Πώς αυξάνεται ο κίνδυνος της πανδημίας. Υγεία και ασφάλιση όλα όσα θέλετε να μάθετε

Ο κίνδυνος της πανδημίας δεν ασφαλίζεται παρά μόνο με την συμμετοχή των κυβερνήσεων, ενώ δεν υπάρχουν ιδιωτικά ασφαλιστήρια που να ενισχύουν την πρόληψη, τη διάγνωση και υπηρεσίες υγείας σε ένα ενιαίο σύστημα.

Γιατί δεν καλύπτεται ο κίνδυνος της πανδημίας και τι εννοούμε ότι το κομμάτι της υγείας απαιτεί συντονισμό; Το epixeiro.gr συγκέντρωσε πληροφορίες και απαντήσεις από την SVV (Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελβετίας) καθώς και από την εκδήλωση της Generali σε συνεργασία με την Affidea, όπου ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας και Διευθυντής του κέντρου Οικονομικών της Υγείας του London School of Economics, Ηλίας Μόσιαλος αναφέρθηκε σε θέματα υγείας και συνεργασίας ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

Καλύπτεται η επιδημία, όχι η πανδημία

Τα ασφαλιστικά πακέτα που έχουν σχεδιαστεί για επιδημικούς κινδύνους δεν μπορούν να καλύψουν κινδύνους πανδημίας. Αν, και η συνθήκη αυτή προϋπήρχε πριν ξεσπάσει ο Covid-19, δεν ήταν αρκετή για να αποφευχθούν οι διαφωνίες μεταξύ ασφαλισμένων και ασφαλιστικών. Αυτό που χρειάζεται, σύμφωνα με την SVV είναι οι ασφαλιστές να επικοινωνούν καλύτερα και με σαφήνεια τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ επιδημίας και πανδημίας.

Γιατί είναι δύσκολο να ασφαλιστεί

Στο ερώτημα γιατί η πανδημία είναι ένας κίνδυνος που δύσκολα ασφαλίζεται, η απάντηση που μπορεί να δοθεί, αν εξετάσουμε τις διαφορές μεταξύ μιας πανδημίας και μιας επιδημίας, έχει ως εξής:

Οι επιδημίες και τα φυσιολογικά κύματα της γρίπης είναι περιορισμένα όσον αφορά το χρόνο και το χώρο. Αντιθέτως, το χαρακτηριστικό μιας πανδημίας είναι ότι εξ ορισμού εξαπλώνεται παγκοσμίως και ότι μέρος του πληθυσμού εκτίθενται σε αυτήν.

Για τους ασφαλιστές αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν ταυτόχρονα παροχές από διαφορετικές γραμμές ασφάλισης. Μπορεί να είναι από τον κλάδο ασφάλισης ζωής, ακύρωσης εκδηλώσεων και διακοπής λειτουργίας, ασφάλισης ταξιδιού ή ασφάλισης πιστώσεων. Όλα τα μέλη μιας μεγάλης ομάδας θα επηρεαστούν από έναν κίνδυνο και θα αναμένουν αποζημιώσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Σε μία επιδημία ή μία σοβαρή καταιγίδα μπορεί να καταβάλλονται υψηλές και πολλές αποζημιώσεις, ωστόσο υπάρχει η γεωγραφική διαφοροποίηση και η διαφορά στο χρόνο. Αυτό δεν συμβαίνει σε μία πανδημία όπου το χαρακτηριστικό της είναι η εξάπλωση του ιού.

Ύστερα επειδή οι πανδημίες είναι σπάνιες οι ασφαλιστές θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι διαθέτουν τις υποδομές για να μπορούν να διεκπεραιώνουν στις αποζημιώσεις, να έχουν επαρκείς πόρους κεφαλαίων και κεφαλαιακά αποθέματα.

Μια πανδημία επίσης φέρνει αναταραχές στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ασκώντας πιέσεις στα κεφάλαια που απαιτούνται για την κάλυψη ζημιών και τις επικείμενες υποχρεώσεις έναντι των αντισυμβαλλομένων.

