Το κράτος λειτουργεί σαν ένα franchise. Όσο πιο καλό το franchise (ΗΠΑ, Γερμανία, Ελβετία κτλ), τόσο πιο πολύ κάποιος θέλει να έχει αυτό το franchise και ευχαρίστως πληρώνει το franchise fee (έξοδα δικαιόχρησης) διότι του αποφέρει κέρδος.
Το franchise για να είναι καλό, πρέπει να έχει ζήτηση για τα προϊόντα που πουλάει (προϊόντα που κατασκευάζονται στην χώρα).
Και αν τα προϊόντα του έχουν ζήτηση, τότε ζήτηση υπάρχει για την άδεια δικαιόχρησης εκ μέρους της αγοράς (πολλές εταιρείες θέλουν να έχουν έδρα στην εν λόγω χώρα). Και όταν πολλοί θέλουν την άδεια δικαιόχρησης, τότε το franchise μπορεί να χρεώνει παραπάνω ποσοστό επί των πωλήσεων (φόρους).
Διότι πως να το κάνουμε, πολλές φορές δεν έχει σημασία πόσο είναι οι φορολογικοί συντελεστές, αλλά πόσες πωλήσεις μπορείς να έχεις και πόσο κέρδος θα έχεις στο τέλος της ημέρας. Ναι μεν οι φορολογικοί συντελεστές έχουν σημασία, αλλά τι να το κάνεις αν έχεις μηδέν φόρους αλλά και μηδέν πωλήσεις;
Το καλό franchise θα πρέπει να έχει ξεκάθαρους όρους χρήσης (νόμους και θεσμούς) και θα πρέπει οι διαφορές αυτών που έχουν τα δικαιώματα χρήσης με το franchise να διευθετούνται γοργά και να μην αισθάνεται κανείς ότι έχει αδικηθεί (κάλο δικαστικό σύστημα – rule of law).
Όταν όμως το franchise είναι... πατάτα, οι επιτηδευματίες είτε το κλέβουν στις αποδείξεις, είτε πωλούν εμπόρευμα που απαγορεύεται από τους κανόνες δικαιόχρησης, ή με διάφορους τρόπους, προσπαθούν να βρουν τρόπους να αποζημιωθούν για το γεγονός ότι το franchise είναι πατάτα και πλήρωσαν περισσότερα από όσο θα έπρεπε.
Για όποιον δεν το έχει καταλάβει, το ελληνικό franchise δυστυχώς αποδείχτηκε πατάτα. Αυτοί που έχουν άδεια δικαιόχρησης (η επιχειρηματική κοινότητα εντός Ελλάδος), δεν τα πάει καλά, διότι το franchise τους χρεώνει παράλογα ποσά για τα εμπορεύματα που πωλούν (φόρους), δεν τους προσφέρει υπηρεσίες και υποστήριξη αντάξια των τελών χρήσης του σήματος που πληρώνουν και το αποτέλεσμα είναι ότι δεν καταφέρνουν να κερδίσουν τίποτα, παρόλο που πληρώνουν με το παραπάνω.
Γι΄ αυτό το λόγο, είτε παρατάνε την φίρμα (φεύγουν στο εξωτερικό) ή απλά κλέβουν την φίρμα, διότι δεν θεωρούν ότι αυτά που παίρνουν αξίζουν αυτά που πληρώνουν.
Ένας γνωστός μου που έχει το franchise μιας πολύ γνωστής ελληνικής αλυσίδας (στην Αττική τουλάχιστον), μου είπε πριν λίγο καιρό και το το εξής:
Δεν βγαίνω Γιώργο. Με χρεώνουν 1 ευρώ για αυτό το προϊόν και εγώ το πουλάω 1,20 για να είμαι ανταγωνιστικός. Θα μπορούσα να το αγοράσω 30 cents στην αγορά (ίσως και καλύτερης ποιότητας) και να πουλάω 1 ευρώ και θα έβγαζα περισσότερα. Τους είπα ότι αν δεν μειώσουν τις τιμές τους άμεσα, θα βγάλω τι φίρμα και θα προσπαθήσω μόνος μου χωρίς αυτούς.
Ένα franchise είναι καλό μόνο όταν όλοι κερδίζουν (win - win situation). Δεν έχει νόημα να κερδίζει μόνο η εταιρεία δικαιόχρησης, διότι δεν θα βρεθεί κανείς να αγοράσει την φίρμα. Επίσης, σημαντικό είναι η αγορά να έχει καλή άποψη για την εν λόγω εταιρεία. Αν όλοι θεωρούν αναξιόπιστη την εταιρεία, τότε δεν θα έχει ζήτηση, ούτε για τα προϊόντα της και βέβαια ούτε για την άδεια δικαιόχρησης.
Έχω νέα για όλους αυτούς που νομίζουν ότι η Ελλάδα θα σωθεί απλά αν πιάσουμε την παραοικονομία. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η παραοικονομία στην Ελλάδα είναι περίπου 25%. Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι περίπου 15%.
Αν υποθέσουμε ότι καταφέρουμε και πάμε στον μέσο όρο, σημαίνει ότι τα έσοδα που είναι δυνατόν να φορολογηθούν θα ανέβουν περίπου κατά 20 δισ. ευρώ.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα καθαρά φορολογικά έσοδα θα ήταν περίπου 7 δισ. ευρώ επιπλέον (35% επί του ΑΕΠ - που για μένα είναι υψηλό), ακόμα και τότε, τα νούμερα δεν βγαίνουν για να είναι ικανοποιημένη η διεφθαρμένη ελληνική γραφειοκρατία που διοικεί αυτή τη χώρα.
Για να φτιαχτεί η Ελλάδα, θα πρέπει να φτιαχτεί από το μηδέν η φίρμα του franchise με σκοπό να προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες στους αδειούχους της φίρμας τέτοιες, έτσι ώστε να μπορούν να πωλούν και να έχουν κέδρος για να έχει και η φίρμα κέρδος και να είναι όλοι κερδισμένοι και ευχαριστημένοι.
Μέχρι σήμερα, εγώ τους μόνους κερδισμένους που βλέπω είναι τους κυρίους της ΔΕΗ και ορισμένους άλλους που εξακολουθούν να παίρνουν συντάξεις και μισθούς πολύ περισσότερο από ό,τι θα έπρεπε.
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Γιώργου Καισάριου στο capital.gr
Σχόλια