Το διάβασα και αυτό! Επρόκειτο για ανάρτηση, με τη μορφή συμμετοχής σε ψηφοφορία, σε μέσο επαγγελματικής δικτύωσης, και η ερώτηση ήταν: «Πόσο αυστηρή πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η διοίκηση μιας επιχείρησης αν δύο εργαζόμενοι συνάψουν σχέση μεταξύ τους;» Οι αναγνώστες μπορούσαν να ψηφίσουν σε μια κλίμακα από το «πολύ αυστηρή» μέχρι το «καθόλου αυστηρή». Δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι η διατύπωση της ερώτησης ήταν μεροληπτική, αφού το επίθετο «αυστηρή» προκαταλάμβανε τον/την αναγνώστη/αναγνώστρια ασχέτως και αν η προτίμηση του/της βρισκόταν προς τη κατεύθυνση της χαμηλής ή καθόλου αυστηρότητας.
Φαίνεται ότι η ψηφοφορία συγκέντρωσε τα βλέμματα στελεχών ανθρώπινου δυναμικού και μάλιστα κάποια από αυτά είχαν διευθυντικές θέσεις σε ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις. Η άποψη που φάνηκε να επικρατούσε ήταν ότι η σύναψη σχέσεων στο χώρο εργασίας είναι κάτι το αντιεπαγγελματικό, το ανεπίτρεπτο, το μεμπτό και τελικά απολύτως κατακριτέο. Σε περίπτωση δε που συμβεί αυτό το βδελυρό έγκλημα - διότι δεν πρόκειται για κάτι λιγότερο - τότε ένας εκ των δύο αμαρτησάντων θα πρέπει να αποχωρήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο... καταλαβαινόμαστε νομίζω.
Σε άλλο σχόλιο διάβασα ότι θα πρέπει να υπογράψουν και ορισμένα έγγραφα, κάτι σαν συμβάσεις εμπιστευτικότητας, έτσι ώστε αν κάποτε ένα εκ των δύο ατόμων αποχωρήσει από την εταιρία και πάει σε ανταγωνιστική, διαρρέοντας εμπιστευτικές πληροφορίες, να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες και να μπορεί να κινηθεί δικαστικά η επιχείρηση στην οποία τελέστηκε το προπατορικό αμάρτημα.
Ένας άλλος σχολιαστής, άτεγκτης προτεσταντικής ηθικής, σε θέση HR director, ανέφερε ότι η σύναψη σχέσης θα πρέπει να γνωστοποιείται στη διεύθυνση προσωπικού. Ευτυχώς δεν ζητούσε υπεύθυνη δήλωση επικυρωμένη, χαρτοσημασμένη και παρουσία μαρτύρων.
Δεν πίστευα ότι αυτά τα είχαν γράψει νέοι και μάλλον νοήμονες άνθρωποι. Στις αρχές του σωτηρίου έτους 2021, ήταν σαν να διάβαζα θρησκευτικούς λίβελλους από τις σκοτεινές εποχές του μεσαίωνα ή αποφάσεις της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης προκειμένου να καταπολεμηθεί και κατασταλεί η αίρεση του έρωτα. Επιπλέον, δεν βρέθηκε ούτε ένας/μια που να κάνει το κόπο να επιχειρηματολογήσει για την άποψη που εξέφραζε. Αρκούνταν μόνο στο πιπίλισμα της καραμέλας περί εταιρικών κανονισμών και «πολιτικής της εταιρίας» που οι ίδιοι θεωρούσαν θέσφατα και κατά συνέπεια το αμάρτημα ήταν άξιο ποινής και τιμωρίας. Πιθανώς προτίμησαν να είναι politically correct.
Να το πάω παραπέρα; Σκεφτείτε τι θα μπορούσε να συμβεί αν επρόκειτο για ζευγάρι ομοφύλων. Εταιρίες που διατυμπανίζουν τα περί diversion & inclusion, να πρέπει να απολύσουν έναν/μια εργαζόμενο/η επειδή έχει σχέση. Αναλογιστείτε τι ντόρος θα μπορούσε να δημιουργηθεί αν ένας/μια εκ των δύο είχε το τσαγανό να δώσει δημοσιότητα στο θέμα και να το τραβήξει στα άκρα. Πάνε τα ωραία τα λόγια τα μεγάλα, πάνε και τα περί social responsibility, πάνε και τα συνθήματα περί equal opportunity και οτιδήποτε άλλο παρόμοιας αισθητικής και corporate elegance ακούγεται και γράφεται!
Να το πάω ακόμα παραπέρα; Τι γίνεται και με εκείνες τις σύντομες ερωτικές περιπέτειες, που έχουν διάρκεια όσο ας πούμε... ένα εταιρικό συνέδριο ή ένα εκπαιδευτικό ταξίδι; Σας ακούω να μου λέτε: Αυτές καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου, δεν υπάρχει evidence, περνάνε κάτω από τα ραντάρ. Τις κρύβουμε κάτω από το χαλί, ειδικά αν πρόκειται για στελέχη από ένα level και πάνω. (Εντάσσονται στο πακέτο με τα fringe benefits!)
Αν θέλετε λοιπόν έρωτες και φλερτ, περάστε πρώτα από το πρωτόκολλο στον τρίτο, συμπληρώστε αίτηση και εντός τριών εργασίμων ημερών θα ενημερωθείτε αρμοδίως για την πορεία του αιτήματος σας!
Σχόλια