Συνέργεια στην ανάπτυξη

Clusters: Επιχειρηματικά clusters είναι οι γεωγραφικά συγκεντρωμένες ομάδες από οριζόντια ή κάθετα συνδεδεμένες επιχειρήσεις, που εξειδικεύονται σε παρόμοιους κλάδους και υποστηρίζονται από αρμόδιους οργανισμούς. Τα clusters δημιουργούνται για να αυξήσουν την παραγωγικότητα με την οποία οι επιχειρήσεις θα μπορούν να είναι ανταγωνιστικές σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Παραδείγματα παγκοσμίως αναγνωρισμένων clusters είναι:

Στον κινηματογράφο το Hollywood, στην οινοποιία η Barossa Valley, στην τεχνολογία υπολογιστών και internet η Silicon Valley, στην Βιοτεχνολογία η Βοστόνη, στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες Manhanttan Wall Street και inner Λονδίνο, στην αυτοκινητοβιομηχανία η νότια Γερμανία, στην ωρολογοποιία η Ελβετία, στην κινητή επικοινωνία η Στοκχόλμη (Solvell 2009, 9).

Τα clusters σπάνια δημιουργούνται αυθόρμητα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία και το κοινό συμφέρον είναι ο μοχλός ανάπτυξης αυτής της μορφής συνεργασίας. Το χτίσιμο σχέσεων εμπιστοσύνης και το ομαδικό πνεύμα μεταξύ των συνεργαζόμενων επιχειρήσεων αποτελεί την ραχοκοκκαλιά του οικοδομήματος ενός cluster. Ο τρόπος αυτός της συνέργειας, εφόσον γίνει οργανωμένα και με ανάπτυξη αμοιβαίων σχέσεων, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευεργετικός για τους μικρομεσαίους παραγωγούς αγροτικών προϊόντων.

Πιο συγκεκριμένα οι επιχειρήσεις του κλάδου των αγροδιατροφικών προϊόντων μπορούν επωφεληθούν από την οργάνωσή τους σε clusters ως εξής:

• Ανταλλαγή τεχνογνωσίας και πληροφορίας μεταξύ των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα λιγότερο κόστος για έρευνα, εξειδικευμένο προσωπικό αλλά και αποφυγή λαθών που προέρχονται από ελλειπή πληροφόρηση. Γνώση από τα δυνατά σημεία αλλά και τις αδυναμίες των συνεργατών. Δημιουργούνται, επίσης, σύνδεσμοι προς το εξωτερικό περιβάλλον, που βοηθούν στην ανίχνευση των νέων καταναλωτικών τάσεων. Τα τοπικά cluster είναι χώροι οπού νέες ευκαιρίες είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν και να αξιοποιηθούν από τα μέλη τους.
• Σχεδιασμός συλλογικών στρατηγικών που αφορούν την τοπική κοινωνία. Ο σχεδιασμός αυτών των στρατηγικών είναι εφικτός διότι ο προϋπολογισμός είναι μεγαλύτερος, και αξιοποίηση των τοπικών και κρατικών πόρων αποτελεσματικότερη. Επιπλέον, η γκάμα και η ποσότητα των προϊόντων που διατίθενται τοπικά, είναι ευρύτερη.
• Ανάπτυξη τοπικών στρατηγικών με σκοπό την προβολή και προώθηση των τοπικών προϊόντων και ιδιαιτεροτήτων. Απώτερος στόχος η διαφοροποίηση των προϊόντων έναντι του ανταγωνισμού, καθιστώντας τα πιο ανταγωνιστικά.
• Δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Μέσα από αυτές μπορούν να επιτευχθούν καινοτομίες που θα επηρεάσουν θετικά όλον τον κλάδο και την τοπική κοινωνία. Σε ένα τέτοιο επιχειρηματικό περιβάλλον δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.
• Συνεργασία με προμηθευτές καλύτερης ποιότητας προϊόντων και επίτευξης σταθερών εμπορικών σχέσεων, επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακας και βελτίωση της παραγωγικότητας σε όλη την αλυσίδα παραγωγής. Ιδιαίτερα στα αγροδιατροφικά προϊόντα, η φυσική εγγύτητα των συντελεστών στην αλυσίδα παραγωγής, είναι τόσο ουσιαστική που καθορίζει ακόμη και την ποιότητα του τελικού προϊόντος. Επίσης, η ένταξη εξειδικευμένων επιστημόνων μπορεί να προσθέσει αξία στο προϊόν.
• Μπορούν να αναπτυχθούν στρατηγικές συνεργασίες μεταξύ παραγωγών συμπληρωματικών προϊόντων, καθιστώντας την διείσδυση και κατάκτηση επιλεγμένων αγορών του εξωτερικού, εφικτό στόχο.