Κάνω παρουσίαση άρα επηρεάζω... δεν προκαλώ βαρεμάρα

Αυτός που παρουσιάζει έχει πολλούς ρόλους και δύο από αυτούς είναι πολύ σημαντικοί. Ο πρώτος είναι να εκφράζει με ακρίβεια και παραστατικότητα το θέμα για το οποίο έχει κληθεί να παρουσιάσει. Ο δεύτερος ρόλος είναι να επηρεάσει και να καθοδηγήσει το κοινό του προς μια κατεύθυνση: από το να αγοράσουν ένα προϊόν ή μια υπηρεσία μέχρι να το ενημερώσουν για οτιδήποτε και να το κάνουν να ενδιαφερθεί περαιτέρω.

Πρόσφατα είχα την ατυχία να παραστώ σε ένα εταιρικό συνέδριο που οι περισσότερες παρουσιάσεις πραγματοποιούνταν από τα στελέχη με καθαρά διεκπεραιωτικό τρόπο. Παρουσιάσεις που δεν είχαν καμία στόχευση, που ήταν αδόμητες και δεν κατέληγαν πουθενά. Η ερώτηση που είχα στο μυαλό μου καθώς άκουγα την κάθε παρουσίαση ήταν: «Τώρα γιατί μας τα λέει όλα αυτά;» Παρατηρούσα , διακριτικά, τους γύρω μου στις πλαϊνές ροτόντες. Κανένας δεν παρακολουθούσε. Οι περισσότεροι σκυμμένοι στα κινητά τους. Πλήρης αδιαφορία και μια απαράδεκτη εικόνα. Ευτυχώς, δεν είχαν προσκληθεί πελάτες.

Ένας εκ των παρουσιαστών ήταν τόσο άτονος που ακόμα και με χρήση μικροφώνου ήταν σχεδόν αδύνατο ν΄ακουστεί. Σαφώς απροετοίμαστος αλλά και αδιάφορος, με πολλά λεκτικά λάθη παρά το γεγονός ότι διάβαζε την ομιλία του, με ετεροχρονισμό ανάμεσα σε όσα έλεγε και στα slides, κανένας ειρμός και μηδενική ενέργεια. Μονότονος και ακατάληπτος λόγος. Ως προσκαλεσμένος καθόμουν σε μια από τις μπροστινές ροτόντες και δεν κατάφερα να τον αντέξω μέχρι το τέλος. Αποχώρησα και επέστρεψα όταν είδα ότι το μαρτύριο είχε τελειώσει.

Στο τέλος του συνεδρίου, πλησίασα το συγκεκριμένο ομιλητή για να του δώσω ένα feedback à la grecque. «Ξεχνώντας» όλους τους κανόνες για το πώς δίνουμε feedback, έκανα αυτό που δεν έπρεπε - αλλά ήθελα - να κάνω: να τον περάσω από γενεές δεκατέσσερις. Φυσικά, είχα το θάρρος και την άνεση. Στη συνέχεια, έπιασα το διευθυντή του που ήταν ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για αυτό το χάλι. Δεν είχε φροντίσει να υποστηρίξει τους ανθρώπους του σε επίπεδο δομής των παρουσιάσεων, platform skills και δεν είχαν κάνει καμία πρόβα. Όπως και να έχει, αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει παρουσίαση ή δεν θέλει να μάθει, να μη κάνει καθόλου.

Θα μου πείτε: «Εσένα σου πέφτει λόγος; Σε αφορά;» Βεβαίως με αφορά και νομίζω ότι μας αφορά όλους. Η αδιαφορία θα ήταν εύκολη. Να μείνω στη θέση μου και να χειροκροτώ μετά την κάθε παρουσίαση. Προτίμησα την παρέμβαση μήπως κάποιοι «ταρακουνηθούν». Υπάρχουν φορές που όταν οι αλήθειες λέγονται «πολύ κομψά», αυτό δεν είναι αρκετό για να βγουν οι άνθρωποι από το λήθαργο τους.