Γιατί το μικρό είναι το νέο μεγάλο ή για να γίνεις πρωτομάστορας, πρώτα πρέπει να γίνεις μάστορας;

Συνεχίζοντας τη συζήτησή με την κ. Ζωή Αικατερινίδη, ιδρύτρια και CEO της Software Competitiveness International, για το δίλημμα ΙΤ ή τουρισμός, μιλήσαμε για τα πλεονεκτήματα μιας μικρής επιχείρησης έναντι μιας μεγάλης στο σημερινό περιβάλλον (μικρής βέβαια αλλά μεγάλης για τα δικά μας δεδομένα επιχειρηματικών μεγεθών στην Ελλάδα).

Κυρία Αικατερινίδη, ποια είναι πιστεύετε τα πλεονεκτήματα της μικρής επιχείρησης;

Το πρώτο είναι η προσωποκεντρική προσέγγιση. Ο καλός εργαζόμενος έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία για μία μικρή επιχείρηση, άρα δέχεται περισσότερο σεβασμό, αναγνωρίζεται ουσιαστικότερα η αξία του και προστατεύεται. Ο εργαζόμενος δεν είναι ένα «απρόσωπο κουτάκι σε ένα οργανόγραμμα». Αυτά είναι πολύ σημαντικά για τον εργαζόμενο, ιδίως στις περιόδους κρίσης. Βέβαια στη μικρή επιχείρηση η μετριότητα και η ανικανότητα ή η αδιαφορία είναι αμέσως ορατές, με τις συναγόμενες επιπτώσεις. Αλλά αυτό ο καλός εργαζόμενος το αξιολογεί ως υγιές.

Εννοείται πως το επόμενο πλεονέκτημα είναι η μεγαλύτερη ευκολία στην επικοινωνία αλλά και στη σωστή αξιολόγηση των εργασιακών αποτελεσμάτων. Η διοίκηση γνωρίζει προσωπικά τους εργαζόμενους και τα έργα, στοχεύει δε στη συνεχή βελτίωση της αποδοτικότητας. Η επιχείρηση προσαρμόζει τις τακτικές και τη στρατηγική της ευκολότερα και ταχύτερα, για την επίτευξη της βελτίωσης αυτής, μέσα φυσικά και από τη συμβολή (άμεση ή έμμεση) των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή συναποφασισμένων κατάλληλων μέτρων. Η διαφάνεια επικοινωνίας οδηγεί, στις περισσότερες των περιπτώσεων οι εργαζόμενοι να είναι καλοί γνώστες των καταστάσεων, γεγονός που γεννά και εμπιστοσύνη μεταξύ εργαζόμενου και εταιρείας. Επιπλέον, είναι πιο εύκολο να στηθεί κάτι νέο, καινοτόμο και δημιουργικό με ομάδα που τα μέλη της είναι πραγματικά integrated στην εταιρεία και έχουν ενδιαφέρον να τη στηρίξουν. Έτσι οι εργαζόμενοι εξελίσσονται μαζί με την εταιρεία.

Επίσης, ο πιο έμπειρος εργαζόμενος μπορεί να προσφέρει περισσότερα, αλλά και να αναγνωριστεί περισσότερο σε μια μικρή εταιρεία, έχοντας αποκτήσει εμπειρία σε μία μεγαλύτερου μεγέθους. Στη μικρή εταιρεία αξιοποιείται καλύτερα η δουλειά του, δεν «χάνεται» μέσα στο πλήθος, στις δομές, και σε εδραιωμένες καταστάσεις. Του δίνονται ευκολότερα ευκαιρίες να συμβάλει, να εξελιχθεί, να αναπτύξει πολύπλευρες δεξιότητες. Αυτά κάνουν συνήθως τη δουλειά του πιο ευχάριστη, πιο άνετη.

Άμεσα επωφελούμενος από όλα αυτά είναι τελικά ο ίδιος ο πελάτης, ο οποίος απολαμβάνει περισσότερη «φροντίδα» και προσοχή από έναν εργαζόμενο που δεσμεύεται προσωπικά για τα αποτελέσματα της δουλειάς του, και έχει περισσότερη ελευθερία να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του.

