Τον τελευταίο καιρό καθώς βρίσκομαι σε διαδικασία ολοκλήρωσης ενός βιβλίου που πραγματεύεται θέματα που αφορούν τους overachievers με απασχόλησε ιδιαίτερα το θέμα της «Αποτυχίας».
Τι είναι τελικά αποτυχία; Γιατί και πώς τη βιώνουν οι άνθρωποι; Και πώς θα έπρεπε να τη βιώνουν για να βγούνε κερδισμένοι; Για να εξελιχθούν; Για να αναπτυχθούν νοητικά και συναισθηματικά; (φυσικά όπως θα καταλαβαίνετε δεν είναι δυνατόν να απαντήσω σε όλα αυτά τα ερωτήματα μέσα από το παρόν άρθρο!!! ☺)
Υποστηρίζω σθεναρά ότι γνώση που προκύπτει έξω από εμάς είναι δανεισμένη γνώση και την ονομάζω «ξερή». Γι' αυτό και αντιστέκομαι επίσης σθεναρά στο να γράφω άρθρα «συνταγές» του τύπου «5 τρόποι για να...» Αποτελεσματική είναι μόνο η βιωματική γνώση. Όμως για να γνωρίσουμε, να μάθουμε μέσω του βιώματος χρειαζόμαστε κάποιες φορές κάποια pushes, κάποια hints τα οποία αν μας ακούγονται αληθινά τα κρατούμε. Και τι καλύτερο από παραδείγματα βγαλμένα από τη ζωή; (το story telling έχει αποτέλεσμα! Επιστημονικά αποδεδειγμένο!)
Η δική μου λοιπόν πρώτη «αποτυχία», σφαλιάρα θα έλεγα, ήταν το ότι μια από τις πρώτες μαθήτριες του σχολείου δεν πέρασε την πρώτη χρονιά στο πανεπιστήμιο γιατί δεν έγραψε καλά σε ένα από τα τέσσερα μαθήματα των πανελλαδικών εξετάσεων. Καταστροφή! Ντροπή! Δεν μπορούσα ούτε εγώ η ίδια να με αντικρύσω. Ήμουν μία αποτυχημένη! Η ντροπή κράτησε ένα μήνα. Δεν άντεχα να κάτσω άλλο κλεισμένη στο σπίτι και έτσι κατέστρωσα σχέδιο «αντεπίθεσης». Άρχισα να ασχολούμαι με ό,τι αγαπούσα και δεν είχα το χρόνο να το κάνω ως μαθήτρια. Ταυτόχρονα δούλευα κάνοντας ιδιαίτερα σε παιδάκια και διάβαζα αραιά και που το ένα και μοναδικό μάθημα που θα ξαναέδινα εξετάσεις. Ούτε που κατάλαβα πώς πέρασαν οι μήνες. Ήμουν πολύ απασχολημένη! Και φυσικά στο τέλος κατάφερα να γίνω φοιτήτρια!
Το lesson-learned;
Αν τότε είχα τα μυαλά και τα βιώματα του τώρα θα στενοχωριόμουν το πολύ για πέντε λεπτά. Δεν θα έχανα ένα πολύτιμο μήνα κατά τη διάρκεια του οποίου θα μπορούσα να ανασυνταχθώ και να δράσω δημιουργικά. Επίσης! Τρεις ώρες εξετάσεων με έκβαση υποτίθεται μη θετική δεν πρέπει να επιτρέπουμε να μας κάνουν να χάνουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην αξία μας. Πρέπει να μάθουμε να μας συγχωρούμε! Στη διάρκεια εκείνων των μηνών που δεν ήμουν φοιτήτρια είχα την ευκαιρία να μάθω πολλά καινούργια πράγματα, να ασχοληθώ με το πάθος μου τους Η/Υ, να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ζωή μου και στο πώς βλέπω τον κόσμο. Και το πιο σημαντικό! Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία έκανα μία στροφή που ήταν καίρια για την εξέλιξή μου. Τελικά επέλεξα να σπουδάσω ένα άλλο αντικείμενο απ' αυτό που ήθελα αρχικά και το οποίο όπως τελικά αποδείχθηκε ήταν απόλυτα συμβατό με την «αποστολή» μου ως άτομο και σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Αυτή η πρώτη μου μεγάλη «αποτυχία» αποτέλεσε ένα ισχυρό μάθημα για μένα. Από τότε και μετά δεν έχω δει τίποτα ως αποτυχία. Τα πάντα είναι ευκαιρίες για εξέλιξη, για αλλαγή αρκεί αυτό να το νιώθουμε βαθιά στην καρδιά μας και να μην επιτρέπουμε το νου μας να μας παίζει παιχνίδια λογικής. Η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα πρέπει να είναι σημαίες μας σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Και πρέπει να μην φοβόμαστε να ρισκάρουμε μήπως και «αποτύχουμε». Γιατί έτσι χάνουμε το πραγματικό νόημα της ζωής.
Τα πάντα είναι θέμα οπτικής. Βρείτε το δικό σας Vantage Angle, βρείτε τη δική σας ιδανική οπτική γωνία στην οποία δεν θα έχει θέση η λέξη «αποτυχία» παρά μόνο η «δημιουργική δράση». Κάντε το reset! Η ζωή σας θα αλλάξει! Γιατί επιτυχία είναι να μένετε στο κέντρο σας ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σας και όχι ό,τι ορίζει η κοινωνία και οι παγιωμένες πεποιθήσεις.
Αγαπημένο μου σλόγκαν μετά την πρώτη μου μεγάλη «αποτυχία»; «Και ξανά προς τη δόξα τραβά!» Και μην ξεχνάτε! Η Φύση έχει την ικανότητα να αναγεννιέται! Το ίδιο και εμείς!!! Όλα γίνονται για κάποιο λόγο! Ανακαλύψτε τον!
Σχόλια