Καλησπέρα σε όλους και πάλι! Έχοντας παγώσει τα άρθρα μου εδώ και τρεις μήνες προσπαθώντας να αφουγκραστώ τις ανάγκες και να ακούσω τις συζητήσεις και τις δραστηριότητες της νέας επιχειρηματικής κοινότητας, επανήλθα από την άβυσσο... για μια ανάσα στην στεριά!
Εξερευνώντας το βυθό, συνάντησα σπάνια κοράλλια που ανατροφοδοτούν τη ζωή, αγέλες ψαριών που κινιόντουσαν μαζί αναπτύσσοντας τις σκέψεις τους, καρχαρίες που απλά λαίμαργα αναζητούν φρέσκια τροφή, και γοργόνες που ξεγελούν με την επιφανειακή τους αθωότητα και την ελκυστικότητα τους και υπόσχονται πως οι αγέλες ψαριών θα οδηγηθούν σε όλα τα εγχώρια και ξένα νερά.
Ως εξερευνητής αυτού του βυθού, έχοντας κολυμπήσει σε εγχώρια και ξένα νερά... αφήνοντας το ρεύμα να με καθοδηγήσει, έχω καταλήξει... πουθενά! Επιπλέω, κολυμπώ, εξερευνώ, σημειώνω... και καταλήγω πως δεν χαρτογραφείτε ο βυθός της επιχειρηματικότητας.
...Η νέα επιχειρηματική κοινότητα σε αυτό το στάδιο (ανάπτυξης) είναι μία άβυσσος...
Περιπλανιέμαι παντού, και εκεί που νομίζω πως βρίσκω ένα ρυθμό στο ρεύμα οι φουρτούνες με πετάνε εντελώς αλλού. Από που ξεκινάει η κοινότητα και που τελειώνει; Πού πρέπει να απευθυνθώ όταν έχω απλά μια σκέψη που μοιάζει με επιχειρηματική ιδέα; Πού απευθύνομαι όταν η ιδέα έχει πάρει μορφή; Πού απευθύνομαι για να ωριμάσει η ιδέα;
Ξαφνικά, γίναμε όλοι νέοι επιχειρηματίες έχοντας άπλα μια ιδέα; Εάν όλοι είμαστε ξαφνικά νέοι επιχειρηματίες, τότε στην ουσία, κανένας δεν είναι. Έχετε δει το έργο The Incredibles; Η ιστορία εξελίξετε, όταν ένας υπερήρωας ανακαλύπτει το σχέδιο ενός τεχνητού υπερήρωα να κάνει όλους τους ανθρώπους υπερήρωες, «όλοι μπορούν να γίνουν super, και όταν όλοι είναι super, τoτε κανένας δεν θα είναι» (everyone can be super, and when everyone is super, no one will be).
Έτσι νιώθω πως συμβαίνει και με την επιχειρηματικότητα. Δεν μπορούμε όλοι να γίνουμε ξαφνικά επιχειρηματίες και να φορέσουμε το καπέλο του επιχειρηματία. Δεν σημαίνει πως έχοντας μια ιδέα από τη μια μέρα στην άλλη θα γίνει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που θα μας κάνει εκατομμυριούχους. Ούτε πρέπει να ζούμε με τη ψευδαίσθηση πως η επιχειρηματικότητα είναι μια επαγγελματική διέξοδος για όλους (one size fits all). Το γεγονός ότι έχουμε όντως ιδέες που προχωρήσαμε είναι απλά μια ένδειξη του πόσο επιχειρηματικές (entrepreneurial) είναι οι σκέψεις, γνώσεις και δεξιότητες μας και όχι ποσό επιχειρηματίες είμαστε. Δηλαδή ο τρόπος που συνεργαζόμαστε, επικοινωνούμε και δουλεύουμε με τους άλλους και με την ίδια μας ιδέα!
