Η εξωστρέφεια ιδιαίτερα στα αγροτικά προϊόντα είναι μια έντονη τάση τα τελευταία χρόνια. Η υπερβολική προβολή των εξωστρεφών επιχειρήσεων, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη πτώση της αγοραστικής δύναμης της εγχώριας αγοράς, έχουν προβάλει τις εξαγωγές σαν λύση επιτυχίας.
Στην πραγματικότητα όμως οι εξαγωγές δεν αποτελούν τρόπο αβασάνιστου κέρδους, αλλά στρατηγική επιλογή που απαιτεί επένδυση σε χρόνο και χρήμα.
Η εξαγωγή αγροδιατροφικών προϊόντων σε μια αγορά του εξωτερικού διαφέρει ουσιαστικά από την πώληση των προϊόντων μας στην διπλανή πόλη. Παρατηρείται, δυστυχώς, το φαινόμενο να δημιουργούνται, κυρίως εξαιτίας της τάσης που προαναφέραμε, προϊόντα τα οποία να μένουν σε μία αγορά μικρό χρονικό διάστημα και μετά να εξαφανίζονται διότι δεν είναι προετοιμασμένα να ανταποκριθούν στον διεθνή ανταγωνισμό. Η επιπολαιότητα με την οποία κάποιοι παραγωγοί ξεκινούν την εξαγωγική τους δραστηριότητα είναι κάτι το αξιοπρόσεκτο. Στην πραγματικότητα αντιλαμβάνονται μόνο τρία στάδια: την παραγωγή, την τυποποίηση και την αναζήτηση αγοραστή χονδρεμπόρου ή εισαγωγέα, χάνοντας ένα μεγάλο μέρος της διαδικασίας εξαγωγών. Αυτό τους δίνει, την πιθανότητα για ένα μικρό άμεσο κέρδος που προέρχεται από την πρόσκαιρη πώληση, μεσοπρόθεσμα όμως μπορεί να τους κλείσει μία αγορά για πάντα.
Οι μικρομεσαίοι παραγωγοί, έχοντας πιστέψει στο πρότυπο «εξάγω και κερδίσω άμεσα», επιδιώκουν άμεσες εξαγωγές, χωρίς να κάνουν καμία προετοιμασία ή προσαρμογή της εταιρίας τους για να αντεπεξέλθουν στην πραγματικότητα των εξαγωγών. Οι περισσότερες μικρομεσαίες αγροδιατροφικές ελληνικές εταιρίες, εξαγωγικά ανήκουν στην παιδική ηλικία με ελάχιστη εμπειρία εξαγωγών, ενώ διαθέτουν περιορισμένα εργαλεία και πόρους για να οργανώσουν μια ανταγωνιστική εξαγωγική στρατηγική. Έτσι ξεκινούν απροετοίμαστες χωρίς να έχουν αυτοπροσδιοριστεί ή αξιολογήσει την εξαγωγική τους ικανότητα.
Η ανάπτυξη εξαγωγικής δραστηριότητας προϋποθέτει καταρχάς μελέτη και αναζήτηση της εταιρικής ταυτότητας. Ποιοι είμαστε, ποια είναι τα δυνατά αλλά και τα αδύνατα σημεία μας, ποιες ευκαίρίες και ποιές απειλές εμφανίζονται, πως μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε αυτές και με τι κόστος. Είναι ευκαιρία, αλλά και αναγκαιότητα, να γίνει μία ενδοσκόπηση της εταιρίας αναζητώντας που είμαστε , πού θέλουμε να φτάσουμε και τί μέσα έχουμε να το πετύχουμε. Πρέπει τέλος να δούμε σφαιρικά όλη την εξαγωγική διαδικασία, συμμετέχοντας και υλοποιώντας με την σειρά, όλα τα στάδια που απαιτούνται για την εφαρμογή μιας βιώσιμης εξαγωγικής στρατηγικής.
Σχόλια