Υποψήφιοι με «αυτοκτονική» διάθεση

Αυτοί οι τελευταίοι έπεσαν να με φάνε: «Πώς είναι δυνατόν να γράφεις τέτοια πράγματα αφού και εσύ είσαι ένας από μας;». Επανέρχομαι λοιπόν και απαντάω ότι η επιμονή τους να μη μπορούν, να μη θέλουν να δουν την πραγματικότητα, τους καθιστά αναποτελεσματικούς. Τουλάχιστον, αν είχαν μάθει να διαβάζουν, θα έβλεπαν ότι έγραφα στο πρώτο πληθυντικό, βάζοντας και τον εαυτό μου στην ίδια μοίρα. Τώρα θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο, ότι αφού δεν είναι σε θέση να διαβάσουν και κατανοήσουν έναν απλό τίτλο άρθρου και λίγες αράδες, πώς εσύ ζητάς να «διαβάσουν» έναν υποψήφιο;

Κλείνοντας εδώ το θέμα με τους συγκεκριμένους αναγνώστες, σκέφτηκα να μην αφήσω στο απυρόβλητο ένα άλλο κοινό, αυτό των υποψηφίων, όσων βρίσκονται ή θα βρεθούν σε αναζήτηση εργασίας (έτσι, θα είναι η δική τους σειρά να μου καταλογίσουν ότι κρατάω ίσες αποστάσεις με τους «αλάνθαστους» που προανέφερα ή ότι γυρεύω να τους εξευμενίσω.) Θα τολμήσω μια σύντομη καταγραφή κάκιστων περιπτώσεων υποψηφίων, παραδειγμάτων προς αποφυγή, με τους οποίους βρέθηκα αντιμέτωπος σε συνεντεύξεις το 2020... και ας μη τα φορτώσουμε πάλι στον κορωνοϊό.

• Υποψήφια που όσα είπε δεν είχαν καμία σχέση με το βιογραφικό της. Νόμιζα ότι μιλούσα σε λάθος άτομο. Μέχρι και στη φωτογραφία της είχε κάνει Photoshop.
• Άλλη υποψήφια η οποία νόμιζε ότι είχε έλθει για φωτογράφηση σε περιοδικό μόδας.
• Υποψήφιος ο οποίος δεν είχε καμία οπτική επαφή μαζί μου σε όλη τη διάρκεια της συνομιλίας μας.
• Υποψήφιος με προφίλ παθολογικού ψεύτη και μυθομανούς. Το παθολογικό ψέμα χαρακτηρίζεται από συχνά και επανειλημμένα ψέματα για τα οποία δεν υπάρχει επίγνωση συγκεκριμένου κινήτρου και οφέλους. Τα ψέματα δεν ελέγχονται από το άτομο, το οποίο αδιαφορεί για τις συνέπειες και τις περισσότερες φορές ζημιώνεται.
• Υποψήφια χωρίς καμία ευφράδεια στον προφορικό λόγο, με κακά Ελληνικά και χωρίς ειρμό σκέψης. Στόχευε σε θέση client service executive. Ακόμα και το βιογραφικό της έβριθε εννοιολογικών, συντακτικών και γραμματικών λαθών.
• Παντογνώστης υποψήφιος ο οποίος είχε ισχυρή γνώμη για τα πάντα, με ένα υπερσιτισμένο Εγώ και κουτοπόνηρες προσεγγίσεις για να προκαταβάλλει το αποτέλεσμα: «Πότε θέλετε να ξεκινήσω; Εγώ δεν μπορώ μέχρι τον Σεπτέμβριο. Όμως, μέχρι τότε θα ήθελα να γνωρίσω τους νέους μου συναδέλφους». Λες και του είχα κάνει πρόταση πρόσληψης που είχε αποδεχθεί.
• Υποψήφιος ο οποίος κάθισε σταυροπόδι και που πριν προλάβω να μιλήσω, μου είπε, επί λέξει: «Για να μη μας πιάσει η νύχτα, για τι μισθό μιλάμε; Να μιλάμε στον ενικό; Εγώ είμαι ο Νάσος.»
• Αν και βγαίνω λίγο εκτός θέματος, θα ήθελα να κλείσω θετικά, με την περίπτωση ενός υποψήφιου που ήταν τόσο αγχωμένος, με συμπεριφορά και κινήσεις που έφταναν στα όρια του φόβου. Πέρασαν περισσότερα από είκοσι λεπτά για να αισθανθεί πιο άνετα και να αρχίσει να ξανοίγεται. Δεν μου είχε ξανατύχει κάτι παρόμοιο. Χρειάστηκε ν’ αλλάξω τελείως ρόλο. Επιπλέον του ζήτησα, εφόσον ήθελε, να κάνουμε και μια δεύτερη συνάντηση. Δεν είχε περάσει καθόλου καλά, σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια. Η αυτοπεποίθηση του ήταν στο ναδίρ. Χρειαζόταν μια ευκαιρία... την κέρδισε και αποδείχθηκε θησαυρός.

Καλά «ταξίδια», γεμάτα περιπέτειες και νέες εμπειρίες και ας μη ξεχνάμε ότι «πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει»!