Η ανεπάρκεια πιστωτικών ελέγχων αχίλλειος πτέρνα των ελληνικών επιχειρήσεων

Η πιστωτική πολιτική και ο έλεγχος πιστώσεων αποτελούν μία διακριτή διοικητική διαδικασία του οικονομικού τμήματος κάθε επιχείρησης, ακόμη και των μικρομεσαίων. Σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις επιβάλλεται να λειτουργεί Credit Department. Δυστυχώς για τους άπειρους Έλληνες επιχειρηματίες, είναι μία διαδικασία άγνωστη, αφού προτιμούν να αφήνονται στη διαίσθησή τους και στο καλό όνομα των πελατών, που τους παραπλανούν εύκολα και τελικά τους αφήνουν απλήρωτους.

Η άγνοια της σπουδαιότητας ενός Τμήματος Πιστώσεων από τον επιχειρηματικό κόσμο στην χώρα μας, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα ακόμη και για μεγάλες επιχειρήσεις.

Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι στα περισσότερα συμβόλαια με Tour Operators, οι έμπειροι και έξυπνοι ξενοδόχοι απαιτούν ολοσχερή εξόφληση του ποσού, για κάθε group, είτε 21 ημέρες πριν όταν πρόκειται για high season, είτε το αργότερα 7 ημέρες πριν όταν πρόκειται για low season. Άλλωστε, αυτό ορίζει και ο κανονισμός των ξενοδόχων και πελατών. Δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο ο ξενοδόχος μπορεί να απαιτήσει την προπληρωμή του. Φυσικά, εντός του πλαισίου το νόμου, κάθε ανοησία από την πλευρά του επιχειρηματία ξενοδόχου, είναι «νόμιμη». Το θέμα είναι ιδιαιτέρως σπουδαίο όταν δεν πρόκειται απλά για διαμονή, αλλά για all inclusive διακοπές, που σημαίνει αναμφισβήτητα έξοδα για προετοιμασία των αποθηκών τροφίμων και λινοθήκης, καθώς και προσωπικού.

Στις περισσότερες περιπτώσεις για διαμονή σε 5 αστέρων ξενοδοχείο all inclusive, κάθε πελάτης κοστίζει στο ξενοδοχείο μεταξύ 15 και 30€ ημερησίως ως άμεσο κόστος για διατροφή, διαμονή και άλλες υπηρεσίες εντός. Το ξενοδοχείο δίνει χαμηλές τιμές λόγω ποσότητας στους Tour Operators, οι οποίοι, ως απλοί μεσάζοντες / μεσίτες, μπορεί να έχουν κέρδος 1€ ανά άτομο. Όταν όμως διακινούν 4 εκ. πελάτες, το κέρδος είναι αντίστοιχα μεγάλο και σε αυτό στοχεύουν.

Οι Tour Operators ως επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, δεν έχουν επιφάνεια διασφάλισης των απαιτήσεων που μπορεί να προκύψουν, δηλαδή δεν έχουν εμπορεύματα, ακίνητα και άλλα περιουσιακά στοιχεία, αφού απλά διαθέτουν μία ιστοσελίδα, νοικιασμένα γραφεία και υπαλληλικό προσωπικό. Άρα είναι ορθό, ανεξάρτητα από το «βαρύ όνομα» που μπορεί να φέρουν οι συναλλασσόμενοι ξενοδόχοι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, γιατί σε μία περίπτωση όπως της Thomas Cook, δεν θα μπορέσουν από πουθενά να διεκδικήσουν τις απαιτήσεις τους, αφού δεν υπάρχει κάποια σπουδαία περιουσία.

Η διαίσθηση λοιπόν είναι απολύτως ανεπαρκής παράγοντας για να αποφασίσει ένας επιχειρηματίας το ύψος των πιστώσεων και τις ημέρες αναμονής για πληρωμή. Η μελέτη των χρηματοοικονομικών καταστάσεων των πελατών είναι ο μόνος σωστός και ασφαλής τρόπος, ώστε να αποφασίσει μία επιχείρηση για τα επίπεδα πιστώσεων που πρέπει να δώσει σε έναν πελάτη, ανεξάρτητα εάν είναι νέος ή παλαιός. Εάν από τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις προκύπτουν υψηλές πιστώσεις και δανεισμοί επί σειρά ετών, χωρίς να επιτυγχάνεται η αποπληρωμή τους, αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για έναν επικίνδυνο πελάτη. Επίσης, η μορφή της εταιρίας που έχει η επιχείρηση / πελάτης μπορεί να είναι από μόνη της πολύ επικίνδυνη, αφού στις ανώνυμες εταιρίες (Α.Ε.) και ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρίες (Ι.Κ.Ε.), η επιχείρηση ευθύνεται μόνο με το ύψος της περιουσίας της, δηλαδή τα Ίδια Κεφάλαια που διαθέτε και καμία ευθύνη δεν έχουν τα πρόσωπα με τη δική τους περιουσία.

