Η Θεσσαλονίκη πόλη συνάντησης διαφόρων εθνικοτήτων, πολιτισμών και ιδεών

«Πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ΄ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους», την ρήση αυτή συναντάμε στην Ομήρου Οδύσσεια και στο ψηλότερο σημείο της σιδερένιας γέφυρας EisernerSteg στη Φρανκφούρτη, πλησίον του Παλαιού Δημαρχείου, ως επιγραφή. Χρησιμοποίησα την επιγραφή αυτή, αλληγορικά, θέλοντας να μεταφέρω τη δυναμική που μπορεί να καλλιεργήσει μία πόλη που βρίσκεται πάνω στη θάλασσα, όπου τα εμπορεύματα και οι ταξιδιώτες από όλα τα μέρη της Μεσογείου συνέρρεαν κατά εκατοντάδες και όπου οι διαφορετικές πληθυσμιακές εθνικότητες έρχονταν συνεχώς σε επαφή με άλλες ιδέες, συνήθειες, θρησκείες, ήθη. Ήταν, τότε τον 3ο αιώνα π.χ. που η γεωγραφική θέση της Θεσσαλονίκης και η άνθηση της πόλης προσέλκυσε το εβραϊκό στοιχείο.

Τα αποτυπώματα των ανθρώπων αυτών που κατέπλευσαν εκείνο τον καιρό στα νερά του Θερμαϊκού φτάνοντας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, δεν αλλοιώθηκαν. Στρατιωτικός και εμπορικός σταθμός, με έξοδο του Βορρά στην θάλασσα, μετά από την κατασκευή της Εγνατίας οδού το 146 - 120 π.Χ., η οποία συνέδεε την πόλη με τους Φίλιππους Καβάλας και τον Έβρο.

Συμβασιλεύουσα, μετά την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, πόλη που δοκιμάστηκε με τις επιδρομές Αράβων και Σλάβων, αλλά και πόλη που η ευημερία της δοκιμάστηκε από τις εισβολές των Σαρακηνών και τις επελάσεις Βουλγάρων, Νορμανδών. Φραγκικό Βασίλειο μετά την διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πρωτεύουσα Ελλήνων ηγεμόνων, πρότυπο κέντρο πολιτισμού και διακίνησης ιδεών τον 14ο αιώνα, αλλά και κέντρο θρησκευτικών και κοινωνικών συγκρούσεων με την εμφάνιση του κινήματος των Ζηλωτών.

Πόλη που μετά την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, βίωσε την εξάπλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε στην πόλη εγκαταστάθηκαν, οι Ντονμέδες, εύποροι και μορφωμένοι Εβραίοι, από την περιοχή της θάλασσας, μέχρι και την Αρχαία Αγορά, στο ύψος της Εγνατίας. Το 1912 απελευθερώθηκε η πόλη και το 1913 προσαρτήθηκε στο ελληνικό κράτος με συνθήκη που υπεγράφη στο Βουκουρέστι.

Αναλλοίωτα τα χνάρια των ανθρώπων κάθε εποχής ήρθαν, ενώθηκαν και οδήγησαν τη Θεσσαλονίκη σε αυτό που είναι σήμερα. Το παρελθόν ενώθηκε με το παρόν της πόλης, ανοίγοντας σήμερα μία μεγάλη πόρτα προς όλους τους ορίζοντες. Η Θεσσαλονίκη είναι μία γέφυρα που εξομοιώνει τις διαφορές, συνδέει τους λαούς, ανταλλάσσει ιδέες, συμβάλλει, όχι μόνο στην ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων, αλλά και στην ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων. Κάθε σύνολο, κάθε πολιτιστική κληρονομιά, ενώνεται με τον υπόλοιπο κόσμο, με την αρμονική πρόσμιξη στοιχείων.

Τα παραδοσιακά υλικά στο «φέρων οργανισμό της γέφυρας μας» είναι έτοιμα να δεχτούν και να προσμιχθούν σήμερα με τα σύγχρονα υλικά, ώστε να οικοδομηθεί ένα ανθεκτικό παντός καιρού πέρασμα. Το οικοδόμημα στηρίζεται σε πέντε πυλώνες που οδηγούν την πόλη στην ανάπτυξη, την συνδέουν με το εμπόριο, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, ενσωματώνοντας ποίκιλλα στοιχεία τεχνολογίας. Καταλύτης στην ανάπτυξη, ο ρόλος των υποδομών.

Λουτρά της Υγείας ΜΠΟΤΤΟΝ, εβραίων ιδιοκτητών με επιγραφές στα Ελληνικά, Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά και Σερβικά. Φωτογραφία του Ariel Varges to 1916.