Αποδομώντας το επιχειρηματικό ξεκίνημα: Ποια ομάδα; Το άτομο είναι τα πάντα

Ο επιχειρηματίας είναι ηγέτης, όχι ακόλουθος. Θέλει να ηγείται και να ξεχωρίζει, όχι να ταιριάζει. Ο ψυχαναγκασμός της «ομάδας» στην σύγχρονη επιχειρηματική αφήγηση ξεκινάει από την παιδική χαρά των startups όπου η νέα επιχείρηση μοιάζει περισσότερο με κολεκτίβα «ομάδας ιδρυτών που μοιράζονται το ίδιο όραμα» υπό την επίβλεψη των ενηλίκων in the room. Τι χαριτωμένο...

Στην πραγματικότητα, το να φτιάξεις ομάδα συνεργατών για να ξεκινήσεις μια μικρή επιχείρηση είναι χρονοβόρο, ψυχοφθόρο και τις περισσότερες φορές εντελώς αχρείαστο. Οι άνθρωποι δεν τα βρίσκουν εύκολα μεταξύ τους, ούτε αποδέχονται ευθύνες ανέξοδα, ούτε εναρμονίζουν τις λειτουργίες τους ομαλά, ούτε διαχειρίζονται τις αποτυχίες τόσο άνετα. Απαιτεί προσπάθεια να πείσεις άλλους που δεν βλέπουν το ίδιο με σένα, περιέχει συγκρούσεις με ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν την ίδια βάση δεδομένων με σένα, πρέπει να ανεχθείς την άποψη καθενός και να θυσιάσεις ένα κομμάτι σου για να χωρέσουν κι άλλοι.

Οι ομάδες πίσω από το «κοινό όραμα» κρύβουν φόβο και ανικανότητα να δράσεις μόνος σου, πίσω από «κοινές αποφάσεις» κρύβουν αποποίηση ευθύνης και πίσω από ατελείωτα meetings με άχρηστες παρουσιάσεις κρύβουν τον ναρκισσισμό της αυτό-σημαντικότητας. Η ομάδα διαλύει το single focus σε άπειρα κομμάτια, θολώνει το «ποιος φταίει» και στερεί τον επιχειρηματικό άνθρωπο από το να φάει τα μούτρα του και να μάθει από τα δικά του λάθη. Όλο αυτό το πράγμα είναι από άχρηστο έως επικίνδυνο και η νέα/μικρή επιχείρηση θα έχει καλύτερη τύχη εάν κάνει ένα απλούστερο σχεδιασμό με λιγότερα προαπαιτούμενα και ελάχιστη ανάγκη για εξωτερικές φωνές γύρω από το project της.

Το κλειδί της επιτυχίας είναι ο high performing individual, όχι η ομάδα

Επαγγελματίας υψηλής απόδοσης! Αυτός είναι ο ανθρωπότυπος του επιχειρηματικού ανθρώπου. Αυτός που υπερβαίνει κάθε εμπόδιο, υπερ-αποδίδει, απλοποιεί, αντέχει, επιμένει, πετυχαίνει! Πάνω σ’ αυτόν εξοστρακίζεται κάθε σαχλαμάρα για ισότητα, συναίνεση, κοινό όραμα. Ο high performer είναι ο απόλυτος χάρακας, η ικανότητα προσωποποιημένη. Είναι ευέλικτος επειδή είναι αυτάρκης. Είναι αυτόνομος επειδή οι αποφάσεις του δεν χρειάζονται γνώμες άλλων. Είναι leader επειδή δεν έχει ανάγκη να «μοιραστεί» τις ευθύνες του. Είναι αξιόπιστος επειδή πληρώνει τα λάθη του και σιχαίνεται την αποτυχία!

