Δάγκωσε το σύμπαν

Δεν καμώνομαι τον ενσυναισθητικό ευαισθητούλη μέντορα που θα χαϊδέψει τα τσάκρα σου ευγενικά ενώ μια αύρα καλοσύνης απλώνεται σαν νεραϊδόσκονη πίσω από κάθε κουβέντα του. Δεν ξέρω τα «γιατί» όλου του κόσμου. Γνωρίζω όμως καλά τον Δειλό Απροσπάθητο που κρύβεται μέσα μου. Που ψάχνει άλλοθι, αναβάλει όλα τα σχέδια, υπόσχεται και δεν πραγματοποιεί. Που κάθε Πρωτοχρονιά είναι πρωταθλητής στα resolutions και «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις» έχει βάλει την ουρά στα σκέλια. Είμαι σε διαρκή πόλεμο με το παράσιτο αυτό που αράζει στον καναπέ της ψυχής μου, κάνει ζάπινγκ τα όνειρά μου, τρέφεται από την μισοπροσπάθεια και γλεντάει τις αποτυχίες μου. Έχεις εσύ μέσα σου ένα τέτοιο τσιμπούρι; Να ξέρεις ότι αν του φερθείς πολιτισμένα θα καταπιεί την ζωή σου.

Αν περιμένεις να σου πουν «περάστε» θα μείνεις για πάντα στην αίθουσα αναμονής

Αν περιμένεις να σου πουν «ευχαριστώ», θα γεράσεις περιμένοντας. Αν περιμένεις να αναγνωρίσουν την αξία σου δεν είσαι τίποτα παραπάνω από ένας παιδήλικας που περιμένει ένα authority figure να του πει «μπράβο». Αυτό που είσαι δεν αρκεί! Και αν αρκεί τότε δεν δοκιμάστηκες ακόμα! Η ζωή δεν είναι ευθεία. Κι αν αυτό που κοιτάζεις είναι ευθεία, τότε δεν είναι ζωή. Κάτι θα σε παρεκκλίνει, κάτι θα σε καθυστερήσει, κάτι θα σου επιτεθεί, κάτι θα σε δοκιμάσει, κάτι θα σε σημαδέψει. Κάτι θα σε κλονίσει και θα πρέπει να αναθεωρήσεις. Κάτι θα σε απειλήσει τόσο πολύ που θα πρέπει να βγάλεις δόντια και να δαγκώσεις!

Τι ωραία που είναι να βαυκαλίζεσαι καλοσύνες ενώ είσαι χορτάτος και απόλεμος, ε; Και πόσο σκληρή η πραγματικότητα όταν έρθει η ώρα που πρέπει να παλέψεις για κάθε εκατοστό. Κάτι πρέπει να κοστίσεις για να πάρεις αυτό που θες. Και τις περισσότερες φορές αυτό που σου κοστίζει είναι αυτός που ήσουν χτες. Νομίζεις ότι δεν σου κοστίζει το να είσαι καλός με όλους; Να εύχεσαι να μην μετατραπείς σε serial killer όταν σκάσει η φούσκα στην οποία ζεις και αντικρύσεις τον Αχάριστο που γέννησε η Καλοσύνη σου.

“In business, as in life, you don’t get what you deserve. You get what you negotiate.” – Chester Karrass

Για κάθε τι που αφήνεις στην άκρη, εσύ φταις! Κάθε ψίχουλο που πέφτει κάτω από το τραπέζι εσύ το άφησες να πέσει. Για κάθε έναν που σου πήρε την δουλειά, το συμβόλαιο, την θέση, φταις εσύ που δεν το κυνήγησες, που δεν προετοιμάστηκες καλύτερα, που δεν στερήθηκες την άνεσή σου για να προκόψεις. Για κάθε άνθρωπο που ήθελες κι αυτός πήγε κάπου αλλού, εσύ τον άφησες να φύγει. Για κάθε στιγμή που περνάει και δεν «έγινες» ακόμα, εσύ φταις! Για κάθε bullying στην ζωή σου, εσύ το άφησες να σε νικήσει! Κι όσο περιμένεις από όλο τον κόσμο να περιοριστεί για να τα καταφέρεις εσύ, απλά γίνεσαι πιο ανήμπορος. Κοστίζεις πολλά και παράγεις ελάχιστα. Αν ήσουν ισολογισμός θα ήσουν μονίμως αρνητικός. Αν ήσουν εταιρία θα σε κλείναμε. Η κλάψα, η ανημποριά, η παραίτηση, πάντα ήταν και θα είναι ανέσοδο κόστος. Τυλιγμένο γύρω από ορθοπολιτικές δικαιολογίες για να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους οι Απροσπάθητοι.

Φταις εσύ αυτήν ακριβώς την στιγμή που δεν πας να παλέψεις με θεούς και δαίμονες να κερδίσεις αυτό που θες στην ζωή σου. Φταις εσύ που κάθεσαι και περιμένεις αντί να πας να σπάσεις την πόρτα εκείνου που επιθύμησες. Φταις εσύ που δεν χτυπάς πόρτες κι ας μην ζητάνε, φταις εσύ που δεν μελετάς τον CEO με τον οποίο έχεις συνέντευξη αύριο, φταις εσύ που δεν πας να κάνεις μια προσφορά σε εκείνη την καινούρια εταιρία που ψάχνει freelancers. Φταις εσύ που η πράξη έξω σου είναι λιγότερη από την εικόνα μέσα σου!

Ω ναι, θες πράγματα! Δεν σου φτάνεις. Κι όταν λήξει η πανδημία θα θες κι άλλα! Καλά κάνεις και θες. Αλλά πρέπει να δαγκώσεις για να τα πάρεις! Η εσωστρέφεια καταστρέφει. Η παθητικότητα αφήνει τον άνθρωπο απροσπάθητο & δυστυχισμένο. Η δειλία πάντα φοράει την μάσκα της καλοσύνης. Και η καλοσύνη χωρίς ανταπόδοση χτίζει περισσότερους Εκδικητές παρά Στωικούς. Η στωικότητα είναι γνώρισμα των μαχητών. Όχι δειλών και τεμπέληδων που ποζάρουν για ησυχαστές καλόγεροι. Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη, υπάρχει μόνο μια μικρή ανακωχή για να πάρεις μια ανάσα. Όποιος δεν παλεύει, δεν τρώει. Όποιος δεν δαγκώνει, δεν πρέπει και να θέλει. Κι όποιος διαμαρτύρεται σ’ αυτή την εποχή του απόλυτου πλούτου και άπλετης ευκαιρίας δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας κακομαθημένος τεμπέλης που γκρινιάζει επειδή τον στενεύουν τα διαμαντένια του παπούτσια.

Κάθε φορά που κάτι στέκεται εμπόδιο στον δρόμο σου, δάγκωσέ το! Αν επιμένει, χαμογέλα επειδή κάτι αποφάσισε ότι είσαι τόσο καλός που πρέπει να σε δοκιμάσει μέχρι τέλους. Μάθε από τι είσαι φτιαγμένος! Δάγκωσε το σύμπαν και άσε ένα σημάδι. Και να περιμένεις ότι και η ζωή θα σε δαγκώσει πίσω. Ξανά και ξανά. Μέχρι τελικής πτώσης.

Καλή χρονιά.