Back to the basics: Αποφασίστε εσείς πριν αποφασίσουν οι άλλοι για σας

Απόφαση. Η λέξη που μπορεί να κρύβει δύναμη, ρίσκο, άγχος, επιτυχία ή αποτυχία. Μια απλή λέξη που φαίνεται ότι βρίσκει δύσκολη εφαρμογή στην πράξη. Είναι η λέξη φετίχ αρκετών επιχειρηματιών και στελεχών. Είναι γεγονός ότι κάποιοι κολακεύονται και ψηλώνουν μερικούς πόντους όταν άλλοι τους αναφέρουν ή έστω υπονοήσουν ότι είναι decision makers. Βεβαίως, έχουμε και τους ναρκισσιστές που τους αρέσει να διατυμπανίζουν ότι «έπρεπε να πάρω δύσκολες αποφάσεις...», «δεν ήταν εύκολο για μένα, αλλά κάποιος έπρεπε να πάρει αποφάσεις προκειμένου να...». Να τους στήσουμε άγαλμα!

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι -και όχι λίγοι- «decision makers» αρέσκονται στο να μη παίρνουν αποφάσεις. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι οι οποίοι αποφασίζουν σήμερα, την άλλη μέρα κάνουν πίσω, την επόμενη τη διαμορφώνουν και την επόμενη πάλι την αναιρούν. Πρόκειται για το φόβο των επιπτώσεων που θα έχουν από μια λανθασμένη απόφαση και με ένα τέτοιο σκεπτικό, παίρνουν τη χειρότερη απόφαση που θα μπορούσαν να πάρουν: να μη κάνουν τίποτα.

Ο πιο γραφικός τύπος, όμως, από το lobby των «decision makers» είναι εκείνος που παίρνει αποφάσεις και στην πράξη εφαρμόζει κάτι άλλο ή έστω παραπλήσιο. Το αποτέλεσμα είναι ότι αποδιοργανώνει τη δουλειά των ανθρώπων του, καλλιεργεί κλίμα αστάθειας, αβεβαιότητας και μιας εκνευριστικής αναμονής που όλοι βιώνουν για το πότε το Άγιο Πνεύμα θα τον φωτίσει για να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται: να παίρνει αποφάσεις.

Ο τίτλος εργασίας δεν είναι αρκετός για να πιστοποιεί ότι κάποιος έχει την ικανότητα, το ταλέντο ή τη στοιχειώδη λογική να αποφασίζει. Η πραγματικότητα το έχει αποδείξει: όποιος δεν παίρνει αποφάσεις τότε κάποιοι άλλοι θα τις πάρουν αντί για αυτόν. Ίσως, οι ανταγωνιστές, ίσως οι προϊστάμενοι του, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Σε κάθε περίπτωση, ένας τέτοιος άνθρωπος θα είναι έρμαιο των όποιων καταστάσεων και συνθηκών και αντί να τις καθορίζει αυτός, θα είναι εκείνες που θα τον καθοδηγούν.