Άνθρωπος που έχει μάθει να αποδίδει σε υψηλά επίπεδα δεν ξεγελιέται από παραμύθια για «κοινό όραμα», brainstorming sessions, overworking co-founders, τυχαίους που κάποτε δάνεισαν τον κουμπάρο τους και τώρα ποζάρουν για business angels και μέντορες. Όποτε βρεθεί μέλος ομάδας, γνωρίζει πολύ καλά εάν οι άλλοι είναι ισάξιοι ή όχι, γιατί η αξία αναγνωρίζει την αξία όπου την βλέπει. Αυτό που φαίνεται σαν high functioning teamwork είναι απλά άνθρωποι σε υψηλά επίπεδα ικανότητας που ακολουθούν τον ίδιο κώδικα εργασίας και δεν χρειάζεται να τους μικρομανατζάρεις. Ο high performer λύνει προβλήματα και φέρνει αποτελέσματα με ελάχιστους πόρους και παρέμβαση από τρίτους. Είναι άνθρωπος που τον θες δίπλα σου με κάθε τρόπο. Και θα σε βρει από μόνος του αν εσύ του μοιάζεις.

Η νέα/μικρή επιχείρηση ήταν και παραμένει ένα one man show βασισμένο στην προσωπική ικανότητα του ιδρυτή να δει την ευκαιρία και να πάει στην αγορά, εργαζόμενος μόνος του, σε αντίξοες συνθήκες, αδιαφορώντας για τους αντιδρώντες και επιμένοντας εκεί που δεν φαίνεται ακόμα το φως. Από τον Ford, τον Disney τον Croc και την Channel, μέχρι την GoPro, την SPANX, την Under Armor, και από την Barbie και το Play Doh μέχρι το Sony Walkman και το Playstation, όλες αυτές οι business βασίστηκαν σε έναν άνθρωπο και την ικανότητά του να βλέπει αξία εκεί που άλλος δεν έβλεπε τίποτα. Ολόκληρη Amazon έγινε market leader επειδή τα πρώτα χρόνια ο Bezos πήγαινε κόντρα στην κερδοφορία και το βραχυπρόθεσμο συμφέρον των μετόχων του. Εκείνο λοιπόν που είναι ζωτικής σημασίας είναι η ατομική επιχειρηματική ικανότητα και η προσωπική αντοχή στις αντιξοότητες και το ρίσκο. Όχι η προσαρμοστικότητα σε ομάδες! Αυτό είναι χαρακτηριστικό υπαλλήλων και ακολούθων, όχι επιχειρηματιών και ηγετών.

«I’m going to give you some advice that might be hard to take. That advice is work alone! Not on a committee. Not on a team.» – Steve Wozniak

Αν ξεκινάς μια νέα επιχείρηση μην κάνεις ομάδα, δεν την χρειάζεσαι. Είναι απλά μια ανασφάλεια μασκαρεμένη σαν φρονιμάδα. Μην προσπαθείς να πείσεις άλλους, δεν δουλεύει. Αν πετύχεις θα σε έχουν πιστέψει επειδή πέτυχες. Αν αποτύχεις θα φύγουν από δίπλα σου τρέχοντας, ξεχνώντας όσα είπες. Οπότε μάθε να πετυχαίνεις! Μάθε να κάνεις τέλεια αυτό που κάνεις καλά. Μελέτησε βαθιά, απομονώσου από τις απόψεις των άλλων, βάλε ηθελημένα τον εαυτό σου σε στρες, γίνε πιο σκληρόπετσος, πιο ευρηματικός. Μην ζητάς βοήθεια με το παραμικρό, λύσε προβλήματα μόνος σου, χωρίς μέσα, χωρίς λεφτά, χωρίς παρέα!

Μόνο έτσι χτίζονται ικανότητες και γίνεσαι high performing individual. Και τότε θα σε πλησιάζουν άλλοι για να σε πείσουν να δουλέψεις μαζί τους. Μην περιμένεις οδηγίες, δείξε ότι ξέρεις τι πρέπει να γίνει και πως, ότι το έχεις ξανακάνει, ότι σε χρειάζονται περισσότερο από ότι εσύ αυτούς, ότι τον δρόμο αυτό τον μοιράζεσαι μόνο με άλλους σαν εσένα! Άξιους, ικανούς, με υψηλή παραγωγικότητα, με κοινή ματιά, χωρίς ανάγκη να πεισθούν. Όλο το επιχειρείν του 20ου αιώνα είναι βασισμένο σ’ αυτόν τον ανθρωπότυπο. And guess what: ακόμα κι οι επενδυτές αυτόν ακριβώς τον τύπο ψάχνουν να βρουν εκεί που επενδύουν τα λεφτά τους.