Ουαί υμίν ενσυναισθητικοί υποκριτές

Και μετά ανοίγεις το παράθυρο στον πραγματικό κόσμο. Και τι βλέπεις; Μεσαία δάχτυλα να πετάνε παντού! Ουστ ρε χαμένε, ου μωρή τέτοια που θα με πεις εμένα, ρε τράβα από κει που ξέρεις εσύ να πούμε, τι πράγματα είναι αυτά δεν ντρέπεστε λίγο, εμείς να ντραπούμε κυρία μου; - εσείς δεν ξέρετε την τύφλα σας… Τσατίλα, καφρίλα κι ατελείωτο μπινελίκι. Τι έγινε ρε παιδιά; Που πήγε όλη αυτή η ευαισθησία; Που πήγε το «περάστε μεγαλειότατε», «ω, παρακαλώ, μετά από εσάς»…;

Τι σημαίνει «ενσυναίσθηση»; Ότι μπαίνεις στην θέση μου; Ότι με καταλαβαίνεις; Ότι φοράς τα παπούτσια μου; Σοβαρά; Για έλα λοιπόν να σε ρωτήσω μερικά πραγματάκια…

Ήσουν εσύ εκεί όταν με περνούσε πριονοκορδέλα η ζωή; Ήσουν εκεί όταν σκαρφάλωνα 10 βήματα και πληρωνόμουν το ένα; Ήσουν εκεί όταν έπρεπε να ζητιανεύω αυτό που προηγουμένως κέρδισα; Ήσουν εκεί μπροστά σε πόρτες χωρίς χερούλι απέξω αλλά διπλές αμπάρες από μέσα; Μαζί το στήσαμε το μαγαζί; Μαζί το πληρώσαμε; Μαζί το κλάψαμε; Μαζί αγναντεύαμε ανθρώπους να φεύγουν από την ζωή μας ενώ δεν είχαμε καν χρόνο να γλύψουμε τις πληγές μας; Μαζί περπατήσαμε την έρημο; Τότε πως ταυτίζεσαι; Πως καμώνεσαι ότι καταλαβαίνεις; Σε ποια παιδική χαρά σου μάθανε ότι ζωές και καριέρες είναι ευθείες που μπορείς να τις κουμαντάρεις με λίγο χαμόγελο και «θετική ενέργεια»;

Βγαίνεις από τον δρόμο σου για μένα; Μπαίνεις στην φωτιά μαζί μου; Πληρώνεις τον ξενοδόχο; Αν δεν τα κάνεις όλα αυτά δεν είσαι Σαμαρείτης μεγάλε. Φαρισαίος είσαι! Ένας φαφλατάς πόζερος που βρήκε την μόδα του empathy και αποφάσισε να ρευστοποιήσει κάνοντας συναισθηματικό τουρισμό στις ψυχές εκείνων που ψάχνουν έναν ψευτο-leader για να νιώσουν σημαντικοί. Μπορείς να ξεγελάσεις νάρκισσους και δειλούς αλλά όχι ανθρώπους με σημάδια.

Που ζείτε όλοι εσείς οι άγιοι άνθρωποι, οι empathic leaders που γέμισαν τα social από την σοφία σας; Εδώ στην γειτονιά μου βλέπω αυτόν που αφήνει το σκυλί του να βρωμίζει μπροστά στο μαγαζί του γείτονα, αυτόν που τσιφτετελιάζεται στη διαπασών όταν ο γείτονας ξεκουράζεται, αυτόν που του κλέβει το πάρκινγκ, που αποφεύγει τον γέρο που μένει απέναντι μη τυχόν του ζητήσει καμμιά χάρη, που έκοψε παρέες με φίλους επειδή δεν ακολουθούν την δικιά του επιτηδευμένη ζωούλα, που καταριέται όποιον δεν κάνει γούτσου-γούτσου τα κουτάβια που ποστάρει στο facebook. Βλέπω κι αυτόν που σήμερα σ’ αγκαλιάζει κι αύριο σε ξέχασε, τον αχάριστο, τον αγνώμονα, τον τσαμπατζή. Δεν είστε εσείς αυτοί; Μένετε σε άλλες γειτονιές; Να μου πείτε να ρθω εκεί που μένετε γιατί αλλιώς δεν βγαίνουν τα νούμερα ρε μάγκες! 100 άνθρωποι είμαστε όλοι στην Ελλαδίτσα κι οι 90 μας βγήκατε ενσυναισθητικοί! Ποιος κάνει τις καφρίλες αν όλοι είστε Καλοί Σαμαρείτες;

