«Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας» είχε πει ο Τσαρλς Ντίκενς. Μία «φράση - αρχή», που αποκτάει ολοένα και περισσότερη δύναμη στην καθημερινότητά μας.
Σύμφωνα με την ορολογία της ιατρικής, όταν ο οργανισμός αντιμετωπίζει τα δικά του στοιχεία ως ξένα κι επιτίθεται ουσιαστικά στον εαυτό του, δημιουργείται ένα νόσημα, που αποκαλείται αυτοάνοσο. Το αυτοάνοσο μπορεί να γεννηθεί ακόμα και σε έναν καθ΄όλα υγιές «οργανισμό» κάτω από ειδικές συνθήκες, όπως το στρες, το άγχος, η στενοχώρια, κτλ.
Για αρχή, θα ορίσουμε ως «οργανισμό» εσένα, ως Brand/Project, και θα πάμε μαζί να συλλέξουμε το «ιατρικό» σου ιστορικό. Γεννιέσαι από τα σπάργανα της Μάνας Δημιουργικότητας και ως υγιής «οργανισμός» εξελίσσεσαι από ιδέα σε πράξη και από logo σε ύλη. Βρίσκεις το moto σου και την στρατηγική διείσδυσής σου στην αγορά κι αρχίζεις να κάνεις τις πρώτες σου δειλές εμφανίσεις.
Αγωνιάς για την ανταπόκρισή του κοινού, αλλά ταυτόχρονα χαίρεσαι με τις πρώτες αυθόρμητες αντιδράσεις του. Συσκέπτεσαι με την «οικογένειά» σου (όπου «οικογένεια» = Creative Team) και επιλέγεις τα κανάλια προβολής και διανομής σου. Το «ανοσοποιητικό» σου (όπου «ανοσοποιητικό» = Marketing + Sales + Finance) αρχίζει να εκκρίνει αδρεναλίνη χωρίς σταματημό.
Τα πρώτα κέρδη έρχονται, το κοινό σε αναζητά χωρίς να το επιδιώκεις κι εσύ τρέφεσαι από αισιόδοξες σκέψεις και γεννάς νέες ιδέες. Δεν ξεκουράζεσαι όμως, καθώς αναζητάς την «βιταμίνη» που θα σου δώσει την ενέργεια που σου λείπει! Και συνεχίζεις... και συνεχίζεις μέχρι που την βρίσκεις στην «τροφή» της επιτυχίας. Κλειδώνεις αυτόματα την στρατηγική σου, τα κανάλια που χρησιμοποιείς και αποφασίζεις να ξεκουραστείς.
Ο «οργανισμός», όταν είναι στην ανάπτυξη, χρειάζεται επιπλέον ιχνοστοιχεία και μέταλλα, όπου στο στάδιο της ωρίμανσης του δεν μπορούν εύκολα να απορροφηθούν. Εσύ όμως, επειδή κουράστηκες, θεωρείς πως τώρα μπορείς να κάτσεις, είτε για να απολαύσεις το έργο σου, είτε για να δημιουργήσεις κάτι νέο. Μετατρέπεσαι κοινώς σε «λαγό», ο οποίος είναι σίγουρος για την πρωτιά του στον αγώνα δρόμου με την «χελώνα» (όπου «χελώνα» = ανταγωνισμός) και παίρνεις τον χρόνο σου.
Εάν η ξεκούραση σου κρατήσει λίγο και αρχίσεις πάλι την δράση με φρέσκο δημιουργικό αέρα, τότε η ανάπλαση των «κυττάρων» σου (όπου «κύτταρα» = πωλήσεις) θα είναι μοναδική! Στην αντίθετη περίπτωση, θα μπει στο παιχνίδι δυναμικά η «χελώνα» και θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση το «στρες». Αν θεωρήσεις πως είναι τυχαίο γεγονός και πως δεν υπάρχει περίπτωση η «χελώνα» να κερδίσει τον λαγό, τότε επιλέγεις με κλειστά μάτια την στρατηγική που μέχρι τώρα σου έδινε την πρωτιά στην αγορά.
Δεν μετράς την αλλαγή στις συνήθειες του κοινού και δεν ακούς όταν αυτό σου «μιλάει» πως σε θέλει ακόμα μεν, αλλά θέλει να το διεκδικήσεις κι εσύ ξανά! Εκεί κάπου κολλάς τον ιό του «άγχους». Δεν θέλεις να το αντιμετωπίσεις, λες πως είναι απλά ένα κρύωμα και θα περάσει, εσύ δεν αρρωσταίνεις ποτέ! Μουλαρώνεις (πασίγνωστη παρενέργεια φόβου), κι αρχίζεις να επενδύεις περισσότερα στην ίδια στρατηγική, αλλάζοντας απλά... γραμματοσειρά! Τότε, η «οικογένειά» σου αρχίζει να ανησυχεί πως πρέπει να κάνεις εξετάσεις για να δεις που είναι το «ανοσοποιητικό» σου και να ακολουθήσεις κάποια αγωγή!
Εσύ φανερά εξαντλημένος, αποφασίζεις να επισκεφτείς έναν γιατρό, ο οποίος, μετά από σειρά εξετάσεων, αποφασίζει να σου πει την πικρή αλήθεια! Πάσχεις από «αυτοάνοσο μάρκετινγκ». Τον κοιτάς στα μάτια τρομαγμένος και ψελλίζεις: «πώς το έπαθα αυτό;»
Είναι απλό! Άρχισες να αφαιρείς την δημιουργικότητα, που υπάρχει εκ γενετής στο DNA σου και ξεκίνησες να αντιγράφεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα για χρόνια, ένα μόνο επιτυχημένο «κύτταρο». Το τάισες με αμέτρητα τεχνητά συμπληρώματα διατροφής για να του παρατείνεις την νεότητά του, χωρίς, όμως, να καταφέρεις να αποφύγεις την γήρανση του. Ο φόβος σου γέννησε το άγχος, το άγχος έδωσε την σκυτάλη στην στενοχώρια και η στενοχώρια σε πλημμύρισε με θυμό και σε τύφλωσε!
Ως αποτέλεσμα της επίκτητης «τύφλωσης» σου, το «ανοσοποιητικό» σου δεν αναγνώρισε το «κύτταρο» σου ως επιτυχημένο, θεώρησε την επαναλαμβανόμενη αντιγραφή του ως «ξενιστή» και άρχισε να του επιτίθεται!
Εν κατακλείδι, φταις! Εσύ το επέτρεψες! Δεν άκουσες τον «οργανισμό» σου που σου έλεγε πρόσεχε! Έκλεισες τα αυτιά σου - καθώς ως γνωστόν, στις μέρες μας τα αυτιά είναι πιο πολύ για διακοσμητική χρήση - και δημιούργησες τον πιο ισχυρό εχθρό σου, εσένα! Παρολαυτά, υπάρχει «αγωγή» για την βελτίωση της κλινικής σου κατάστασης και προέρχεται από τον Σοφοκλή: «Τι πιο ωραίο υπάρχει απ’ το να χαμογελάς στους εχθρούς σου;»
Σχόλια