Έχοντας ζήσει τον αγώνα των startup από την ιδέα στην πράξη, δεν είναι τόσο εύκολο όσο νόμιζα. Ειδικά όσον αναφορά την ανάπτυξη της ιδέας και την υλοποίηση της ώστε να εξελιχθεί σε ένα προϊόν ή υπηρεσία που έχει αξία για την εγχώρια και παγκόσμια αγορά. Κατάλαβα πως δεν με κάνει νέα επιχειρηματία απλά μια σκέψη που έχει την πιθανότητα να είναι και επιχειρηματική ιδέα. Εκφράζοντας μια ιδέα δε σημαίνει πως είμαι έτοιμη να βγω στην αγορά. Αποτυπώνοντας μια περιγραφή της ιδέας μου ...που έχω ψιλο-παρουσιάσει σε άλλους ή σε εκδηλώσεις δε σημαίνει πως είμαι έτοιμη για το "silicon valley" και κάθε "valley".
Όποτε τι κάνω; Ακόμα δεν κάνω τίποτα!
Αναποδογυρίζω τα πάντα... βγάζω το καπέλο του «επιχειρηματία» και προχωρώ την ιδέα μου... με σκληρή δουλεία, αγώνα, αυτοκριτική, δια βίου μάθηση, ρίσκο, θυσίες, ομαδικότητα, ευελιξία και διαχείριση του μεσογειακού μου ταμπεραμέντο (!)
Μαθαίνω να εντοπίζω κοινότητες που μου ταιριάζουν (τα σπάνια κοράλλια που ανατροφοδοτούν ιδέες). Μαθαίνω να μην επηρεάζομαι από τεχνητούς υπερήρωες, (καρχαρίες που απλά ψάχνουν φρέσκια τροφή). Μαθαίνω να οδηγώ την ιδέα μου σε μια μορφή προϊόντος ή υπηρεσίας στην πράξη (παρά να ελκύομαι από γοργόνες). Μαθαίνω να είμαι ηγέτης του εαυτού μου και σωστός απέναντι σε άλλους, στην ομάδα μου, που με στηρίζει και πιστεύει στην ιδέα μου (τα άλλα ψάρια που κινούνται δίπλα μου μέσω της αγέλης μου). Μαθαίνω να δέχομαι την κρητική, την αλλαγή ομάδας, την αλλαγή ιδέας και την αλλαγή στο ποιος θα πάει την ιδέα μου μπροστά, στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης. Εξάλλου, όλοι έχουμε ακούσει τι λέει η επενδυτική κοινότητα... «επενδύουμε σε ανθρώπους, όχι ιδέες» (we invest in people, not ideas), γιατί οι άνθρωποι δίνουν αξία στις ιδέες, στις επιχειρήσεις και στις ομάδες τους.
Όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε πόσο ονειρεύομαι και ενθαρρύνω την ανάπτυξη, εξάπλωση και ανταλλαγή ιδεών ανάμεσα των νέων. Ίσως με έχει πιάσει μια ανησυχία για τους νέους σαν νέος άνθρωπος. Στον βυθό της νέας επιχειρηματικής κοινότητας θέλω να ξανά βρω τους πολύτιμους θησαυρούς μας – τους νέους και τις ιδέες που συζητούσαμε και επιβραβεύαμε (μέσω awards και competitions) το 2010, 2011 και 2012.
Ελπίζω και θέλω να βλέπω πως συνέχισαν και ανέπτυξαν τις ιδέες τους, εάν όχι όλοι, οι περισσότεροι νέοι επιχειρηματίες που έχουμε γνωρίσει και επιβραβεύσει. Και εάν κάποιοι αποφάσισαν να μην προχωρήσουν, θα ήθελα επίσης να μάθω την ιστορία τους - γιατί μια επιτυχία είναι εξίσου καλή όσο μια «αποτυχία».
Μια «αποτυχία», μπορεί να γίνει η καλύτερη ιστορία «επιτυχίας».
Είναι μέρος του ταξιδιού, της εξερεύνησης του βυθού, της χαρτογράφησης της αβύσσου!
Bring it on!
Σχόλια