Ποιος είναι ο Mr Empathy;Αυτός που στα 35 του ακόμα σπουδάζει και τον ταΐζουν επιδόματα; Αυτός που ποζάρει στα social λες και ρέει μέλι & γάλα από τον κόρφο του και άρρητα ρήματα από το στόμα του; Αυτός που δεν έδωσε μάχες θα διδάξει την ειρήνη; Αυτός που δεν έμαθε τα μικρά θα διδάξει τα μεγάλα; Αυτός που σβήνει από τα posts του όποια σχόλια του χαλάνε την περσόνα θα διδάξει ενσυναίσθηση; Που την έμαθε; Τι εισιτήριο πλήρωσε;

Η ενσυναίσθηση, η ικανότητα να καταλαβαίνεις τον Πλησίον, είναι υπερδύναμη! Είναι μόνο για δεκαθλητές της ζωής. Δεν διδάσκεται σε σεμινάρια Απροσπάθητων που ακόμα παίζουν Super Mario και κατηγορούν για bullying ακόμα και τον σουβλατζή επειδή έβαλε λιγότερες πατάτες στο πιτόγυρο! Ο σύγχρονος άνθρωπος ανακάλυψε την ενσυναίσθηση; Που; Όλη του η ζωή ένα app, ποιον σταυρό κουβάλησε που τον μαλάκωσε στα «θέλω» του άλλου;

Για να αποκτήσεις αυτό το πράγμα πρέπει να σε περάσει η ζωή πολύ χοντρό γυαλόχαρτο για να σε φέρει στα ίσια σου, να σε αναγκάσει να γυρίσεις δίπλα σου και να νιώσεις τον πόνο του άλλου. Κι εσύ μεγάλε μας έγινες συναισθητικός μέντορας με λίγη γιόγκα, λίγο coaching κι ένα σεμινάριο NLP; Ανατριχιάσαμε!

Ξέρεις πως καταλαβαίνεις αυτόν που σε καταλαβαίνει; Από τα σημάδια! Ταιριάζουν τα σημάδια όπως η μερέντα με το βούτυρο πάνω σε ζεστό ψωμί. Ξέρεις τι κάνει εκείνος που έζησε τα ίδια; Σε σκεπάζει με την σιωπή του. Θέλετε να στραφεί ο αδερφός σας σε εσάς για βοήθεια; Βγάλτε τον σκασμό και παίξτε ξύλο με την ζωή! Φορτωθείτε τον σταυρό και γεμίστε σημάδια. Αφήστε τους ποζιτιβισμούς, αγκαλίτσες, φιλάκια κι ανέξοδα λόγια, σταματήστε να πατάτε escape buttons βαφτίζοντας «τοξικό» κάθε εμπόδιο και περπατήστε την έρημο της ζωής σας. Αν βγείτε ζωντανοί από κει μέσα ίσως να βαρύνουν λίγο οι λέξεις σας.

Όποιος δεν το μπορεί αυτό ας κόψει τον Σαμαρειτισμό κι ας παραμείνει Τελώνης. Ένας κλέφτης της τύχης του αδερφού του. Κι ας περιμένει να του δώσει ο καλός Θεός εκείνη την σφαλιάρα που αντέχει για να γίνει λίγο άνθρωπος.