6 μύθοι για το Personal Branding

1. Αφορά τους διάσημους

Το personal branding υπήρχε από καταβολής των επαγγελματιών (οι κεραμοποιείς στην Αρχαία Κόρινθο υπέγραφαν τα προϊόντα τους κι ο Φειδίας ήταν ο ορισμός του brand). Απλώς μέχρι πρότινος το λέγαμε «το όνομα που έχεις στην αγορά» και η διαδικασία για τη διαμόρφωση και την επικοινωνία του ήταν λιγότερο συστηματική. Οι διάσημοι, αφενός έγιναν διάσημοι επειδή είχαν ένα personal brand, αφετέρου ήταν οι πρώτοι που ακολούθησαν μια πιο συστηματική διαχείριση του ονόματός τους ακριβώς επειδή αντιμετώπιζαν μεγαλύτερο ανταγωνισμό και ευρύτερο κοινό. Σήμερα όμως, αντιμετωπίζουμε όλοι μεγαλύτερο ανταγωνισμό και κυρίως ταχύτατα μεταβαλλόμενες αγορές.

2. Είναι η παρουσία στα social media

Τα social media έδωσαν τη δυνατότητα σε όλους τους επαγγελματίες να απευθυνθούν με μικρό ή μηδενικό κόστος σε ευρύ κοινό. Δεν είναι πάντα αυτό το ζητούμενο και για πολλούς δεν έχει καν νόημα.

Η κυρία Βασιλική που πουλάει αυγά στη λαϊκή και έχει αφοσιωμένους πελάτες που πηγαίνουν σε εκείνη χωρίς να εξετάζουν ποιος άλλος πουλάει αυγά ή σε ποια τιμή τα πουλάει, έχει χτίσει ένα εξαιρετικό personal brand χωρίς παρουσία στο LinkedIn. Χρειάστηκε μόνον να διαμορφώσει μια υπόσχεση (έτσι ορίζει το brand o Philip Kotler) που δίνει αξία στους πελάτες της (φρέσκα αυγά, υγιή και πεντακάθαρα με χαμόγελο) και να την τηρεί κάθε φορά.

3. Αφορά τους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες

Προφανώς, αλλά αφορά εξίσου τους μισθωτούς. Αν διαθέτουν τη σύγχρονη φιλοσοφία μάρκετινγκ, τότε βλέπουν τον εργοδότη τους και τους δυνητικούς εργοδότες τους ως πελάτες. Και ξέρουν ότι αντιμετωπίζουν τις ίδιες ευκαιρίες και τις ίδιες προκλήσεις με έναν επιχειρηματία ή έναν ελεύθερο επαγγελματία. Ξέρουν ότι χρειάζεται να ξεχωρίσουν έναντι των άλλων, να διαμορφώσουν ένα προφίλ που δίνει αξία σε όσους τους επιλέγουν ή θα τους επιλέξουν στο μέλλον.

Αφορά και τους φοιτητές. Και είναι απολύτως εξαργυρώσιμο μέσα και έξω από το αμφιθέατρο. Σκεφτείτε την αντιμετώπιση που έχει ο καλός, σοβαρός, συνεπής φοιτητής έναντι των άλλων. Του δίνεται περισσότερος χρόνος να εκφράσει την άποψή του, χαίρει σεβασμού, οι απορίες του λαμβάνονται υπόψη, οι ενστάσεις του το ίδιο. Κι είναι ο πρώτος που έρχεται στο μυαλό των καθηγητών του, όταν προκύψει μια θέση σε ένα ερευνητικό project ή σε μια επιχείρηση με την οποία συνεργάζονται. Το βιογραφικό χτίζεται κάθε μέρα, όχι μία μέρα στο γραφείο ενός συμβούλου.

4. Ασκεί πίεση στους πελάτες

Αυτό είναι κληρονομιά από το μάρκετινγκ, την επιστήμη δηλαδή πίσω απ’ το branding, που συχνά και εντελώς λανθασμένα ταυτίζεται με πώληση και μάλιστα επιθετική. Δεν είναι personal branding να βομβαρδίζεις το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο των πελατών σου με μηνύματα για τρομερές προσφορές, να προσκαλείς τους φίλους σου στο Facebook να κάνουν like κάθε μέρα και σε άλλη σελίδα σου ή να είσαι κάθε πέντε λεπτά στο γραφείου του προϊσταμένου σου. Μάλλον είναι, αλλά αποτυχημένο· το brand του ενοχλητικού απωθεί.

5. Ταυτίζεται με το μοναδικό

Αυτό είναι αλήθεια, σκοπός του brand είναι να προσφέρει κάτι ξεχωριστό ή και μοναδικό. Αφορά όμως, την ουσία, όχι την επιφάνεια. Δεν φτάνουν νεολογισμοί ή εντυπωσιακές λέξεις σε μια επαγγελματική κάρτα. Θα έπρεπε να διδάσκεται η απάντηση του Jean Todt, τότε αγωνιστικού διευθυντή στη Ferrari, όταν ρωτήθηκε τι ξεχωρίζει τον Schumacher από όλους τους άλλους. «Δεν γκρινιάζει ποτέ. Κάνει το καλύτερο δυνατό με το αυτοκίνητο που του δίνεις κι επιστρέφει πάντα με ιδέες και προτάσεις.»

6. Είναι το όραμα κάποιου

Το όραμα κάποιου είναι σίγουρα μέρος του brand του. Είναι αφετηρία της διαδικασίας για τη διαμόρφωση του personal branding. Αλλά πρέπει να συνδέεται με το περιβάλλον, τις ευκαιρίες και τις ανάγκες που μπορεί να εξυπηρετεί. Και πρέπει να είναι υλοποιήσιμο με τρόπο που ικανοποιεί ανάγκες άλλων, δηλαδή δημιουργεί αξία για άλλους. Δεν είναι όραμα το «να βγάλω χρήματα», «να γίνω διάσημος» ή «να πάρω Νόμπελ». Δεν δημιουργούν αξία για άλλους.

Περισσότεροι μύθοι και πολύ περισσότερες αλήθειες στο elearning Πρόγραμμα «Personal Branding» του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.