Από τα χρόνια κιόλας του Βυζαντίου, οι οικογένειες στο Σουφλί επεξεργάζονταν το κουκούλι του μεταξοσκώληκα και παρήγαγαν το πολυπόθητο μετάξι. Στις αρχές του 1900
πραγματοποιείται, για πρώτη φορά στην περιοχή, επαγγελματική νηματοποίηση. Μέχρι τότε, το νήμα του μεταξιού φτιάχνονταν αποκλειστικά σε σπίτια, όπου και υφαίνονταν. Παραδοσιακά δεν υπήρχε νοικοκυριό στο Σουφλί, που να μην ασχολούνταν με την εκτροφή μεταξοσκωλήκων.
Η Μεταξουργία Τσιακίρης ξεκίνησε, από τα τέλη του 1800, με τη μορφή οικοτεχνίας, όταν η προγιαγιά της οικογένειας έκτρεφε μεταξοσκώληκες, στη συνέχεια ύφαινε το μετάξι σε χειροκίνητους αργαλειούς και έπειτα το πουλούσε για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένειά της.
Το 1954 στήθηκε για πρώτη φορά η βιοτεχνία Γεωργίου Τσιακίρη, από τα δυο αδέλφια, τον Ευάγγελο και τον Ιωάννη Τσιακίρη. Η επιχείρηση αυτή ξεκίνησε με δυο χειροκίνητους αργαλειούς. Αργότερα, προστέθηκαν και μερικοί μηχανοκίνητοι και σιγά σιγά η παραγωγική διαδικασία άρχισε να εκσυγχρονίζεται.
Στις αρχές του 1970 η επιχείρηση Τσιακίρη γιγαντώνεται, καθώς στήνεται νέα μονάδα και ενισχύεται με μηχανοκίνητους αργαλειούς, αλλά και με τα απαραίτητα μηχανήματα για την παραγωγή μεταξωτού νήματος και υφάσματος.
Το 1981 ιδρύεται η Μεταξουργία Τσιακίρη Α.Ε., η οποία παραμένει με την ίδια επωνυμία μέχρι και σήμερα. Η Μεταξουργία Τσιακίρη Α.Ε. αποτελεί την πιο πλήρη, καθετοποιημένη μονάδα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και έχει περάσει στα χέρια της τέταρτης κατά σειράς γενιάς. "Εμείς έχουμε προβεί στην πειραματική εκτροφή του μεταξοσκώληκα, κυρίως για να καταλήξουμε στο ποιες ποικιλίες είναι οι πιο κατάλληλες και οι πιο παραγωγικές. Το κομμάτι στο οποίο ειδικευόμαστε κυρίως, είναι μετά την εκτροφή, στη νηματοποίηση, την ύφανση και την επεξεργασία των υφασμάτων", μας είπε ο κος Γιώργος Τσιακίρης.
Η Mεταξουργία Τσιακίρη Α.Ε. έχει επιδοτηθεί κατά καιρούς από διάφορα αναπτυξιακά προγράμματα, αλλά και προγράμματα Leader. To 1996-97 το ύψος της επένδυσης άγγιξε το 1 δις δραχμές, καθιστώντας την ως τη μεγαλύτερη επένδυση που έλαβε χώρα εκείνο τον καιρό στην επαρχία. Όπως επισήμανε ο κος Τσιακίρης "Τα μηχανήματα για την επεξεργασία του μεταξωτού υφάσματος, τη βαφή, το φινίρισμα και το τύπωμα, ήταν ιδιαίτερα ακριβά, αλλά είχαμε και τις κτιριακές εγκαταστάσεις που ήταν απαραίτητες για να στεγάσουμε αυτές τις μονάδες".
Το 2007 παράλληλα με τη Μεταξουργία Τσιακίρη Α.Ε. δημιουργείται και ο Οίκος Μεταξιού Τσιακίρη. "Ο Οίκος Μεταξιού Τσιακίρη επινοικιάζει τις εγκαταστάσεις από τη Μεταξουργία Τσιακίρη Α.Ε. και η παραγωγή γίνεται πλέον μέσω αυτού".
Ωστόσο, η πορεία της επιχείρησης μέχρι και σήμερα δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. "Υπήρξε μία μεγάλη χρονική περίοδος, κατά την οποία η παραγωγή μας ήταν πολύ περιορισμένη, εξαιτίας της μειωμένης εκτροφής κουκουλιών", τόνισε ο κος Τσιακίρης. Και συνέχισε λέγοντας "Ένα δεύτερο εμπόδιο που ήλθε να προστεθεί, από τα μέσα του 1990, ήταν η αθρόα εισαγωγή μεταξωτών από την Κίνα. Τα προϊόντα μας δεν είναι ανταγωνιστικά, λόγω υψηλού κόστους, σε σχέση με αυτά που έρχονται από τις ανατολικές χώρες, με αποτέλεσμα να χάσουμε ένα πολύ μεγάλο μερίδιο της αγοράς".
