, που τίποτα δεν εμποδίζει τις ηλιαχτίδες του από το να σε κυκλώσουν και να σε οδηγήσουν στο πλακόστρωτο που οδηγεί στην χώρα, ψάχνοντας για μία όαση δροσιάς σε ένα από τα πολύχρωμα και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους μαγαζιά εστίασης. Ανάμεσα τους προσεγμένες μπουτίκ ρούχων διακοσμημένες με το ιδιαίτερο γούστο των ανθρώπων που είναι εκεί και στέκονται με ευγένεια δίπλα στον επισκέπτη τους.
Μία και μοναδική πύλη οδηγεί στο Κάστρο
Το πλακόστρωτο δρομάκι που ενώνει το λιμάνι της Αντιπάρου με την Χώρα φέρνει τον επισκέπτη στο Κάστρο. Το Κάστρο είναι μόλις μία ανάσα από την πλατεία της Χώρας, όπου βρίσκεται η μοναδική είσοδος του, μία πύλη γοτθικού ρυθμού που σε βάζει στο ενετικό αυτό Κάστρο.
Είναι το μόνο διατηρημένο κάστρο το οποίο κατοικείται μέχρι και σήμερα. Δεν μιλάμε για ένα απλό οχυρωματικό έργο, αλλά για ένα οργανωμένο πολεοδομικό συγκρότημα. Πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα μία και πρόκειται για τους πιο ενδιαφέροντες οικισμούς του Αιγαίου. Χτίστηκε την δεκαετία του 1440 όταν η κυριότητα του νησιού περιήλθε στην Μαρία Σομμαρίπα και το σύζυγο της Λορεντάνο. Η περιήγηση στο μεσαιωνικό Κάστρο της Αντιπάρου γεμίζει τον επισκέπτη με ιδιαίτερα συναισθήματα, μια και οι δείκτες του ρολογιού εκεί δεν σταμάτησαν ποτέ, εδώ και 500 χρόνια.
Ο χρόνος στο Κάστρο έχει μία διαφορετική αίσθηση. Κυλά πολύ αργά, τόσο αργά που σε κάνει να συνδέεις το παρελθόν με το παρόν εύκολα και να καταλαβαίνεις πού πηγαίνεις.
Βγαίνοντας από τη μία και μοναδική πύλη του Κάστρου, πολύ κοντά συναντάς το Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείου του νησιού. Το μουσείο αυτό διαθέτει σημαντικές αναφορές στον πολιτισμό του Αιγαίου, όπως αρχαία νομίσματα, αυθεντικές γκραβούρες του σπηλαίου της Αντιπάρου, αλλά και μία από τις σπουδαιότερες βιβλιοθήκες της Αντιπάρου. Ωστόσο, κρίμα γιατί το μουσείο δεν έχει ανοίξει μέχρι στιγμής την δική του πύλη για τους επισκέπτες.
Τα αξιοθέατα και η αρχαιότητα
Σημαντικά ευρήματα βρέθηκαν στην βραχονησίδα Σάλιαγκο η οποία σήμερα δεν κατοικείται. Τα ευρήματα χρονολογούνται περί το 4000 π.Χ. και σήμερα εκτίθενται στο μουσείο της Παροικιάς. Στο Δεσποτικό, επίσης ακατοίκητο νησί, αρχαία ευρήματα που ανακαλύφθηκαν μετά από έρευνες αναδεικνύουν την σπουδαιότητα του νησιού.
Το Σπήλαιο της Αντιπάρου
Περίπου 8 χιλιόμετρα από την Χώρα βρίσκεται το περίφημο Σπήλαιο της Αντιπάρου. Η αψιδωτή του είσοδος έχει πλάτος περίπου 20 μέτρα και ύψος 8 μέτρα. Στο σπήλαιο αυτό υπάρχει ο αρχαιότερος σταλαγμίτης της Ευρώπης, χρονολογείται στα 45 εκατομμύρια χρόνια. Το σπήλαιο βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων περίπου και καλύπτεται από έκταση 5.600 τ.μ.
Τα μεταλλεία του νησιού
Η Αντίπαρος είναι γνωστή και για τα μεταλλεία της. Η μεταλλευτική ιστορία του νησιού ξεκινά περίπου από το 1872 και αναπτύσσεται με την έλευση ιδιωτών που είχαν ως στόχο την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Τα μεταλλεία της Αντιπάρου από την έναρξη της λειτουργίας τους έως το 1955 λειτούργησαν χωρίς ωστόσο να προσδίδουν μεγάλη προστιθέμενη αξία στο προϊόν κυρίως λόγω της απουσίας σοβαρού προγραμματισμού και έλλειψης σύγχρονων μεθόδων εξόρυξης. Λέγεται ότι οι σκαπανείς των επενδύσεων περιορίστηκαν στην κατοχύρωση των εκτάσεων, καθιστώντας εν τη γενέσει της την επένδυση, ευκαιριακού χαρακτήρα.
Ο κύκλος της ιστορίας των μεταλλείων της Αντιπάρου διήρκησε 50 έτη και άλλα 5 μεσοπολεμικά. Στην περιοχή τότε, ο πλούτος προήλθε από το εγχώριο προϊόν και το θαλάσσιο εμπόριο. Από την δεκαετία του 1970, όπου κατέρρευσαν πλήρως οι δραστηριότητες εξόρυξης οι παραχωρήσεις γης, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος δραστηριοτήτων που έχουν να κάνουν με τον τουρισμό.
Η ομορφιά της φύσης
Το αυτοκίνητο το αφήνουμε πίσω μας για να μπορέσουμε να «γευτούμε» τις ομορφιές της φύσης. Η Αντίπαρος έχει πολλές. Εκτός από να «χαθούμε» στα πλακόστρωτα της Χώρας και να αφεθούμε στο μοναδικό ηλιοβασίλεμα που μας προσφέρει, η Αντίπαρος προσφέρεται για βόλτες με καραβάκι που κάνει το γύρο του νησιού, προσεγγίζοντας τις θαλασσοσπηλιές, και όχι μόνο. Οι εξερευνητές θα ανακαλύψουν πολύ σύντομα τα μονοπάτια του νησιού. Γεμάτα με μυρωδιές από φυτά που «κατοικούν» πλησίον των θαλασσίων ακτών που σου «χαρίζουν» το οξυγόνο και όλες τις δυνάμεις που θέλεις να φτάσεις μέχρι και την τρίτη Ψαραλυκή. Η φύση πάντα σε αποζημιώνει.
Και έτσι κάπως όταν θα σφυρίξει το καραβάκι για την επιστροφή μας, θα φύγουμε γεμάτοι με εικόνες, χρώματα, χαρούμενοι αλλά και με διάθεση να επιστρέψουμε στην Αντίπαρο για να βρούμε και άλλα πράγματα που αφήσαμε στην πρώτη μας εξερεύνηση.
Αποστολή στην Αντίπαρο: Έλενα Ερμείδου
Φωτογραφίες: Γιάννης Τριαντάφυλλος
Σχόλια