Πριν την καραντίνα άκουγες πολύ κόσμο - συμπεριλαμβανομένου και εμού - να λέει τη φράση «δεν προλαβαίνω». Μια φράση που υποδήλωνε μια μαζοχιστική διάθεση αυτοπροβολής ενδεδυμένη με το περιτύλιγμα της εργατικότητας. «Δεν προλαβαίνω» ακουγόταν ως παράπονο στους φίλους, στην οικογένεια για την έλλειψη χρόνου επικοινωνίας ή συνάντησης, ενώ στους δορυφόρους της ζωής μας γινόταν μια φράση κομπορρημοσύνης «δεν προλαβαίνω» σήμαινε, «είμαι σημαντικός», «είμαι ικανός και έχω αναλάβει πολλά». «αξίζω» ή και το πιο απλό «έχω δουλειά».
Ο χρόνος «αλλιώς»
Πίσω από αυτή την έλλειψη χρόνου φαινόταν όλη η ικανότητα και η επιτυχία, αφού το αντίθετό της (το περίσσευμα του ελεύθερου χρόνου) θα σήμαινε ανεργία ή τεμπελιά. Τώρα όμως αντιλαμβάνομαι τον χρόνο αλλιώς. Οι 24 ώρες δεν άλλαξαν. Οι δείκτες μετακινούνται το ίδιο. Ξαφνικά όμως βρισκόμαστε με ένα περίσσευμα χρόνου το οποίο δεν ξέρουμε πώς να πρωτοδιαχειριστούμε. Ξαφνικά βρισκόμαστε να αντιλαμβανόμαστε το «χρόνο αλλιώς». Οι δυο ώρες οδήγησης και εγκλωβισμού στην κίνηση, ξαφνικά γίνονται δύο ώρες εξτρά ελευθερίας που ανήκουν σε εμάς. Πώς διαχειριζόμαστε ξαφνικά αυτή την ελευθερία;
Δημιουργικότητα – Εφευρετικότητα: σημειώσατε Χ
Όταν ο Ισαάκ Νεύτωνας αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge εξαιτίας της εξάπλωσης της πανώλης, στο διάστημα της ανάπαυλας, δίχως περισπάσεις από τον κοινωνικό περίγυρο ή από τις εργασίες του πανεπιστημίου του, ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας, πάνω στον οποίο η επιστημονική κοινότητα βασίστηκε για περαιτέρω ανακαλύψεις.
Μεταβαίνοντας στην καραντίνα του σήμερα, γίνομαι φορέας νέων ιδεών, προτάσεων τόσο σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο. Εκτός αυτού γίνομαι και εφευρετική καθώς «ανάγκα τέχνας κατεργάζεται». Βγαίνοντας από το comfort zone μας αναγκαζόμαστε να γίνουμε πιο εφευρετικοί και να δίνουμε λύσεις σε προβλήματα όπως «πώς μπορείς να κατασκευάσεις κάτι στο σπίτι σου, με μόνα εργαλεία και εξαρτήματα ό,τι υπάρχει ήδη μέσα σε αυτό»;
Αναβλητικότητα: αυτός ο άγνωστος
Black and Decker αφημένα για «όταν θα έχω χρόνο το θα φτιάξω». Πινέλα και μπογιές καταχωνιασμένα γιατί «γυρνάω κουρασμένη και δεν προλαβαίνω/δεν έχω ενέργεια κλπ». Κάποιες φορές το μάτι μας πέφτει σε μια γωνία του σπιτιού και σκεφτόμαστε «αυτό θα ήταν πιο ωραίο έτσι». Και μετά αυτή την ιδέα την καταπίνει ο χρόνος, σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του και μαζεύεται στο πίσω μέρος του μυαλού, σαν μια λίστα από οικιακά απωθημένα, τα οποία δεν είχαν ποτέ το χρόνο και το χώρο τους να εκδηλωθούν. Τώρα όμως ήρθε η σειρά τους να βγουν στην επιφάνεια και να λάμψουν. Μια τέτοια λίστα κατέγραψα λοιπόν και εγώ και κάθε μέρα κάνω από κάτι. Βάφω ένα έπιπλο, τακτοποιώ ντουλάπια με ιδέες από Netflix και διαδίκτυο (in Mary Kondo we trust) κάνοντας πιο λειτουργική την καθημερινότητά μου, ανακαλύπτω νέες συνταγές μαγειρικής (και voila!) τις εφαρμόζω.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα των σχέσεων (ανήκει πλέον στο παρελθόν)
Πείτε μου όχι, πείτε μου: Πόσο νόημα έχει τώρα μια κουβέντα που μπορεί να σας είχε πει ένα συνάδελφος στη δουλειά - και τη σκεφτόσασταν καιρό μετά; Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε γείτονα σε μπαλκόνι και χαρήκατε (νομίζατε ότι τα κτήρια γύρω σας ήταν άδεια και ακατοίκητα) και αν δεν υπήρχε έλλειψη parking θα ήσασταν σίγουροι ότι τα απέναντι κτήρια θα ήταν απλά σκηνικό από ταινία (του Τρούμαν show πιθανότατα;). Αυτό το σενάριο βέβαια ανήκει στους τυχερούς που έχουν ήσυχους γείτονες. Αλλά και τα ανήσυχα πνεύματα των γειτόνων (ερασιτέχνες μουσικοί, τεχνίτες και νοικοκύρηδες με τη σκούπα στη διαπασών) λειτουργούν ανακουφιστικά στην ησυχία των ημερών. Είναι ησυχαστικό να νιώθεις ότι έχεις ανθρώπους γύρω σου (ακόμη και φασαριόζους).
