Αγαπητοί φίλοι, με χαρά σας συναντώ πάλι εδώ μετά από μακρά απουσία λόγω επαγγελματικού φόρτου αλλά και θέρους. Βλέποντας τον τίτλο με ρωτάτε φυσικά αν το έγραψα μόλις γύρισα από την εκκλησία... Ε, λοιπόν, όχι!
Είμαι μάλλον πολύ κακός άνθρωπος και δε με θέλουν ούτε εκεί... Γι' αυτό οι μόνοι χώροι που απομένουν να επισκέπτομαι για να συλλογίζομαι είναι τα γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων -πολυεθνικών ή μη- όπου η επαφή με τα διακεκριμένα στελέχη βοηθά να δει κανείς πως ζουν οι άνθρωποι και ίσως -αν προσπαθήσει- να γίνει καλύτερος! Βέβαια υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα... τα περισσότερα στελέχη -παρά τη γλωσσομάθειά τους- δε «μιλούν» καλά τα ελληνικά... Αλλά κάτι περισσότερο θα ξέρει για τις ικανότητές τους το brand που τα πληρώνει και προφανώς δε μας αφορά.
Αυτές τις ξεχωριστές ικανότητες των στελεχών προσπαθώ να ανακαλύψω και -συνακόλουθα- τους λόγους της προνομιακής μεταχείρισής τους από το brand που ακούει τη γνώμη τους και επιλέγει συνεργάτες. Μικρός -δυστυχώς- πίστευα ότι HR σημαίνει «ανθρώπινοι σ-πόροι(?)» και με συγκινούσε επίσης πολύ αυτός ο «human factor», αν και δεν ήξερα τι είναι. Όταν αργότερα έμαθα και κατάλαβα πως κάποιοι άνθρωποι ενδιαφέρονται γι' αυτόν και ξέρουν να τον εκτιμούν, άρχισα να τους επισκέπτομαι μήπως μάθω τον τρόπο ή -καλύτερα- μήπως με διαλέξουν!!! Μια τέτοια συνάντηση είχα πρόσφατα με μια συμπαθέστατη κυρία από το γνωστό brand ΑΒΧΨΖ (θέλω να την ευχαριστήσω!), όπου μεταξύ άλλων μιλήσαμε -λίγο σκληρά ομολογουμένως- και για τα προσόντα των στελεχών. Και επειδή κατάλαβα ότι αυτοί οι όμιλοι είναι απαιτητικοί και δε διαλέγουν τους «τυχαίους», αποφάσισα να μελετήσω προσεκτικά τα προσόντα πολλών στελεχών τους σε γνωστή σελίδα επαγγελματικής κοινωνικής δικτύωσης.
Πριν με κατηγορήσετε για εμπάθεια, θα ήθελα να σκεφθείτε -έστω για λίγο- πιθανούς λόγους που με οδηγούν επί μακρόν και με απόλυτη συνέπεια (σας καλώ να με διαβάσετε και να το αμφισβητήσετε) σε μια τόσο σκληρή αρθρογραφία προς ανθρώπους και χώρους με τους οποίους δε θα μπορούσα να έχω προηγούμενα πλην ενός: με ενοχλεί αφόρητα η ασυμβατότητα μεταξύ λόγων και έργων στην αγορά και μάλιστα όταν αυτά τα λόγια «πωλούνται» και κάποιοι καλούνται να τα «αγοράσουν». Σε ιστοσελίδα γνωστού ομίλου διάβασα «μήπως είσαι ό,τι μας λείπει;» και μου άρεσε που οι άνθρωποι αυτοί ψάχνουν διαρκώς το καλύτερο. Δε μας έχουν όμως πει -ή καλύτερα δείξει- τι έχουν ήδη για να υπάρχει ένα μέτρο αναφοράς. Αυτά τα στελέχη είναι μάλλον busy και γι' αυτό δε γράφουν κάτι, ώστε να διαβάσουμε κι εμείς τις απόψεις τους και να αντιληφθούμε «τι εστί επαγγελματίας» που οι άλλοι ρωτούν τη γνώμη του και τον πληρώνουν γι' αυτό.
Ας μιλήσουμε πιο σοβαρά...Εννοείται πως το HR έχει καίριο ρόλο στην επιχείρηση και καθορίζει σημαντικά λειτουργικά της θέματα. Και φυσικά είναι κάτι που σπουδάζει κανείς και λαμβάνει τίτλους σπουδών σοβαρούς και αξιοπρεπείς και στην πορεία αυτή ωριμάζει ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας. Κατόπιν τούτων, έχοντας πλέον αποκτήσει επιστημονικά εφόδια και κρίση, μπορούμε να συζητήσουμε ικανοποιητικά. Ας παραλείψουμε εδώ -χάριν της συζητήσεως- τις 6.000 και πλέον euros για τα Master των ελληνικών Πανεπιστημίων (τεράστιο θέμα!) και κυρίως το νόμο ΦΕΚ 229/Α/19.11.2012/Άρθρο 7, που έκτοτε τροφοδοτεί με πτυχία στελεχών την ελληνική αγορά. Είναι βέβαιο πως για να μπορεί κανείς να κρίνει με ασφάλεια (;) χρειάζεται μόρφωση, κουλτούρα, εμπειρία και -κυρίως- αίσθηση της αγοράς. Και φυσικά -εφόσον εργάζεται in Greece- καλά ελληνικά, πέραν της όποιας γλωσσομάθειάς του.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από κάποιους ανθρώπους που πράγματι έχουν επιστημονικά εφόδια...τα είδα και φυσικά τα αναγνωρίζω. Για εκείνη όμως την πλειοψηφία που επιμένουν να παριστάνουν τα στελέχη (και να λένε το «αφ' υψηλού» πασίγνωστο «δεν ασχολούμαι!») και γι' αυτούς που τους διαλέγουν, δεσμεύομαι πως «θα γελάσει ο κόσμος» ή όπως αλλιώς λέγεται στα αγγλικά, γαλλικά, βελγικά ή άλλα. Σας ευχαριστώ και περιμένω τα σχόλιά σας. Με αγάπη, Human Factor ...
Σχόλια