Μια γενιά στο περιθώριο

Μια παράπλευρη, εξίσου όμως δραματική και σημαντική συνέπεια της εκτίναξης του ποσοστού ανεργίας, είναι η περιθωριοποίηση σχεδόν μιας ολόκληρης γενιάς. Όχι, δεν πρόκειται για τους νέους, για τους οποίους η υψηλή ανεργία έχει ως συνέπεια την καθυστέρηση ένταξης στην αγορά εργασίας, αλλά για τους ανθρώπους ηλικίας άνω των 45 που κινδυνεύουν, βάσει των μελετητών, να μείνουν για πάντα εκτός αγοράς...

Πρόκειται για έναν ιδιότυπο κοινωνικό - ηλικιακό ρατσισμό, με δραματικές συνέπειες τόσο στους ίδιους τους άνεργους, όσο και στην οικονομία.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι βάσει των εκτιμήσεων του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, όποιος βγαίνει σήμερα από την αγορά εργασίας θα παραμείνει εκτός, για τουλάχιστον 5 χρόνια, ενώ οι άνω των 45 ετών δεν έχουν καμιά ελπίδα να επανέλθουν...

Βάσει των πρόσφατων στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, το Μάιο του 2013, σε ετήσια βάση, η ανεργία των ατόμων ηλικίας από 45 έως 54 ξεπερνούσε το 20%, όταν το 2008 στην ίδια ηλικιακή ομάδα, η ανεργία μόλις που άγγιζε το 4%!

Αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει και στην ομάδα των 55+, η ανεργία των οποίων ξεπερνά το 16% έναντι 3% τον Μάιο του 2008 και 4,3% τον ίδιο μήνα του 2009.

Σύμφωνα με την Ρεβέκκα Πιτσίκα, Career Management Expert, CEO της εταιρείας επιλογής στελεχών People for Business, οι πιθανότητες να μπουν οι άνθρωποι αυτοί ξανά στην αγορά εργασίας είναι ελάχιστες. Και εξηγεί πως η αλλαγή που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρη και οι δεξιότητες που πλέον απαιτούνται είναι πολύ διαφορετικές. Πρόκειται για δεξιότητες που εκ των πραγμάτων βρίσκουμε ή «δημιουργούμε», «πλάθουμε» πιο εύκολα σε πιο νεαρές ηλικίες, σε στελέχη με μικρότερη εργασιακή εμπειρία. Η κ. Πιτσίκα επισημαίνει παράλληλα, την παντελή απουσία κοινωνικά υπεύθυνης πολιτικής από την πλευρά της πολιτείας. Γεγονός που θέτει αυτούς τους ανθρώπους στο περιθώριο, αγνοώντας επιδεικτικά τις σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της μακροχρόνιας ανεργίας. Γιατί εκτός από τις προφανείς συνέπιες στον ίδιο τον άνεργο, σημαντικές είναι οι συνέπειες στο ασφαλιστικό σύστημα, καθώς τα ταμεία «αιμορραγούν» όπως και τα έσοδα από τη φορολογία, ενώ αλλάζουν άρδην και τα κοινωνικά πρότυπα προς τα νέα παιδιά, με γονείς που «μαραζώνουν» στο σπίτι, αδυνατώντας να τους προσφέρουν ακόμα και στοιχειώδη.

Διαβάστε εδώ το άρθρο τηςΡούλας Σαλούρου στο capital.gr