Με τους φίλους πλέον έχουμε άπλετο χρόνο για «καφέ». Χρησιμοποιώντας τις χάρες της τεχνολογίας, επιτέλους τα προγράμματα όλων συγχρονίζονται, αποστάσεις μηδενίζονται και πλέον μιλάμε και βλέπουμε τους φίλους μας.
Με την οικογένεια, ποτέ δεν μιλούσαμε τόσο συχνά όσο τώρα. Ποτέ το «τι κάνεις/ετε» δεν είχε τόση πραγματική έγνοια όση έχει τώρα. Και η ιδέα της αγκαλιάς που θα ακολουθήσει μετά, όταν όλα αυτά τελειώσουν, αποτελεί μια όαση τρυφερότητας - ακόμα και για τους λιγότερο αγκαλίτσες της υπόθεσης.
Με το έτερον ήμισυ, απολαμβάνεις την ουσιαστική επικοινωνία που η έλλειψη χρόνου και διαφορετικών ωραρίων σου στερούσε. Εκτός από την επικοινωνία, η καραντίνα αποτελεί την εξαιρετική ευκαιρία για την επίτευξη της ισότητας για τις εργασίες του σπιτιού. Τα δύο φύλα πλέον περνούν ισόποσο χρόνο μέσα στο ίδιο σπίτι, άρα οι δουλειές κατανέμονται πλέον ισότιμα. Το προσωπείο της αντρικής και γυναικείας δουλειάς φεύγει και η ισότητα έχει έρθει για να μείνει.
Φυσικά, υπάρχει και το ενδεχόμενο να βγουν στην επιφάνεια συγκρούσεις, οι οποίες καλύπτονταν επιφανειακά από άλλα θέματα. Σε αυτό το πλαίσιο είναι καλό να αντιμετωπιστούν -καθώς τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό για πάντα- και να συζητηθούν.
Τηλε- εργασία και τηλεχαρά
Η τηλεεργασία σταμάτησε να είναι πλέον ταμπού και εξαίρεση. Σε πολλές - πολυεθνικές - κατά κύριο λόγο εταιρείες η τηλε-εργασία ή το work from home, προϋπήρχε της καραντίνας. Σε άλλες όχι. Σε κάποιες υπήρχε μεν αλλά με μια δόση καχυποψίας «δηλαδή τι θα δουλέψεις από το σπίτι;», «τι θα παραδόσεις;». Με το #μένουμεσπίτι η καχυποψία - θέλοντας και μη - καταργείται, δίνοντας τη θέση της στο αποτέλεσμα. Αν είσαι παραγωγικός αυτό φαίνεται. Αν όχι αυτό επίσης φαίνεται, χωρίς να εξαρτάται από αυτό η υποχρεωτική φυσική παρουσία σε ένα γραφείο. Γιατί ως γνωστόν κάποιος μπορεί να «φαίνεται» εργατικός, τρέχοντας ασθμαίνοντας σε διαδρόμους, αναλύοντας ακόμη και τις μικρότερες υποεργασίες ενός project, αλλά να μην είναι. Οπότε η τηλεργασία έρχεται να δικαιώσει τους εργατικούς / παραγωγικούς ανθρώπους ενισχύοντας την εμπιστοσύνη - όχι στον άνθρωπο - αλλά στο αποτέλεσμα που φέρει εις πέρας.
