Επίτηδες χρησιμοποίησα τον αγγλικό όρο στον τίτλο για να καταδείξω τη στρέβλωση που υπάρχει με την ελληνική απόδοση «Ομαδική Συνεργασία». Εννοείται πως η λέξη «συνεργασία» προϋποθέτει την ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων ατόμων. Το «ομαδική» είναι πλεονασμός και έχει μόνο εμφατικό χαρακτήρα.
Αφού επινοήσαμε λοιπόν την «ομαδική συνεργασία», τότε προφανώς θα υπάρχει και η «ατομική συνεργασία» της οποίας εγώ δηλώνω υπέρμαχος. Έχω άριστη συνεργασία με τον εαυτό μου και δεν θέλω παρέα για να πάρω σημαντικές αποφάσεις. «Η επιχείρηση με πληρώνει για να διαμορφώσω τη στρατηγική της. Το γεγονός ότι ρωτάω τη γνώμη άλλων στελεχών και ότι μου δίνουν στοιχεία και πληροφορίες που έχω ζητήσει για να αποκτήσω πλήρη εικόνα, δεν σημαίνει ότι έχουμε αναπτύξει ομαδική εργασία, συνεργατική κουλτούρα, πνεύμα συνεργασίας ή ομαδικότητα. Έτσι, γίνεται η δουλειά. Καλώς ή κακώς, εμένα πληρώνουν για να παίρνω αποφάσεις, να έχω την ευθύνη, να είμαι υπόλογος, να είμαι ο ιθύνων νους». Διαβάζετε τίποτα παράλογο σε αυτό;
Η έννοια της συνεργασίας έχει σταματήσει προ πολλού να είναι αυτονόητη, λαμβάνοντας πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές που της αναλογούν. Έχει γίνει τάση, είναι μόδα. Ισοπεδώνει θέσεις, ρόλους, αρμοδιότητες και υποχρεώσεις. Αν κάτι πάει στραβά στην εταιρία ή στο τμήμα, φταίει το γεγονός ότι δεν συνεργαζόμαστε καλά και ότι δεν έχουμε... collaborative culture. Φτάσαμε δε στο σημείο να συγχέεται η ομαδικότητα με τη συναίνεση και την ομοφωνία. Πολλοί προσβάλλονται ή αισθάνονται θιγμένοι επειδή δεν εισακούστηκε η άποψη τους ενώ κάποιοι άλλοι επειδή δεν ερωτήθηκαν. H επίκληση στο συναίσθημα έγινε τέχνη! «Μα δεν διαθέτεις καθόλου ενσυναίσθηση; Για μπες στα παπούτσια των άλλων. Θα σου άρεσε εσένα αν...;» λένε μερικοί. Παραπλανητική ερώτηση, λανθασμένος συλλογισμός. Δεν τίθεται θέμα αν εγώ θα μπω στα παπούτσια των άλλων αλλά στο αν θέλω να βάλω τους άλλους στα δικά μου και αν αυτό θα έχει αντίκτυπο στο τελικό αποτέλεσμα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν, με μάλλον κυνική διάθεση, ότι για να μην υπάρχουν «παραπονούμενοι», ας δείξουμε μια ευαισθησία... και εν πάση περιπτώσει, ας πληρώσουμε και κάτι παραπάνω για να μην έχουμε γκρίνιες και βγει η εικόνα προς τα έξω ότι είμαστε αυταρχικοί. Κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Ας κάνουμε μια-δύο συναντήσεις για να φανεί ότι τους δίνουμε λόγο, ας κάνουμε και κάποιο σεμινάριο teambuilding, ας βάλουμε και δύο αράδες περί team spirit στο όραμα ή τη φιλοσοφία της εταιρίας... τι κοστίζει;
Ελάχιστοι ασχολούνται με ευρήματα ερευνών τα οποία δείχνουν ότι η ατομική απόδοση είναι υψηλότερη, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα, σε σύγκριση με την ομαδική απόδοση, η οποία μειώνεται ακόμα περισσότερο όσο αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που εμπλέκονται.
Κοινώς, όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει. (Ακόμα και αν διαφωνείτε με όσα γράφω, μπορεί να συμφωνήσετε στην αξία των ελληνικών παροιμιών!)
Σχόλια