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική

Ένας άλλος βασικός όρος είναι ότι ο κίνδυνος θα πρέπει να μπορεί να τιμολογηθεί. Ωστόσο, κατά την πανδημία ο βαθμός αβεβαιότητας σχετικά με τον αντίκτυπο και τη συχνότητα είναι υψηλός. Κάθε πανδημία είναι διαφορετική σε σχέση με την πορεία της νόσου και το ποσοστό θνησιμότητας, την ταχύτητα με την οποία εξαπλώνεται, τις ομάδες των ατόμων που επηρεάζονται, τη διάρκειά της, τη διαθεσιμότητα μέτρων. Οι επιπτώσεις μίας πανδημίας επηρεάζονται από τα μέτρα που λαμβάνει το κράτος.

Δεδομένου ότι οι πανδημίες είναι σπάνιες, οι ασφαλιστές δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν επαρκή δεδομένα για να τιμολογήσουν τους κινδύνους πανδημίας σε αντίθεση με την αξιολόγηση των κινδύνων πυρκαγιάς ή ατυχημάτων. Επομένως, οι ασφαλιστές χρησιμοποιούν μοντέλα για να προσομοιώσουν τα κύρια χαρακτηριστικά μιας πανδημίας με διαφορετικά σενάρια.

Μικρή η ζήτηση για ασφάλιση κατά πανδημίας

Για τη δημιουργία ασφαλιστικής ομάδας, απαιτείται επαρκής αριθμός ασφαλισμένων. Ωστόσο, υπάρχει ελάχιστη ζήτηση για ασφάλιση κατά των κινδύνων μίας πανδημίας και, συνήθως, μόνο μετά από γεγονότα που προκαλούν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης.

Επιπλέον, δεδομένου ότι οι ασφαλιστές θα έπρεπε να χρεώνουν πολύ υψηλά ασφάλιστρα κόβουν τις καλύψεις, ώστε να μπορούν να αποζημιώσουν.

Ασφάλεια μόνο με τη συμμετοχή του κράτους

Προκειμένου να μετριαστούν οι οικονομικές επιπτώσεις των πανδημιών, τα κράτη συνάπτουν συνεργασίες με τις ασφαλιστικές και τους ασφαλισμένους. Σε γενικές γραμμές σε μια τέτοια σχέση οι ασφαλιστές διεκπεραιώνουν τις απαιτήσεις και καταβάλλουν παροχές. Η συνεργασία με το Δημόσιο είναι απαραίτητη για να καταστεί δυνατή η διαχείριση του ακραίου σεναρίου που είναι τυπικό για τις πανδημίες, ενώ το κράτος δεν θα πρέπει να παρέχει λάθος κίνητρα, προκειμένου να μην στρεβλώσει τον υγιή ανταγωνισμό.

Ξεκάθαρη νομοθεσία και όχι κρατικές παρεμβάσεις

Μία λύση που προωθεί την συνεργασία μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα πρέπει ρυθμιστεί από το νόμο. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι θα έπρεπε να καταρτιστούν κατάλληλα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Τα κίνητρα για πληρωμές παροχών, καθώς και η έκταση της ευθύνης, πρέπει να καθοριστούν από το κράτος.

Ενιαίο σύστημα υγείας

Η τελευταία μεγάλη προσπάθεια επένδυσης και στήριξης του τομέα της υγείας έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η οποία έκτοτε ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε είπε ο κος Μόσιαλος. Ο ίδιος τόνισε την ανάγκη ύπαρξης Έκθεσης Υγείας Εισροών και Εκροών στο σύστημα υγείας. Στοιχεία που αποτελούν τη βάση για δομικές αλλαγές στον κλάδο υγείας, το δημόσιο και ιδιωτικό ασφαλιστικό σύστημα.

Όσο αποσπασματικό είναι το δημόσιο σύστημα υγείας, τόσο είναι και το ιδιωτικό σύστημα υγείας, υπογράμμισε, καλώντας τις ιδιωτικές ασφαλιστικές να εκδώσουν σύγχρονα ασφαλιστήρια συμβόλαια που να περιλαμβάνουν καλύψεις στην υγεία, από την διάγνωση μέχρι την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια υγεία σε ένα ενιαίο σύστημα.

Μίλησε για συνεργασία μεταξύ ιδιωτικών ασφαλιστικών, δημοσίων νοσοκομείων και κράτους η οποία παρά την πανδημία δεν προχώρησε ωστόσο προέτρεψε τους ιθύνοντες να απαντήσουν στο τι είδος κράτους και τι είδος συστήματος υγείας θέλουν, κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου για ανυπαρξία σχεδιασμού.