Τα computer είναι για μένα το εργαλείο εισόδου μου στον σύγχρονο ψηφιακό (μετα)πολιτισμό της εποχής μας. 'Oταν λέω "computer" δεν εννοώ μόνο τον υπολογιστή που βρίσκεται στο γραφείο μου. Εννοώ και τον φορητό μου, το κινητό μου τηλέφωνο με τεχνολογία icloud, την ηλεκτρονική μου ατζέντα, αλλά και την ιδιωτική μου ψηφιακή παιχνιδομηχανή.
Με το computer μου ενημερώνομαι την "ενημέρωση" της ψηφιακής εποχής. Τα νέα τα μαθαίνω όχι από την εξαντλημένη από τη δίαιτα και το γυμναστήριο τηλεπαρουσιάστρια, αλλά από την ψηφιακή κυρία, στην οποία μπορώ να παραγγέλνω τις ειδήσεις μου. Αν, για παράδειγμα, με κουράζει η πολιτική, τη βάζω να μου λέει μόνο το αστυνομικό δελτίο και τις καθημερινές ιστορίες ανθρώπινης πραγματικότητας.
Με το computer κάνω πράξη την υπόσχεση του ψηφιακού πολιτισμού για δουλειά από το σπίτι, όπου μπορώ ήδη σήμερα και στο μέλλον περισσότερο. Δουλεύοντας με το computer, όπου και να βρίσκομαι, παράγω ψηφιακά πνευματικά προϊόντα και τα αποστέλλω με ψηφιακά δίκτυα στον προορισμό τους.
Με το computer μου είναι και που αντιμετωπίζω τις επίσης ψηφιακές απειλές της εποχής μας. Ενημερώνομαι με κάθε λεπτομέρεια για τα συμπτώματα και τα αποτελέσματα του ψηφιακού "I love you", αδιαφορώντας για την πρόοδο των ερευνών για την καταπολέμηση του ιού του AIDS για την οποία η ψηφιακή εποχή λίγο με ενημερώνει. Καθότι, όπως φαίνεται, το "I love you" τείνει να γίνεται ολοένα και περισσότερο ψηφιακό και άρα το AIDS θα περιοριστεί, καθότι θα περιοριστεί ο πατροπαράδοτος μηχανισμός μετάδοσής του.
Τέλος, το computer μου είναι που προσπαθώ και επιδιώκω συνεχώς να αναβαθμίσω για να βρίσκομαι πάντα στην αιχμή του ψηφιακού (μετα)πολιτισμού. Επιδιώκω να έχω πάντα την τελευταία έκδοση και αδιαφορώ για το "παλιό" και όποιον (ακόμη) το έχει. Νιώθω την ανάγκη να έχω πρόσβαση στην τεχνολογία και στην εξέλιξη. Να πληροφορούμαι παντού και για τα πάντα όσα η εποχή μας έχει αναδείξει σε χρήσιμα και άξια. Να με βρίσκουν παντού και να βρίσκω και εγώ τον οποιονδήποτε οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Γενικά με το computer μου και τον πολιτισμό του, έχω όλα αυτά τα ψηφιακά "χρήσιμα" πράγματα χωρίς τα οποία η ζωή μου θα ήταν λιγότερο ψηφιακή, αλλά ίσως περισσότερο ζωή.
Και όταν θα έχω απορροφήσει μαζί με τα χρήσιμα και όλα τα πολιτισμικά σκουπίδια του Internet, αλλαλάζοντας από χαρά μαζί με τους συντρόφους-χρήστες, ως ιθαγενείς κραδαίνοντας αστραφτερά καθρεφτάκια, όταν λοιπόν επιτύχω να αντικαταστήσω από όλες τις μνήμες του δεξιού μισού του εγκεφάλου μου, τις παιδικές μου αναμνήσεις με αλγόριθμους, κλειδάριθμους και τα τοιαύτα, τότε θα γίνω Ινφοτρομοκράτης και θα αρχίσω την επανάσταση από το computer μου, αντί από την Πλατεία Συντάγματος.
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Νίκου Μαρκάτου στο news247.gr.
Σχόλια