Όμως, ούτε η οικονομική κρίση δεν άφησε ανέπαφη την επιχείρηση. "Διατηρούσαμε ιδιόκτητα καταστήματα, λιανικής πώλησης, των προϊόντων μας, τα οποία ήταν και οι κύριοι χρηματοδότες της επιχείρησης. Τα καταστήματα αυτά βρίσκονταν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη και Σουφλί. Με την κρίση το πελατολόγιο μας συρρικνώθηκε με αποτέλεσμα να κρατήσουμε μόνο το κατάστημα της Αθήνας, της Κομοτηνής και του Σουφλίου. Ακόμα και ο αριθμός των εργαζομένων μας μειώθηκε σημαντικά. Φανταστείτε ότι στο παρελθόν απασχολούσαμε 45 άτομα σε δυο βάρδιες, ενώ τώρα οι εργαζόμενοί μας φτάνουν μόλις τους 20, εποχιακά. Επιπλέον, ενώ παλαιότερα ασχολούμασταν με το εργόχειρο, τα τελευταία δυο χρόνια έχουμε μπει και στον χώρο της μόδας, φτιάχνοντας αξεσουάρ, αλλά και ράβοντας μερικά ενδύματα".
Παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζονται κατά καιρούς, τα μεταξωτά Τσιακίρη παραμένουν διαχρονικά. "Η διαχρονικότητα της επιχείρησης οφείλετε στο ίδιο το προϊόν. To μετάξι θεωρείται ένα από τα πολύτιμα υλικά, για τον λόγο αυτό δεν χάνει την αξία του στο πέρασμα των χρόνων. Η τιμή του διαρκώς ανεβαίνει, καθιστώντας το πρώτο στις προτιμήσεις, όπως είναι τα προϊόντα υψηλής αξίας" πρόσθεσε ο κος Τσιακίρης.
Το να ασχοληθεί κάποιος με την παραγωγή του μεταξιού στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο. "Δεν υπάρχει η τεχνογνωσία, αλλά ούτε και σχετική βιβλιογραφία. Για να μάθει κάποιος την τέχνη του μεταξιού, πρέπει να του τη μεταλαμπαδεύσουν οι προηγούμενες γενιές ή θα πρέπει να πάρει τη γνώση από κάποιες εξειδικευμένες σχολές που υπάρχουν στο εξωτερικό."
Προκειμένου να διαφυλαχθεί η ιστορία του πολύτιμου αυτού προϊόντος, πριν από 7 χρόνια η οικογένεια Τσιακίρη ίδρυσε το μουσείο μεταξιού "Τσιακίρης", το οποίο αποτελεί ένα ζωντανό θεματικό μουσείο παραγωγής και επεξεργασίας μεταξιού. "Είναι μία προσπάθεια που έγινε για να στεγάσουμε το υλικό το οποίο είχε μαζέψει η εταιρεία, αλλά και για να γνωρίσουν την ιστορία του μεταξιού και οι επόμενες γενιές".
Τα μεταξωτά Τσιακίρη τα συναντά κανείς σε διάφορα μέρη της Ελλάδα. "Τα περισσότερα από τα προϊόντα, τα οποία παράγουμε τα δίνουμε σε βιοτεχνίες μόδας. Επίσης, προμηθεύουμε με αξεσουάρ τα εκθετήρια των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων σε όλη την Ελλάδα. Το τελευταίο διάστημα έχουμε κάνει και ορισμένες κινήσεις,
προκειμένου να προσεγγίσουμε και καταστήματα σε τουριστικές περιοχές. Επιπρόσθετα, στοχεύουμε και στη ραφή ρούχων μέσο της βιομηχανίας της μόδας. Στο εξωτερικό δίνουμε στην Κύπρο και τη Βουλγαρία.".
Ο κος Τσιακίρης θέλησε να μας μιλήσει και για τα άμεσα επιχειρηματικά του σχέδια "Εδώ και ένα χρόνο έχουν γίνει συστρατευμένες και σημαντικές κινήσεις από διάφορους φορείς σε ό,τι αφορά στο μετάξι. Όλοι μαζί στοχεύουμε να αναγεννήσουμε το μετάξι στην περιοχή. Η διαδικασία εκτροφής του μεταξοσκώληκα έχει μπει στο νέο ΕΣΠΑ και έχει εγκριθεί, για την επόμενη 3ετία, ένα ποσό της τάξεως των 8 εκατ. ευρώ. Ενώ, έχουν γίνει και νέα προγράμματα, προκειμένου ασχοληθούν νέοι αγρότες με την καλλιέργεια της μουριάς, έτσι ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί περισσότερο η εκτροφή του μεταξοσκώληκα και κατ' επέκταση η παραγωγή του μεταξιού".
Σχόλια