Αναπνέω καθαρό αέρα
Στα κανάλια της Βενετίας εμφανίστηκαν δελφίνια, πάπιες και κύκνοι, η Κίνα έχει καθαρό ουρανό και στην Αττική πλέον δεν βλέπουμε νέφος. Αυτό δημιουργεί το ερώτημα, τι μπορούμε να κάνουμε για να το διατηρήσουμε αυτό; Από ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση και χρήση συσκευασιών με λιγότερο πλαστικό έως περιορισμό των μετακινήσεων στις απολύτως απαραίτητες, στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ωραίες ιδέες. Προσωπικά ήδη νιώθω ότι ανασαίνω καλύτερη ποιότητα αέρα. Να είμαι η μόνη άραγε;
Είναι το μυαλό, κάτι το μαγικό
Σε blacklist μπαίνουν οι λέξεις Καραντίνα, Αυτοπεριορισμός, Εγκλωβισμός και σε white list μπαίνουν οι λέξεις και φράσεις μένουμε σπίτι, cocooning, άραγμα, χαλάρωση, ενδοσκόπηση, παραγωγικότητα. Το μυαλό είναι λίγο ύπουλος μυς για να είμαστε ειλικρινείς ή κάτι μαγικό αν θέλετε προς χάρη ευφημισμού. Ό,τι λέξη χρησιμοποιείς, την κάνεις εικόνα. Αν λοιπόν μιλάς ή σκέφτεσαι λέξεις όπως φυλακή / αυτοπεριορισμός κλπ, τότε ο εγκέφαλος σου δημιουργεί αυτές τις δυσάρεστες εικόνες και ως φυσικό επακόλουθο έρχεται το αίσθημα του αποκλεισμού. Στον αντίποδα, χρησιμοποίησε αυτή τη κατάσταση προς όφελος σου. Τι ήθελες να κάνεις σπίτι και δεν είχες το χρόνο; Εστίασε στις ευκαιρίες, αυτά που κερδίζεις και όχι αυτά που χάνεις. Και θα βγεις κερδισμένος! Η ψυχική σου υγεία και εσύ!
Quo vantis domina?
Στις γρήγορες ταχύτητες που ζούμε, σπανίως θέτουμε το ερώτημα στον εαυτό μας, ποιος είμαι; Τι κάνω στη ζωή μου; Τι με ευχαριστεί; Βρίσκομαι στο σωστό δρόμο (λιγότερο ή περισσότερο ταξιδεμένο) ή όχι; Και τι μπορώ να κάνω για να βρεθώ σε αυτόν; Αυτές οι μέρες είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να θέσουμε αυτά τα ερωτήματα στον εαυτό μας και να οραματιστούμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Προσέχω περισσότερο το εαυτό μου (και τους άλλους)
Σκέψου: αν ο εαυτός σου ήταν ένα 5χρονο παιδί, θα του συμπεριφερόσουν όπως τώρα; Παραδείγματος χάριν θα το άφηνες νηστικό για ώρες (γιατί δεν προλαβαίνεις να φροντίσεις να τρώει τακτικά) ή θα του έδινες junk food; Θα το έβριζες ως ανίκανο ή χαζό με κάθε σφάλμα; Θα του θύμωνες με κάθε στραβοτιμονιά; Θα το άφηνες για ώρες να ασχολείται με κάτι ανθυγιεινό; Αμφίβολο. Έτσι λοιπόν δες τον εαυτό σου. Μόρφωσε τον με βιβλία, αγάπησε λίγο τις στραβοτιμονιές και δώσε μια μεγάλη αγκαλιά, μη τον κατηγορείς συνέχεια -υπάρχουν και ελαφρυντικά μέσα σε όλα. Κάνε μια καλή αυτοκριτική φυσικά, ενίσχυσε τα προτερήματά, προσπάθησε να αμβλύνεις τις γωνίες στα αρνητικά σου, δείξε λίγη αγάπη και φροντίδα με ένα καλό γεύμα, μια έντονη γυμναστική, μια εικονική ξενάγηση σε ένα από τα μουσεία του κόσμου…
Ευκαιρία για restart
Κάθε φορά που κολλάει ο υπολογιστής μας, οι τεχνικοί μας ρωτούν: δοκίμασες επανεκκίνηση; Έτσι και τώρα που τα πράγματα φαίνονται «κολλημένα» δοκίμασε επανεκκίνηση. Κάνε μια λίστα από πράγματα που ανέβαλλες καιρό, σήκω από τον καναπέ, άσε το κινητό σου για λίγο και ανάλαβε δράση. Και θα δεις μέρα με τη μέρα να δημιουργείται η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Σχόλια