TechReport: Εικονική πραγματικότητα, πρόστιμα και ζημιογόνα smartphones

Μια από τις - μάλλον δυσάρεστες - εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας, ήταν οι αναφορές στα διεθνή μέσα, σύμφωνα με τις οποίες η LG σκέφτεται να «εγκαταλείψει» την αγορά των smartphones, «πουλώντας, αποσύροντας ή συρρικνώνοντας» τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Άλλωστε, τα 23 συνεχόμενα τρίμηνα απωλειών στην δραστηριότητα κινητής της έχουν κοστίσει 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ - ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται λίγο μετά την παρουσίαση ενός foldable smartphone (που δεν αναμένεται να αλλάξει τις τύχες της, παρά την καινοτομία του) αλλά και της αύξησης του outsourcing των smartphone χαμηλής και μεσαίας κατηγορίας. Και όλα αυτά παράλληλα με προηγούμενες αναφορές του CEO της, σύμφωνα με τις οποίες σχεδιάζει να κάνει κερδοφόρο το τμήμα που ασχολείται με τα smartphones. Πλέον, φαίνεται πως η αναστροφή της εικόνας θα συνδεθεί και με μεγάλες αποφάσεις.

Η κορεατική LG ανήκει σε εκείνη την «παρέα» τεχνολογικών κολοσσών (μαζί με την ιαπωνική Sony) που, αν και κατάφερναν να παρουσιάζουν εξαιρετικές συσκευές, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τον βηματισμό τους. Τόσο απέναντι σε εταιρείες όπως η Apple και Samsung, όσο και με την άνοδο των διαφόρων brands από την Κίνα. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Statcounter, το παγκόσμιο μερίδιο της LG φτάνει αυτή τη στιγμή στο 1,71%. Της «νεοεμφανιζόμενης» Realme βρίσκεται στο 2,07%.

Σε κάτι άλλο που δεν έχει καταφέρει να «κατακτήσει» την αγορά, μαθαίνουμε από φήμες πως η Apple ετοιμάζεται να φτιάξει το πρώτο της VR headset. Το οποίο, όπως δεν παραλείπουν να τονίσουν οι συγκεκριμένες αναφορές, θα είναι ακριβό. Η αλήθεια είναι πως θα μας έκανε εντύπωση να είναι φθηνό. Τόσο βάσει της τεχνολογίας που αυτό θα υιοθετεί (που προφανώς θα είναι αιχμής), όσο και λόγω του ότι θα απευθύνεται σε ένα εξαιρετικά συγκεκριμένο κοινό. Μια ιδιαίτερα «niche» αγορά.

Το virtual reality είναι μια κατηγορία που προσπαθεί επί χρόνια να γίνει mainstream και να μας αποδείξει πως όλοι θα αφήσουμε μια μέρα τις οθόνες μας και θα βάζουμε πάνω στο κεφάλι μας ορισμένα (πανίσχυρα) υπολογιστικά συστήματα που θα μας προσφέρουν μια (ομολογουμένως) εντυπωσιακή εμπειρία. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον δεν τα καταφέρνουν να γίνουν mainstream. Και, άποψη του υποφαινόμενου συντάκτη εδώ και χρόνια, είναι πως, με τις υπάρχουσες συνθήκες και τεχνολογίες, θα συνεχίσουν έτσι.

Για παράδειγμα, από εκεί που οι περισσότεροι μιλούσαν για το «next best thing» και την «επανάσταση του VR», σήμερα πληθαίνουν τα άρθρα όπως εκείνο των New York Times, με τίτλο «This Should Be V.R.’s Moment. Why Is It Still So Niche? Virtual escapism is perfect for a pandemic, but V.R. still seems far from a mainstream technology». Και η αλήθεια είναι κάπως έτσι. Από τις εποχές του ολέθρια αποτυχημένου Nintendo Virtual Boy μέχρι τις τεχνολογικές καινοτομίες του σήμερα, ένα πράγμα μένει ίδιο: το «niche» (και εκεί στοχεύει η Apple).

Σε άλλα θέματα, στη γειτονική Τουρκία, κάνοντας αναφορές για κίνδυνο «ψηφιακού φασισμού» και «ψηφιακής αναρχίας», η χώρα μπλόκαρε τις προβολή διαφημίσεων σε μια σειρά ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης (δηλαδή στα Pinterest, Twitter και Periscope) που δεν έχουν ορίσει τοπικούς αντιπροσώπους, σε συνέχεια προστίμων αλλά και της επικείμενης μείωσης του bandwidth που θα προσφέρεται προς χρήση για αυτές (κάτι που θα τις κάνει πιο αργές για τους χρήστες).

Τον περασμένο Οκτώβριο, ένας νέος νόμος για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τέθηκε σε ισχύ στην Τουρκία, ο οποίος υποχρεώνει τις υπηρεσίες που έχουν πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέψεις την ημέρα στην χώρα να προσλάβουν τοπικό αντιπρόσωπο. Η Facebook ικανοποίησε το σχετικό αίτημα πριν από μερικές μέρες (με μια μικρή καθυστέρηση), ακολουθώντας πλατφόρμες όπως οι LinkedIn, YouTube, TikTok, VK και DailyMotion που έχουν ήδη συμμορφωθεί.

