Η Γερμανο-Ιταλική εξάρτηση

Οι σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, δεν μπορούν παρά να επηρεάζουν όχι μόνο τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη αλλά και τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των κρατών. Είναι προφανές ότι διανύουμε μια μεταβατική περίοδο με ραγδαίες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Στο κλίμα των αλλαγών αυτών θα πρέπει να προσαρμόσουν την στρατηγική τους όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που επιθυμούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.

Η επίσημη στρατηγική του κράτους είναι η εξωστρέφεια, η οποία έχει γίνει αποδεχτή από όλους τους κοινωνικο-πολιτικούς χώρους, τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς όμως οι προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Τα επίσημα στοιχεία που εμφανίζονται από τον Ο.Π.Ε, εμφανίζουν αύξηση των εξαγωγών. Εάν κάποιος μελετήσει τα στοιχεία αυτά πιο προσεχτικά θα μπορέσει να παρατηρήσει τα ότι:

• Οι εξαγωγές ελαιολάδου παρουσίασαν εντυπωσιακή πτώση (-36,92%) από το 2011. Το 66,62% εξάγεται στην Ιταλία, ενώ δεύτερη έρχεται η Γερμανία με 5,64%.
• Το 50,77% των κρασιών μας εξάγονται στην Γερμανία παρουσιάζοντας μια μικρή αύξηση, σε σχέση με το 2011, στην αξία ενώ μια μικρή μείωση στην ποσότητα.
• Το 31,16% των τυριών εξάγονται στην Γερμανία με μία πτώση στην αξία εξαγωγών από το 2011 κατά -7,28%.
• Στις εξαγωγές βρώσιμων ελιών το 2011, η Γερμανία καταλαμβάνει την δεύτερη θέση, μετά τις Η.Π.Α., με ποσοστό 17%.
• Το 43,63% των νωπών και κατεψυγμένων ψαριών εξάγoνται στην Ιταλία.

Από τα στοιχεία αυτά μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

1. Η Γερμανία και η Ιταλία είναι η κυριότεροι, με διαφορά, αγοραστές των σπουδαιότερων αγροτικών μας προϊόντων.
2. Οι εξαγωγές του ελαιολάδου στην Ιταλία είναι γνωστό ότι πραγματοποιούνται σε χύμα προϊόν. Το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντικότατη απώλεια εμπορικής αξίας του Ελληνικού προϊόντος, την οποία την καρπώνεται η Ιταλία που το εξάγει σαν επώνυμο.
3. Η εξαγωγή χύμα προϊόντων στην Ιταλία δεν συμβάλλει στην αύξηση της αναγνωρισιμότητας των προϊόντων μας.
4. Η εξαγωγή σε χώρες με έντονο ελληνικό πληθυσμό, όπως η Γερμανία, δεν συνιστά απαραίτητα αποδοχή και διείσδυση των προϊόντων στην αγορά, εφόσον αυτά πωλούνται και καταναλώνονται μεταξύ Ελλήνων. Η στρατηγική αυτή βοηθά την είσοδο σε μια ξένη αγορά, δεν εξασφαλίζει όμως και την εγκατάστασή τους στην αγορά.
5. Μια τόσο υψηλή εξάρτηση των εξαγωγών μας, έστω όσον αφορά αυτά τα αγροτικά προϊόντα, από τις δύο αυτές αγορές κρύβει αρκετούς κινδύνους. Ο περιορισμένος αριθμός αγοραστών, καθιστά τον πωλητή σε μειονεκτική διαπραγματευτική θέση, ακρίβώς γιατί ο δέυτερος έχει στηρίξει ένα μεγάλο μέρος των πωλήσεών του στον συγκεκριμένο αγοράστη. Σε επίπεδο χωρών, και με δεδομένη την τρέχουσα οικονομικο-πολιτκή κατάσταση που υπάρχει στην Ευρώπη, και οι δύο αγοραστές μας πιθανόν να έχουν λόγους να μειώσουν τις εισαγωγές τους από την Ελλάδα, στο εγγύς μέλλον. Η Ιταλία λόγω οικονομικής κρίσης, ενώ η Γερμανία για πολιτικούς και εθνικούς λόγους.