Ο manager µου κι εγώ (ΙΙI): τοξικές περιπτώσεις και διαχείριση
Συνεχίζουμε την τυπολογία των προϊσταμένων, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι η κατηγοριοποίηση μας δίνει ενδείξεις, αλλά δεν μπορεί ποτέ να συμπεριλάβει πλήρως την ανθρώπινη μοναδικότητα.
Ο «είμαστε μια παρέα»: Καλός αρχικά, δεκτικός, δείχνει συναίσθημα, μας κάνει να νιώθουμε άνετα, αλλά παρέα και ιεραρχία δεν πάνε για πολύ καιρό μαζί. Θα έρθει η ώρα της σύγκρουσης και θα είναι και σφοδρή, γιατί θα έχουμε ξανοιχτεί πολύ και οι δυο πλευρές. Χωρίς να εγκλωβιζόμαστε στην καχυποψία, καλό είναι να διατηρούμε κάποια όρια από την αρχή. Πρόκειται για επαγγελματική σχέση άλλωστε και στοχεύει σε απτά οικονομικά αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί λένε ότι με φίλους καλό είναι να μην κάνουμε δουλειά.
Ο «1 + 1 = 2»: Εδώ η λογική πρυτανεύει πάντα και παντού. Τα συναισθήματα είναι για παιδιά και όχι για τη διοίκηση νηφάλιων ενηλίκων. Κι όμως, ποιος δεν έχει αδύναμα σημεία στην προσωπικότητα που όταν πιεστούν, από στρες για παράδειγμα, χτυπάει κόκκινο η ανάγκη για συναισθηματική φροντίδα και στήριξη; Μιλήστε στο συγκεκριμένο προϊστάμενο με λογικά επιχειρήματα, σκεφτείτε με bullet-points και καλύψτε την ανάγκη σας για συναισθηματική στήριξη κυρίως εκτός δουλειάς. Σίγουρα θα μπορεί, πάντως, να σας στηρίζει με πρακτικές λύσεις. Ο «θαυμάστε με»: Συχνή περίπτωση στα ανώτατα κλιμάκια. Αν θέλει αυλή και κόλακες, αλλά εσείς δεν ανήκετε στο είδος, ήρθε η ώρα να κάνετε μαθήματα ευελιξίας. Δεν προτείνω να αλλάξετε τις αξίες σας, αλλά να είστε πιο γενναιόδωροι ως προς τις αντιδράσεις σας.
Οι ρόλοι, άλλωστε, εναλλάσσονται στη ζωή μας. Η το «μπράβο» θα γίνει λίγο πιο συχνό στο λεξιλόγιό σας, διατηρώντας σε έναν κάποιο βαθμό την ισορροπία που εσείς έχετε ανάγκη, ή θα δεχτείτε ότι θα είστε εκτός εύνοιας και κέντρων αποφάσεων. Πολλοί οι τύποι των ανθρώπων, θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε εσαεί. Συνήθεις και κοινές οι ανάγκες που κρύβονται πίσω από ανασφάλειες και τοξικές συμπεριφορές. Ασφάλεια, αναγνώριση, αποδοχή στην ομάδα... Ας παρατηρήσουμε πρώτα από όλα τις δικές μας ανάγκες και θα είναι πιο εύκολο να συνειδητοποιήσουμε ποια συμπεριφορά μας ενοχλεί και γιατί. Δίνουμε πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας αυτό που περιμένουμε να μας δώσει ο άλλος;
Διαβάστε εδώ το άρθρο της Δήμητρας Καρατώλου στο netweek.gr.
Δείτε ακόμα:
Σχόλια