Tο πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοέμβρη, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα 3ήμερο αφιερωμένο στην ‘επιχειρηματικότητα’ - STARTup Live Athens - όπου 29 ιδέες πήραν σάρκα και οστά μέσα σε μόλις 54 ώρες, κάτω από την ίδια στέγη. Από τότε, σκέφτομαι τους αριθμούς 29 και 54 ... όχι σε σχέση με ένα μαθηματικό αίνιγμα, αλλά αυτούς σε σχέση με μια “ιδέα” και την εξέλιξή της με την πάροδο του “χρόνου”.
Και σκέφτομαι, «και τι έγινε που έχω ιδέες τώρα στα 29 μου»; «Που θα βρίσκονται στα 54 μου»;
Θα αντέξουν τον ανταγωνισμό - θα είναι κερδοφόρες - θα δημιουργήσουν αντίκτυπο; Αυτές είναι ερωτήσεις που ο καθένας μας θα αναρωτιόταν είτε κατά την “ανάπτυξη”, είτε κατά την “έξοδο” (grow, exit) μιας επιχειρηματικής ιδέας. Δεν είμαι γκουρού για startups, ούτε έμπειρη επενδύτρια, και έτσι δε θα αναλύσω αυτούς τους συχνά χρησιμοποιούμενους όρους της επιχειρηματικής κοινότητας. Είμαι μόλις 29 ετών έχοντας μερικές ιδέες… και αναρωτιέμαι όχι για την “ανάπτυξή” τους ή την “έξοδο” από αυτές... αλλά για το πως αυτές μπορούν να μετεξελιχθούν.
Ήμουν διστακτική να κάνω pitch μια ιδέα που σκέπτομαι αρκετό καιρό, όπως φυσικά και οι περισσότεροι νέοι την πρώτη φορά που θέλουν να παρουσιάσουν μια ιδέα. Συχνά λέμε «Α, η ιδέα μου είναι «εξωφρενική» ... «αδύνατη» ... «αδιανόητη». Αλλά, μάλλον δεν είναι έτσι. Κατά την διάρκεια αυτών των 54 ωρών, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια ιδέα και να συμβάλω στην καλλιέργεια της μέσω μιας ταχείας και επαναλαμβανόμενης διαδικασίας (rapid iterative process) ανταλλαγής ιδεών, τεκμηρίωσης, μοντελοποίησης και τελειοποίησής της.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, έκανα ένα βήμα πίσω και συνειδητοποίησα πως ορισμένες ιδέες ενδέχεται να φαίνονται εξωφρενικές, αδύνατες και αδιανόητες, μόνο και μόνο επειδή η αντίληψή μας δεν έχει ωριμάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να κατανοήσει το κατά πόσο μπορούν αυτές να μετεξελιχθούν. Δεν καθρεπτίζουν ένα επιχειρηματικό μοντέλο «ανάπτυξης-εξόδου», αλλά ένα σύγχρονο μοντέλο «αλλαγής», όπου το μέλλον της εργασίας, καθημερινής διαβίωσης και μάθησης μετεξελίσσονται.
Μετά από αυτή την πραγματικά ουσιαστική εμπειρία, έχω επιστρέψει πίσω στο μικρό εργαστήριο ιδεών μου και επιχειρώ νέες αλχημείες με αυτές. Πολύ πιθανόν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής, την κοινωνική αλληλεπίδραση και τη συμπεριφορά εντός του περιβάλλοντος.
Άραγε, η ιδέα αυτή θα είναι καλοδεχούμενη και αποδεκτή από το επιχειρηματικό και κοινωνικό μου περιβάλλον; Είμαστε έτοιμοι για ένα επιχειρηματικό μοντέλο που είναι διαφορετικό από αυτά που έως τώρα αποδεχόμαστε… που έχει το στοιχειό της μετεξέλιξης προς ένα καλύτερο καθημερινό μέλλον;
Και έτσι αναρωτιέμαι ... που θα βρίσκεται η ιδέα μου όταν είμαι 54; Εξακολουθώ απλά να είμαι μόλις 29 ... «με μερικές» ιδέες.
Σχόλια