Σε ένα κεντρικό δρόμο στο Παγκράτι δίπλα, σε ένα ψιλικατζίδικο βρίσκεται το οργανοποιείο του κου Κώστα Τσόπελα. Φτάσαμε απ' έξω ανυποψίαστοι για το τι θα συναντούσαμε μέσα, καθώς εξωτερικά τίποτα δεν μαρτυρούσε το ξεχωριστό αυτό εργαστήρι. Με την είσοδό μας η μυρωδιά από το ξύλο και τα πριονίδια δεξιά και αριστερά μας έβαλαν αμέσως στο κλίμα, αλλά και στην μαγεία του ιδιαίτερου αυτού χώρου.
Κιθάρες, μπουζούκια, τζουράδες, λαούτα κρέμονταν στον τοίχο περιμένοντας καρτερικά αυτόν τον μουσικό που θα τα επιλέξει για να τους δώσει ζωή με το ταλέντο του. Εκεί μας περίμενε ο κος Τσόπελας για να μας ξεναγήσει στο καλλιτεχνικό του καταφύγιο το οποίο και διατηρεί από το 2002.
Η ενασχόλησή του με την κατασκευή μουσικών οργάνων προέκυψε εντελώς ξαφνικά.
"Είχα τελειώσει την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και εργαζόμουν ως καθηγητής εικαστικών. Παράλληλα, έπαιζα μπουζούκι σε ένα μαγαζί, όταν χρειάστηκα ένα τζουρά. Ήθελα λοιπόν, κάτι ιδιαίτερο και δεν μπορούσα να το βρω. Είχα τότε ένα φίλο οργανοποιό που είχε εργαστήριο και αποφάσισα να τον φτιάξω μόνος μου. Έτσι κόλλησα το μικρόβιο της κατασκευής μουσικών οργάνων", μας είπε.
Ιδιαίτερες δυσκολίες δεν συνάντησε στην προσπάθειά του να ανοίξει το δικό του οργανοποιείο, καθώς εξασφάλισε επιδότηση μέσω του ΟΑΕΔ. "Τώρα περιμένω να δω μήπως βγει κάποια επιδότηση μέσω των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, για το είδος εργασίας που κάνω εγώ", πρόσθεσε.
Η δουλειά ή αλλιώς η τέχνη της οργανοποιίας είναι δύσκολη και επίπονη, καθώς απαιτείται ένας μήνας περίπου για την ολοκλήρωση της κατασκευής ενός μουσικού οργάνου, ωστόσο το αποτέλεσμα αποζημιώνει τον δημιουργό. Συγκεκριμένα, δήλωσε "Δημιουργείς από το τίποτα. Παίρνεις ένα κομμάτι ξύλο και φτιάχνεις ένα μουσικό όργανο. Έχει μία μαγεία όλο αυτό. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν βλέπω δικά μου μουσικά όργανα να παίζονται σε ηχογραφήσεις και σε μουσικές σκηνές".
Λαικές, ακουστικές, τετράχωρδες, κλασικές κιθάρες, τζουράδες, μπαγλαμάδες και λαούτα είναι τα μουσικά όργανα που κατασκευάζει έπειτα από παραγγελία. "Έχω δύο, τρία όργανα στο εργαστήρι για να δει τη δουλειά μου όποιος ενδιαφέρεται, όμως συνήθως δουλεύω με παραγγελίες. Έχω δώσει και σε μαγαζί, αλλά δεν το προτιμώ" τόνισε ο κος Τσόπελος. Και συνέχισε λέγοντας "Το μουσικό όργανο με τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι το μπουζούκι. Ωστόσο, η λεγόμενη λαική κιθάρα σημειώνει σημαντική άνοδο στις πωλήσεις. Για τον λόγο αυτό θέλω να επιδιώξω να προωθήσω τον συγκεκριμένο τύπο και σε κάποιες χώρες του εξωτερικού όπως είναι η Ισπανία και η Γερμανία, καθώς δεν κατασκευάζεται σε άλλη χώρα πλέον".
Όπως είναι γνωστό σε όλα τα προϊόντα υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς την ποιότητά τους, το ίδιο συμβαίνει και με τα μουσικά όργανα. "Υπάρχουν κατασκευαστές που παράγουν όργανα φασόν. Εκεί, αντιλαμβανόμαστε ότι η ποιότητα δεν είναι αυτή που θα έχει ένα όργανο που φτιάχνεται στο χέρι. Εγώ ξεκινάω από μία ποιότητα και πάνω. Δεν κατασκευάζω ούτε καν μαθητικά όργανα που θα τα πάρει κάποιος για να ξεκινήσει να μάθει. Στις μέρες μας μπορεί να βρει κανείς πολύ φθηνές κιθάρες κινεζικής προέλευσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδιες με τις χειροποίητες. Οι χειροποίητες έχουν πολύ κόπο από πίσω", επισήμανε.
Οι τιμές των μουσικών οργάνων ποικίλουν ανάλογα με τα υλικά κατασκευής και τον χρόνο εργασίας που απαιτείται για το καθένα. Τα ξύλα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Επίσης, οι τιμές τους μεταβάλλονται συνεχώς, καθώς είναι χρηματιστηριακές και επηρεάζονται από την προσφορά και τη ζήτηση. Στο εργαστήρι του κου Τσόπελα μπορεί κάποιος να βρει μουσικά όργανα από 800 ευρώ μέχρι και 4000 ευρώ, καθώς τα διακοσμητικά ανεβάζουν πολύ την τιμή. Συγκεκριμένα, τα όστρακα που χρησιμοποιούνται στα μπουζούκια φτάνουν και τα 800 ευρώ το κιλό.
Τα μουσικά όργανα που κατασκευάζει έχουν εγγύηση εφόρου ζωής, για αυτό και αναλαμβάνει και την συντήρησή τους. Μία εντελώς διαφορετική διαδικασία από την κατασκευή τους, όπως μας εξήγησε.
Η μεγάλη αγωνία του κου Τσόπελα έγκειται στο κατά πόσο θα συνεχιστεί η τέχνη του οργανοποιού από τις επόμενες γενιές. "Σήμερα υπάρχουν και άλλοι οργανοποιοί, αλλά είναι πολύ δύσκολο να ανοίξει ένας νέος οργανοποιείο. Καταρχήν πρέπει να μάθει την τέχνη και αυτό δεν είναι εύκολο. Έρχονται σε εμένα μαθητές και μου ζητούν να τους διδάξω, αλλά μου είναι εξαιρετικά δύσκολο. Στο παρελθόν το προσπάθησα. Όμως, όταν φτιάχνεις ένα μουσικό όργανο απαιτείται πολύ μεγάλη συγκέντρωση και δεν μπορείς να έχεις δίπλα σου ένα μαθητή και να του δείχνεις παράλληλα. Έχω σκεφτεί στο άμεσο μέλλον να αφιερώσω δυο μέρες τη βδομάδα, που θα έρχονται οι μαθητές και θα τους διδάσκω. Κάποιοι άλλοι το κάνουν αυτό ήδη. Η αλήθεια είναι όμως ότι έτσι δεν μπορεί κάποιος να μάθει. Παίρνει μόνο μία μυρωδιά για το τι γίνεται. Είναι δουλειά που απαιτεί πολύ χρόνο για να τη μάθεις".
Σχόλια