Ο Χάρολντ Λίβι εγκατέλειψε το 2000 μια σημαντική νομική καριέρα στη Citigroup για να αναλάβει τα ηνία του σχολικού συστήματος της πόλης της Νέας Υόρκης, με 1,1 εκατ. μαθητές από δεκάδες διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες. Υπηρέτησε για 2,5 χρόνια υπό τους δημάρχους Ρούντολφ Τζουλιάνι και Μάικλ Μπλούμπεργκ.
Στη συνέχεια, ανέλαβε επικεφαλής της Kaplan's Higher Education Division, η οποία διαχειρίζεται 70 εκπαιδευτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ με πάνω από 60.000 φοιτητές. Επίσης, ήταν υπεύθυνος για την ίδρυση της διαδικτυακής Σχολής Εκπαίδευσης του Kaplan University. Σήμερα είναι managing director της Palm Ventures που επενδύει σε νεωτεριστικές ιδέες στον τομέα της εκπαίδευσης, ενώ είναι μέλος πολλών ομοσπονδιακών και πολιτειακών εκπαιδευτικών οργάνων.
«Στον κόσμο αρχίζουν και επικρατούν διεθνή στάνταρ. Για να προοδεύσουν οι νέοι πρέπει πλέον να έχουν τίτλους σπουδών από ένα πανεπιστήμιο το οποίο έχει καλή φήμη διεθνώς, να μιλούν μια διεθνή γλώσσα πολύ καλά (αγγλικά ή κινέζικα) και να είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία της πληροφορικής. Στο παρελθόν ήμουν επικεφαλής του τμήματος Global Compliance της Citigroup και γνωρίζω από πρώτο χέρι πως οι διεθνείς επιχειρήσεις γίνονται όλο και πιο επιλεκτικές σχετικά με το ποιους προσλαμβάνουν. Μικρά επαρχιακά κολέγια και πανεπιστήμια δεν μπορούν πλέον να είναι ανταγωνιστικά», ανέφερε στην «Κ» ο κ. Λίβι, μιλώντας για την καινοτομία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δωρεάν περιεχόμενο
«Θεωρώ ότι το πανεπιστήμιο του μέλλοντος θα είναι περισσότερο εξαρτημένο από προγράμματα online. Το έχουμε ήδη δει στις ΗΠΑ, όπου περισσότεροι από τους μισούς φοιτητές παρακολουθούν τουλάχιστον ένα μάθημα online. Προβλέπω ότι στο μέλλον θα δούμε πολλά περισσότερα πτυχιακά προγράμματα εξ ολοκλήρου online, και τα πανεπιστήμια θα επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στην αξιολόγηση και τη βεβαίωση τίτλων σπουδών, αντί για την παραδοσιακή διδασκαλία/διάλεξη στο αμφιθέατρο. Επίσης θα δούμε και την αύξηση της προσφοράς υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού περιεχομένου online και δωρεάν», προσθέτει ο ίδιος. Και δίνει ένα στίγμα για την εξωστρέφεια των ιδρυμάτων, που κρίνεται αναγκαία. «Τα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ θα συνεχίσουν να παράγουν παγκοσμίου κλάσεως αποτελέσματα. Πολλά από τα μεταπτυχιακά τους προγράμματα, ωστόσο, βασίζονται σε ξένους καθηγητές και φοιτητές. Για παράδειγμα, σύμφωνα με μελέτη του 2009, ξένοι φοιτητές έλαβαν σχεδόν το 60% του συνόλου των διδακτορικών στη μηχανολογία και περισσότερο από το 50% των διδακτορικών στα Μαθηματικά, την Πληροφορική, τη Φυσική και τα Οικονομικά στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Αφήνοντας τη θέση στη Γουόλ Στριτ και μετέχοντας σε πολλούς εκπαιδευτικούς οργανισμούς -σήμερα υπηρετεί αμισθί στο Συμβούλιο των Επιτρόπων του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (Pierce, Deree, Alba) που έχει αρμοδιότητα τη γενική εποπτεία του ιδρύματος, άλλωστε γι' αυτό βρέθηκε στην Ελλάδα- ο κ. Λίβι πιστεύει ακράδαντα ότι η ανάμειξη εξωακαδημαϊκών στη διακυβέρνηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι απόλυτα ορθή. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει απασχολήσει έντονα την ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα αφού ο νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, που ψηφίσθηκε τον Αύγουστο του 2011, καθιερώνει τη συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών στη διοίκηση των ΑΕΙ. «Υπάρχει μακρά παράδοση στις ΗΠΑ επιτυχημένοι επαγγελματίες να θεωρούν καθήκον να ανταποδώσουν κάτι στην κοινωνία. Αυτή η αντίληψη ανταπόδοσης της προσφοράς απορρέει από μια βαθιά ριζωμένη δυτική παράδοση που προκύπτει από την ελληνική έννοια της αγάπης, τη χριστιανική παράδοση του να κάνεις καλά έργα και την εβραϊκή εντολή του tzedakah: να κάνουμε ό,τι είναι σωστό και δίκαιο. Με τις επιλογές μου υπηρετώ αυτήν την παράδοση» τονίζει στην «Κ» ο κ. Λίβι.
Και συμπληρώνει: «Στο Συμβούλιο Επιτρόπων του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος έχουμε επίγνωση ότι η ιδιοφυΐα του αμερικανικού συστήματος είναι να έχει ένα μείγμα αφιλοκερδών διαχειριστών που διοικούν και εξαιρετικούς καθηγητές που καθορίζουν την ακαδημαϊκή πολιτική. Αυτό είναι που προσπαθούμε να κάνουμε και εδώ. Κάθε επίτροπος έχει ωφεληθεί από αυτό το σύστημα της εκπαίδευσης και όλοι χτίσαμε εξαιρετικές σταδιοδρομίες. Αυτό μας δίνει την ικανότητα να συνεισφέρουμε χωρίς προσωπικό όφελος ή μεροληψία και να συνδράμουμε στην καθοδήγηση του ιδρύματος».
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Απόστολου Λάκασα, στο kathimerini.gr.
Σχόλια