Ανταγωνισμός ή συνεργασία; Τα δύο φύλα στον εργασιακό χώρο

Αντιθέτως, σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε ολόκληρο τον κόσμο οι γυναίκες κατέχουν θέσεις ισχύος κι εξουσίας στην πολιτική και την εργασία με εξαιρετικά συγκρατημένα ποσοστά. Έρχονται, δε, καθημερινά αντιμέτωπες με άνιση μεταχείριση, κάτι που συμβαίνει -όπως διαγράφεται - σε ολόκληρο το φάσμα της ζωή τους, από τη γέννησή τους. Δηλαδή αντιμετωπίζονται με στερεότυπα και αβάσιμα κριτήρια που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και την εξέλιξή τους.

Θα πίστευε κανείς ότι στις ΗΠΑ, τουλάχιστον, το ποσοστό που κατέχουν οι γυναίκες σε διευθυντικές θέσεις είναι πολύ υψηλό, η πραγματικότητα, όμως, διαφέρει κατά πολύ: Ενώ το 46% του εργατικού δυναμικού, συνολικά, αποτελείται από γυναίκες, μόλις το 3% από αυτό κατέχει διευθυντικές θέσεις και λιγότερο από 0,5% ανώτερες διευθυντικές θέσεις.

Μια αρνητική πρωτιά για την Ελλάδα

Όσον αφορά στον εγχώριο χάρτη, η Ελλάδα σημειώνει ακόμα μία αρνητική πρωτιά, αφού βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρώπης στον δείκτη που αφορά την ισότητα των φύλων. Η γυναίκα μπορεί σήμερα να είναι περισσότερο ανεξάρτητη, αυτόνομη, να κερδίζει μόνη της τα προς το ζην, παρόλα αυτά, ηχηρά παραμένουν διάφορα στερεότυπα που σχετίζονται με τις ικανότητες, τον ρόλο της μητρότητας και τη θέση της γυναίκας στον εργασιακό χώρο. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν, σαφέστατα, αρνητικούς παράγοντες που αποτελούν εμπόδια και σταθερές διακρίσεις εναντίων των γυναικών.

Επίσης, έρευνες καταδεικνύουν πως οι άντρες εργαζόμενοι κερδίζουν σε ποσοστό 30% ευκολότερα προαγωγές, μισθολογικές αυξήσεις και ευκαιρίες ανέλιξης σε σύγκριση με τις γυναίκες.

Σύμφωνα με περαιτέρω έρευνες, οι γυναίκες προτιμούν να εργάζονται σε περιβάλλοντα όπου κυριαρχεί η συνεργασία και το θετικό κλίμα, παρά ο ανταγωνισμός. Προτιμούν ενασχολήσεις και ρόλους που προάγουν την κοινωνική αλληλεπίδραση. Μελέτη που φιλοξένησε το American Psychological Association, αναφέρει ότι οι άντρες συνεργάζονται καλύτερα μεταξύ τους, ενώ οι γυναίκες συνεργάζονται καλύτερα με τους άντρες συναδέρφους τους, σε σχέση με το πως συνεργάζονται οι άντρες με τις γυναίκες στην εργασία.

Όταν στην συνεργασία μπαίνει ο παράγοντας «κοινό καλό», δηλαδή το αποτέλεσμα της συνεργασίας πρόκειται να επηρεάσει το κοινό καλό και δεν ενθαρρύνει το ατομικό κέρδος, τότε και τα δύο φύλλα συνεργάζονται εξίσου καλά και αποτελεσματικά μεταξύ τους.

Τι χρειάζεται να γίνει;

Υπάρχουν 4 βασικοί παράγοντες, ικανοί να επηρεάσουν θετικά και να συμβάλλουν στην επίλυση των δυσκολιών στη συνεργασία που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι μιας εταιρείας που ανήκουν στα αντίθετα φύλα:

1. Εφόσον ο μάνατζερ σε μια επιχείρηση αντιληφθεί και διαχειριστεί - αναλόγως - τη συνεργασία μεταξύ γυναικών κι αντρών συναδέλφων ως θετική και ίση, χωρίς ανταγωνισμούς ή διακρίσεις, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι θεαματικά για την ομάδα. Δηλαδή είναι χρήσιμο για έναν μάνατζερ να δει τον εαυτό του όχι σαν μέρος ενός προβλήματος - συνεργασία των δύο φύλλων- αλλά ότι μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο και να συμβάλλει με θετικό τρόπο. Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη, στην πραγματικότητα, οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερες κοινές ανάγκες και αγωνίες, παρά διαφορές.
2. Το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν λαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες για εργασιακή ανέλιξη δεν σημαίνει φυσικά ότι κάτι συμβαίνει με τις γυναίκες, αλλά ότι είναι επιτακτικό να αλλάξουν οι συνθήκες εκείνες που εμποδίζουν την εξέλιξη των γυναικών και οι οποίες ενθαρρύνουν τη συνέχιση των στερεοτύπων περί γυναικείας «μειονεξίας» όσον αφορά την εργασία.
3. Όταν υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον για την κατανόηση της διαφορετικής συμπεριφοράς και σκέψης (μεταξύ γυναικών/αντρών) ή ακόμη και διαφοροποιημένης κουλτούρας, οι επιχειρήσεις κάλλιστα μπορούν αποτελεσματικά και δίκαια να εξομαλύνουν τις όποιες διαφορές παρουσιαστούν. Η εργασιακή́ σχέση, είναι ιδανική́, όταν υπάρχει επικοινωνία, κατανόηση, όταν τα άτομα μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες και όταν δεν χρειάζεται να προσποιούνται τη συμπεριφορά́ τους.
4. Οι επιχειρήσεις που διακρίνονται για την εταιρική τους κουλτούρα, καλλιεργούν την συνεχή εκπαίδευση μεταξύ όλων των εργαζομένων τους, ανεξαρτήτως φύλου, και τους ενθαρρύνουν στο να αξιοποιήσουν το 100% των ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους, επιτυγχάνουν ιδιαιτέρως θετική επίδραση στη συνεργασία μεταξύ των εργαζομένων. Αυτό θα έπρεπε να ισχύει σε όλα τα πλαίσια, σε όλους τους κλάδους εργασίας.

Κάποτε - και είναι προς όφελός μας να γίνει συντομότερα από ό,τι αργότερα - θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα και τις διάφορες προκαταλήψεις που συνοδεύουν τις ικανότητες, δεξιότητες και τους ρόλους των ανθρώπων σε σχέση με το φύλο ή την κουλτούρα τους. Με γνώμονα την υγιή ανάπτυξη κι ευημερία των επιχειρήσεων αλλά και των ίδιων των κοινωνιών μας, είναι θεμιτό να ενθαρρύνονται - με κάθε τρόπο - ο αμοιβαίος σεβασμός, η κατανόηση, η αποδοχή, η αρμονική συνύπαρξη και η συνεργασία. Με αυτό τον έξυπνο, ισορροπημένο και διαλλακτικό τρόπο, κάθε άνθρωπος πείθεται να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, να προσφέρει, να συνδράμει και να συνεργαστεί, ανεξαρτήτως background, θέσης και φύλου.

Η αρμονική συνύπαρξη έχει μόνο θετικά αποτελέσματα και εμπνέει. Το θετικό κλίμα συνεχίζει και πέρα από το στενό εργασιακό πλαίσιο. Η ισοτιμία, ισονομία και ο σεβασμός του ατόμου, ολικά, βρίσκει εφαρμογή στην οικογένεια, στις φιλικές, κοινωνικές, εργασιακές σχέσεις. Με στόχο την εξάλειψη των ανισοτήτων μεταξύ γυναικών και ανδρών και με επιθυμία να εκλείψει ο ανταγωνισμός που τελικά ζημιώνει συνολικά μια κοινωνία, είναι επιβεβλημένο να ενθαρρυνθούν και να ενδυναμωθούν οι γυναίκες στους ρόλους, τις ξεχωριστές και δυναμικές ικανότητες και δεξιότητές τους. Είναι προς όφελος της σύγχρονης κοινωνίας, αγοράς, δομής, οι γυναίκες να αντιμετωπίζονται πάντοτε ισότιμα και να τους δίνονται οι ίδιες ευκαιρίες για μόρφωση, εκπαίδευση, εξέλιξη κι ανέλιξη. Αυτή είναι η μόνη εγγύηση για περαιτέρω εξέλιξη ολόκληρου του κόσμου.