Είναι σύνηθες πλέον, μεγάλες επιχειρήσεις από «διάσημους» επιχειρηματίες, να πτωχεύουν ή απλά να διακόπτουν τις εργασίες τους, ενώ όλα έδειχναν ότι ήταν μία μεγάλη επιχείρηση και ο επιχειρηματίας αξιόλογος. Όμως, καμία ευθύνη για τα χρέη μιας Α.Ε. δεν έχει το πρόσωπο που φαίνεται ως βασικός μέτοχος, με την δική του ατομική περιουσία. Επίσης, σε εισηγμένες Α.Ε. με μεγάλη διασπορά του μετοχικού κεφαλαίου σε πολλούς μετόχους, τον έλεγχο μπορεί να έχει ένας μεγαλομέτοχος, ο οποίος έχει μόνο το 5% της εταιρίας.

Για να το διαπιστώσετε αυτό πρέπει να ανατρέξετε στο Παράρτημα των Χρηματοοικονομικών Καταστάσεων και στις απαραίτητες δημοσιεύσεις όσων μετόχων κατέχουν πάνω από 5% μίας εισηγμένης Α.Ε. Μην σαν ξεγελούν λοιπόν τα «βαριά ονόματα». Άπειρες φορές εμφανίζονται ως «Διευθυντές» ή «Υπεύθυνοι» άνθρωποι που δεν έχουν καμία αρμοδιότητα στην επιχείρηση / πελάτη. Για να διαπιστώσετε ποιος είναι ο «υπεύθυνος», ο «διαχειριστής», ο «λογιστής» και κάθε άλλο πρόσωπο που παρουσιάζεται να εκπροσωπεί μία εταιρία / πελάτη, να λαμβάνει πιστώσεις, να εκδίδει επιταγές και να δίνει παραγγελίες, πρέπει να ανατρέξετε στο επίσημα δημοσιευμένο καταστατικό. Τεράστια προσοχή και στις διαδικτυακές παραγγελίες κυρίως όταν δεν υπάρχει ψηφιακή υπογραφή.

Όμως ούτε καν οι επιχειρήσεις με ακίνητα ή άλλους ακριβούς εξοπλισμούς όπως π.χ. αεροπορικές εταιρίες με μεγάλους στόλους αεροσκαφών, δεν μπορούν να θεωρηθούν ασφαλώς αξιόπιστες και έχουσες μεγάλης αξίας πάγια. Μην ξεχνάτε να ανατρέξετε στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις για να διαπιστώσετε ότι πρόκειται για ιδιόκτητους εξοπλισμούς. Τακτικά, αυτοί οι εξοπλισμοί και τα πάγια μπορεί να είναι απλά «ενοικιασμένοι» μέσα από ένα συμβόλαιο leasing. Ακίνητα, εξοπλισμοί, αεροσκάφη, σκάφη αναψυχής, ακριβά αυτοκίνητα μεταφοράς προσώπων και μεταφοράς εμπορευμάτων, μπορεί απλά να σας ξεγελούν, ενώ προέρχονται από μία χρηματοοικονομική μίσθωση.

Πέραν αυτών, οι έλεγχοι για την αξιοπιστία των πελατών πρέπει να επαναλαμβάνονται σε κάθε νέο στοιχείο που προκύπτει, όπως η δημοσίευση ενδιάμεσων χρηματοοικονομικών καταστάσεων και η κάθε είδους αλλαγή στο καταστατικό ή στη μορφή της εταιρίας του πελάτη.

Το Credit Department πρέπει να στελεχώνεται από έμπειρους οικονομικούς αναλυτές. Εάν ένα τέτοιο έξοδο για εξειδικευμένο προσωπικό δεν το αντέχει η επιχείρησή σας, καλό είναι να γνωρίζετε ότι οι τράπεζες με τις οποίες συνεργάζεστε δίνουν ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες για τους πελάτες που ζητούν περαιτέρω πίστωση, ενώ φυσικά και ο λογιστής σας μπορεί να σας προσφέρει χρήσιμες συμβουλές. Σε κάθε περίπτωση όμως, απλά μην είστε αφελείς.