Συνολικά, λόγω δομής, η μικρότερη εταιρεία διέπεται από λιγότερους κλυδωνισμούς σε καιρούς κρίσης και καλύτερη ίσως παραγωγικότητα. Οι μικρές εταιρείες είναι πιο ευέλικτες και προσαρμόζονται ευκολότερα στις καταστάσεις.

Δεν υπάρχουν μειονεκτήματα όμως;

Προφανώς και υπάρχουν, αλλά ελπίζουμε ότι τα πλεονεκτήματα υπερτερούν!

Το πρώτο αφορά τις ισορροπίες όταν ένα ή περισσότερα άτομα είναι ακατάλληλα για την εταιρεία, είτε λόγω ενδιαφέροντος, είτε λόγω γνώσεων είτε λόγω προσωπικότητας. Το ρίσκο που δημιουργείται στην εταιρεία είναι μεγάλο, κάτι που δεν είναι καλό. Συνεπώς, μια μικρή εταιρεία πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτική στην επιλογή προσωπικού.

Το δεύτερο είναι ότι ο εργαζόμενος πρέπει να εμπλέκεται σε πάρα πολλά πράγματα, γιατί είναι αδύνατον για κάθε θέμα να υπάρχει ένας υπεύθυνος. Συχνά κανείς αναγκάζεται να έχει περισσότερες της μίας υπευθυνότητες «να φοράει πολλά καπέλα», όπως λέμε. Βέβαια αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό, γιατί σου δίνεται η ευκαιρία να εξελιχθείς και να μάθεις πιο γρήγορα.

Συνολικά λοιπόν τα πλεονεκτήματα του ότι μαθαίνεις και είσαι πιο ευέλικτος αποτελούν και τις αδυναμίες, γιατί απαιτείται συνεχής ρυθμός εγρήγορσης. Η εργασιακή χαλαρότητα είναι αμέσως ορατή. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι καταστρατηγείται η προβλεπόμενη διάρκεια εργασίας. Αρκεί να εργάζεται όμως κανείς αποδοτικά σε αυτή.

Τελικά μπορούμε να πούμε ότι στην προσπάθεια της η μικρή επιχείρηση, για τη δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, που είναι η καινοτομία και η αποδοτικότητα, χρειάζεται και καλούς και έμπειρους εργαζόμενους για τη σταθεροποίηση της;

Ακριβώς. Βέβαια, αυτό είναι θέμα συνεχούς εκπαίδευσης και προσωπικού ενδιαφέροντος. Εμείς δημιουργούμε στους εργαζόμενους μας προστιθέμενη αξία, μέσω της εργασιακής εμπειρίας σε σύγχρονες τεχνολογίες, μέσω της ροής πληροφορίας στην ομάδα μας, και μέσω της παρότρυνσης για πρόσθετη γνώση που άπτεται της γενικότερης στρατηγικής της εταιρείας μας ή και γενικότερων θεμάτων. Έτσι αυξάνουμε την ανταγωνιστικότητα των ατόμων μας, και ως εκ τούτου και της εταιρείας μας. Για παράδειγμα εκτός από τεχνολογία μαθαίνουμε στα άτομά μας και τη γερμανική γλώσσα.

Με αυτόν τον τρόπο, στεκόμαστε επάξια απέναντι σε μεγάλες εταιρείες, που χαρακτηρίζονται από όγκο ανθρώπων και μακρά εμπειρία.

Θα σας ρωτήσω πάλι για την ελληνική περίπτωση, θεωρώντας πολλές φορές ότι το μάνατζμεντ είναι στις αδυναμίες μας ως φυλής πλην ελάχιστων περιπτώσεων, πώς το αντιμετωπίζουμε αυτό μέσα στις επιχειρήσεις;

Δεν πιστεύω ότι το μάνατζμεντ είναι στις αδυναμίες του Έλληνα. Αδυναμία θεωρώ ότι όλοι θέλουν να γίνουν μάνατζερς, γιατί πιστεύουν ότι ο τίτλος οδηγεί στην καταξίωση. Αυτό δεν είναι σωστό. Για το μάνατζμεντ πιστεύω αυτό που λέει ο λαός μας, ότι «για να γίνεις πρωτομάστορας πρέπει να γίνεις πρώτα μάστορας».