Τι μας περιμένει τη νέα σεζόν;

Έχω την τάση να παρατηρώ τους ανθρώπους και το πώς δουλεύουν. Ποτέ δεν ξέρεις από που θα μπορέσεις να εμπνευστείς για τις δικές σου δουλειές. Παράλληλα, κάνω την εξής χαζή ερώτηση σχεδόν σε κάθε επαγγελματία που γνωρίζω: "Πώς παν τα πράγματα;" Πολλές φορές, αυτή η χαζή ερώτηση έχει οδηγήσει στις πιο αποκαλυπτικές κουβέντες.

Στο τόπο διακοπών μου αλλά και αλλού αυτό το καλοκαίρι, μίλησα με πολλούς επαγγελματίες. Και επιχειρηματίες και εργαζόμενους. Όλοι εξαιρετικά προβληματισμένοι. Και όχι της κλασικής σχολής του Έλληνα: "Δύσκολα τα πράγματα, το κράτος το άδικο και φτώχειαμανουλιτσαμ". Ήταν πραγματικός προβληματισμός για όλα αυτά που έρχονται και το έβλεπες στα μάτια τους και στον τρόπο που επιχειρηματολογούσαν. Γιατί; Επειδή η σεζόν χάθηκε.

• με τουριστικά έσοδα το 1/5 του περσινού κύκλου, με επιχειρήσεις να μην ανοίγουν ποτέ μετά την καραντίνα και πολλές από όσες ήταν να ανοίξουν εποχιακά να θεώρησαν το εγχείρημα ασύμφορο.
• με -10% ύφεση τριμήνου στη Γερμανία και -20% στην Αγγλία, από τις τοπ οικονομίες στην Ευρώπη.
• με την κορωνίδα πόλη του κόσμου, τη Νέα Υόρκη, σε καραντίνα μήνες τώρα.

Αλλά καταλαβαίνεις και από άλλες καταστάσεις που λες αρχικά «ΟΚ τι να κάνουμε», αλλά έχουν φοβερές επιπτώσεις μεσομακροπρόθεσμα.

Για παράδειγμα:

• Ο ιδιοκτήτης της Paris SG δαπάνησε 980 εκατομμύρια σε μεταγραφές πέρσι και πήγε τελικό Champions League, μια Κυριακή του Αυγούστου γρήγορα γρήγορα να τελειώνουμε και χωρίς κόσμο στο γήπεδο.
• Τεράστια event με παγκόσμιο ενδιαφέρον δεν θα γίνουν (βλέπε ΔΕΘ).
• Καλά για συναυλίες, τουρ, ακόμα και γυρίσματα ταινιών που είναι στον αέρα, δεν συζητάμε καν.

Όλα τα παραπάνω φέρνουν δυσκολίες που ήδη εμφανίζονται.

Ξέρω ανθρώπους που:

• Τους απολύσανε με ένα τηλέφωνο ή ένα SMS πριν την καραντίνα,
• Ζουν ακόμη και σήμερα με επίδομα αναστολής εργασίας,
• Έχουν επενδύσει με δάνεια στο κεφάλι τους και δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν ούτε ένα ευρώ από τον Μάρτιο,
• Τους έβαλαν την νόμιμη άδεια εν μέσω καραντίνας με το έτσι θέλω,
• Δεν ξέρουν ακόμα τι θα κάνουν αυτόν τον μήνα.

...και άλλα.

Θέλω να κωδικοποιήσω τις σκέψεις μου με όλα αυτά τα δεδομένα που έχω λάβει. Δεν ξέρω αν είναι απόλυτα σωστές, αλλά έτσι θα κινηθώ και θα συμβουλεύσω και τους δικούς μου ανθρώπους. Ίσως βοηθήσουν κάποιον / κάποια που θα τα διαβάσει.

1. Σε κάθε περίπτωση, η απειλή για την οικονομία και το βιοτικό επίπεδό μας είναι υπαρκτή. Αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε τώρα όσο περιμένουμε να επανέλθει μια κανονικότητα στο τομέα της υγείας.
2. Επιβεβαιώνεται ξανά ότι η καλύτερη επένδυση μακράν είναι στον εαυτό σου. Καμιά κρίση, πανδημία και παγκόσμια αλλαγή δεν μπορεί να σου στερήσει τις ικανότητες που έχεις αποκτήσει. Και χαίρομαι απίστευτα που επιχειρώ σε αυτόν το τομέα.
3. Ο επιχειρηματίας έχει την μεγάλη ευθύνη (ξανά). Όσο και αν βοηθήσει το κράτος, όσο και αν το προσωπικό προσφέρει, αν δεν προχωρήσουμε σε προσαρμογές στις ανάγκες και στα μέσα που πλέον τις καλύπτει η αγορά, αντίο ζωή.
4. Ο εργαζόμενος, αν είναι σε κάποια εταιρεία που το παλεύει και τον σέβεται, ας προσφέρει παραπάνω αυτή τη περίοδο. Πρέπει να αντιληφθεί πως για να έχει δουλειά αυτός, πρέπει να έχει δουλειά ο εργοδότης. Είναι αλυσίδα, όχι αντίπαλα στρατόπεδα.
5. Σαν πελάτες, ένα πράγμα έχουμε να κάνουμε. Να ξοδεύουμε τα λεφτά μας εκεί που βλέπουμε ότι το παλεύουν, είναι σοβαροί και προσφέρουν πραγματική αξία. Τίποτα άλλο.
6. Ισχύει και εδώ το "μάχη που δεν έδωσες, είναι μάχη χαμένη". Θέλει γρήγορες κινήσεις και οργάνωση. Να ανοίξουμε απλά το μαγαζί μας να περιμένουμε να μπει πελάτης μέσα έτσι απλά ή να βρούμε δουλειά από τον φίλο φίλου, δύσκολα πλέον. Η αγορά θα επανέλθει και θα βρει κερδισμένους όσους προσαρμόστηκαν.
7. Οι πελατοκεντρικές επιχειρήσεις ακόμα και τώρα είναι κερδισμένες. Ψάξε το. Είτε είσαι επιχείρηση, είτε εργαζόμενος, ο πελάτης πάντα σου λέει τι θέλει - ξεκάθαρα και δωρεάν. Ρώτα τον. Είναι η καλύτερη αναβάθμιση.
8. Είναι μια ευκαιρία ακόμα, να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους μέτριους.

Και πραγματικά μέτριο δεν μπορώ ούτε τον καφέ μου!