«Η απόφαση της Facebook - όπως και των Google, Youtube και άλλων - τις βάζει σε σοβαρό κίνδυνο να γίνουν όργανα κρατικής λογοκρισίας» σημειώνει η Milena Buyum από την Διεθνή Αμνηστία. Σύμφωνα με την ίδια, οι συγκεκριμένες τεχνολογικές εταιρείες θα πρέπει να μας εξηγήσουν ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρουν για να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση, η Facebook έχει αναφέρει ότι θα αποσύρει τον αντιπρόσωπο, εάν αντιμετωπίσει πίεση σχετικά με το τι επιτρέπεται στην πλατφόρμα της.

Πάντως, μια και ο λόγος για πρόστιμα, σημαντική αύξηση παρουσίασαν την περασμένη χρονιά εκείνα που προέκυψαν βάσει του GDPR, φτάνοντας τα 272 εκατομμύρια ευρώ από την έναρξη εφαρμογής του, το 2018. Το σχετικό στατιστικό προέρχεται από έρευνα της DLA Piper, που δείχνει ότι τα 159 εκατομμύρια ευρώ από αυτά τα πρόστιμα επιβλήθηκαν τους τελευταίους 12 μήνες, μια αύξηση σχεδόν 40% σε σύγκριση με την πρώτη περίοδο των 20 μηνών μετά την έναρξη εφαρμογής του GDPR.

Το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει επιβληθεί προήλθε, μέχρι στιγμής, από τη γαλλική αρχή προστασίας δεδομένων, την CNIL. Το 2019, επέβαλε πρόστιμο 50 εκατομμυρίων ευρώ στη Google, λέγοντας ότι η εταιρεία δεν είχε διαφάνεια σχετικά στον τρόπο χρήσης των δεδομένων και ότι δεν διέθετε νομική βάση για την εξατομίκευση διαφημίσεων. Άλλοι τομείς που έχουν αντιμετωπίσει μεγάλα πρόστιμα περιλαμβάνουν το λιανικό εμπόριο, τη φιλοξενία, τις τηλεπικοινωνίες και τον κλάδο του πετρελαίου.

Για το κλείσιμο, κρατήσαμε μια έρευνα που είδαμε τις τελευταίες ημέρες (από τις πολλές που κάνουν την εμφάνιση τους). Εκείνη των Pulse και Socialdoo για την απομακρυσμένη εργασία, σύμφωνα με την οποία «παρότι η τηλεεργασία επιλέγεται ως πρόσφορη εναλλακτική λύση για λόγους υγειονομικής προφύλαξης την περίοδο της πανδημίας, εντούτοις δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα πλεονεκτήματα της φυσικής παρουσίας στους χώρους εργασίας». Και είναι σαφές το γιατί.

Η τηλεεργασία (απομακρυσμένη εργασία), όπως πολλά πράγματα, έχει τα θετικά της, έχει και τα αρνητικά της. Ξεπερνώντας το δεδομένο ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε κλάδο και εργασία (όσο και αν εσύ παραγγείλεις μέσω app το φαγητό σου και μέχρι να γεμίσουν οι ουρανοί με drone και οι κουζίνες με ρομπότ, κάποιος θα πρέπει να το φτιάξει και κάποιος θα πρέπει να το φέρει), είναι άλλο η απομακρυσμένη εργασία που εφαρμόζεται από επιλογή ή που δίνεται ως εναλλακτική, και άλλο εκείνη που «επιβάλλεται».

Στις υγειονομικές συνθήκες των τελευταίων μηνών, η απομακρυσμένη εργασία, για πολλούς εργαζόμενους και κλάδους, δεν ήταν μια «πολυτελής» επιλογή που προσφέρθηκε, αλλά μια που «επιβλήθηκε». Και που πολύ καλά έκανε, ώστε να περιοριστεί η επέκταση του κορονοϊού. Είναι πολύ καλό που η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο που μας δίνει τη δυνατότητα να εργαστούμε από οπουδήποτε θέλουμε, ίσως και καλύτερα από ότι στο γραφείο μιας εταιρείας. Αλλά προκαλεί κόπωση.

Είναι σαφές πως η απομακρυσμένη εργασία που έχει εφαρμοστεί εδώ και τόσους μήνες δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνο στο οποίο αναφερόμασταν προ πανδημίας. Σε εκείνη την «πολυτέλεια» - ή και ελευθερία - που θα ήθελαν να έχουν κάποιοι εργαζόμενοι, να εργάζονται ακόμη και από μια παραλία πίνοντας... mojito. Ναι, η τεχνολογική υποδομή δοκιμάστηκε και μάλλον πέτυχε. Ναι, οι εργαζόμενοι μπορούν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να προσαρμοστούν. Αλλά όχι, αυτές δεν είναι οι αναμενόμενες συνθήκες.

Μάλιστα, πέρα από μια περίοδο προσαρμογής, ίσως οι εργαζόμενοι που έχουν περάσει όλους αυτούς τους μήνες με τηλεεργασία, όταν «λήξει» η υγειονομική κρίση να θέλουν ακόμη περισσότερο το «παραδοσιακό» γραφεία τους. Με άλλα λόγια, αν η κρίση κρατήσει πολύ, ίσως «κάψει» και τη διάθεση για τηλεεργασία. Ο χρόνος θα δείξει.